شیوا را از زمان نوجوانی اش می شناختم. دختری پرشور، شجاع و متعهد به اعتقاداتش! در این زمانه کم پیدا می شوند که شجاعت و جسارتِ عمل کردن بر مبنایِ باورهایشان را داشته باشند. شیوا در میان ایشان، شجاع ترین است. باید اعتراف کنم زمانی که خبر بازداشت هایش را می شنیدم، در عین تأسف برای ناملایمتی هایش، بیشتر نگرانِ حال و احوال خانوادهِ بازجویش می شدم که پس از ساعتها و روزها کوبیدن بر دیوار بتنی، به خانه اش می رفت و دق و دلی شکست اش را بر سر زن و فرزند بیگناه اش خالی می کرد.
او از سال ۱۳۸۱ به کارهای حقوق بشری، بخصوص حمایت از زندانیان سیاسی، روی آورد. فعالیت خود را از “کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی” آغاز کرد. اما پس از چند سال، ظرف “کمیته گزارشگران حقوق بشر” و دفاع از کلیه حقوق دمکراتیک انسانها را برای ادامه مبارزاتش مناسبتر تشخیص داد و تا زمان بازداشتهای پی در پی اش در سال گذشته پیگیرانه ادامه داد. همین پیگیریِ مجدّانهِ او در احقاق حقوق دمکراتیک انسانها، خاری در چشم مرتجعین … و مانعی برای پیشبردِ سرکوبهایشان بود. اگر قرار است که خفقان بر این جامعه تحمیل شود، پس شیوا نظرآهاری نباید آزاد باشد تا فریادش صدایِ آزادیخواهان این مرز و بوم باشد.
اگر به زندانیان سیاسی در تمامی زندانهای ایران رجوع کنید، به رغم باورها و ایدئولوژیهای متنوع شان، یک چیز مشترک دارند. آن هم، شماره تلفن شیوا نظرآهاری است. او هر روز، ساعتها به درد دلهای ایشان گوش می کرد. از دردهای شکنجه هایشان تا غمهای دوری از دوستان و خانواده هایشان و حتی گله های رفیقانه از هم بندیها و هم سلولیهایشان! او همراه با دوستان و همکاران خود، که همگی در سال گذشته مورد هجوم وحشیانه و غضب آلود ارتجاع قرار گرفتند، به خانواده های زندانیان سر می زد و مرهمی بر زخمهای روحی شان می گذاشت. کودکانِ ایشان را به جای پدر و مادر زندانی شان نوازش می کرد و با سخن گفتن از ارتباط روزمره اش با ایشان به آنها اطمینان می داد که روزی همراه با پدر و مادر به خانه شان وارد خواهد شد. بطور خلاصه بگویم، نزدیکترین معنی برای فرشتگان، پندار و کردار شیوا نظرآهاری است.
ممکن است سوأل شود که اگر تا این حد نسبت به او ارادت و محبت داشتم، پس چرا قریب به یکسال در مورد بازداشت اش سکوت کردم؟ در پاسخ، با شرمندگی باید بگویم، می پنداشتم که با علنی نکردنِ میزان نزدیکی و ارادتم به او، حمایت اش می کنم. اما، اینک می فهمم که بزرگی و عمق تأثیر او در زندگی مبارزان و مبارزات مردمی به حدی بیش از من و امثال من است که تماسش با من، به اندازه ارزنی در پرونده سازی علیه او اثر نداشته و ندارد.
ملت آزادهِ ایران!
در روز سیزدهم شهریور ماه، در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب، پرونده او با اتهاماتِ دروغینِ “محاربه” و “تبانی برای ارتکاب به جرم” رسیدگی می شود. من هم مانند وکیل او نگرانِ انتقام مرتجعین از ایستادگیِ چنین سَروِی هستم. بیاییم و دست در دست، از پیگیرترین حامی زندانیان سیاسی حمایت کنیم. امروز نوبت ماست تابا اعلام حمایت و اقدامات خود از سالها کوشش و زحمتِ خستگی ناپذیر او و همراهانش قدردانی کنیم.