روز یکشنبه ۱۲ ژانویه ۲۰۲۵, صد وششمین سالگرد به قتل رساندن رزا لوکزامبورگ و کارل لیبکنشت بود. مطابق معمول در این روز همه ساله در شهر برلین یادبود قتل رهبران کمونیست کارل لیبکنشت و رزا لوکزامبورگ برگزارمی شود. هزاران نفر از اقشار مختلف مردم ازسراسر آلمان و دیگر کشور های جهان, به همراه رهبران و نمایندگان احزاب چپ و تشکل های کارگری و به ویژه جوانان با حمل پرچم های سرخ و خواندن سرود انترناسیونال, با حضور پر رنگ و با نشاط خود در گورستان ”سوسیالیست ها” بر مزار آن ها گرد می آیند.
کارل لیبکِنِشت (۱۸۷۱–۱۹۱۹) رهبر و نظریه پرداز سوسیالیست و کمونیست آلمانی بود که به همراه رزا لوکزامبورگ، فراکسیون اسپارتاکیست‌ها را در حزب سوسیال دموکرات آلمان تشکیل داد و به همراه وی حزب کمونیست آلمان را تأسیس کرد. لیبکنشت در سال ۱۹۱۹، به همراه رزا لوکزامبورگ به قتل رسید. کشتار وحشیانه این دو رهبر کمونیست آلمان که ۱۰۶ سال پیش توسط “گروه سربازان آزاد – فاشیست” صورت گرفت، همچنان موضوع روز است و از حافظه مردم این کشور و میلیون ها پیکارگر عدالتخواه و مبارزان راه آزادی پاک نخواهد شد. در چنین روزی رزا لوکزامبورگ و کارل لیبکنشت را پس از آزار و شکنجه بسیار به قتل رساندند.
یادآوری می شود وقتی از قربانیان جنگ جهانی اول صحبت می شود, نباید فراموش گردد که کارل لیبکنشت تنها نماینده پارلمان آلمان بود که در سال ۱۹۱۴ به شرکت آلمان در جنگ جهانی اول رای منفی داد و امکان فاجعه بروز جنگ اول را پیش بینی کرده بود. بی شک این استقلال نظر و رای منفی او در مقابل سرمایه داری رو به رشد و جنگ طلب آلمان و زمامداران طرفدار جنگ, یکی از دلایل سوء قصد به او قتل وی گردید. در همین باره رزا لوکزامبورگ اعلام کرد: “این اعمال و دخالت در جنگ، یک تسلط و اقتدارگرایی دولتی است که تماماً منجر به فاجعه خواهد شد و هم اکنون کشور آلمان یک نمونه مثال زدنی است”. امروز نیز باید به آن هشدار ها توجه نمود تا از پیش آمد یک فاجعه جهانی دیگر جلو گیری گردد.
امسال شرکت کنندگان در تظاهرات و بزرگداشت رزا لوکزامبورگ و کارل لیبکنشت با خواندن سرود اینترناسیونال خواستار همبستگی و نشان دادن مشارکت هرچه بیشتر مردم در روند سیاست گذاری های أحزاب شدند. آنها به نظام سرمایه داری در ادامه جنگ افروزی ها, تسلط بانکها بر سرنوشت و اراده مردم، نابرابریهای اجتماعی, تبعیض روز افزون, کم شدن امکانات و رفاه عمومی, خصوصی سازی آموزش و بهداشت عمومی, گرانی و بالا رفتن هزینه اجاره خانه اعتراض کردند و به تشدید بحران و جنگ افروزی توسط کشورهای سرمایه داری و بی خانمان شدن میلیون ها نفر از خانه و کاشانه شان معترض بودند. تظاهر کنندگان خشم و نفرت شان را نسبت به آنچه در غزه و لبنان بر سر مردم آمده است را نیز ابراز داشتند که منجر به دخالت پلیس شد. آن ها خواستار قطع فروش سلاح به مناطق در گیر جنگ شدند تا از شدت گیری و تشنج و دامنه جنگ جلوگیری گردد و امیدواری و دسترسی به یک صلح پایدار به وجود آید. آنها همچنین از مبارزات مردم کشورهای تحت حکومت های دیکتاتوری برای احقاق حقوق خود، آزادی های اجتماعی و آزادی احزاب و مطبوعات و زندانیان سیاسی اعلام پشتیبانی کردند.
.
