رفقای عزیز!
روز همبستگی جهانی کارگر را بە شما شادباش می گوییم و برایتان در مبارزە علیە تعرض دولت های نئولیبرالیستی و رژیم های دیکتاتوری بە معیشت و حقوق سندیکایی تان، آرزوی کامیابی داریم.
رفقای گرامی!
بسیاری از شما مطلعید کارگران و مزدبگیران ایران همزمان باید هم علیە دیکتاتوری حاکم کە حقوق سندیکایی شان را برنمی تابد و بە آن ها اجازە تشکیل اتحادیە نمی دهد، مبارزە کنند و هم علیە سیاست اقتصادی که آمیزه ای از اقتصاد نئولیبرالی و اقتصاد فرماندهی زیر نام اقتصاد مقاومتی پیش برده می شود که شاخص آن در همۀ مؤلفه هایش پایمال کردن حقوق کارگران و زحمتکشان است.
اجرای این “سیاست” با اعمال دیکتاتوری و سرکوب فعالیت های سندیکایی و مقررات زدایی از مناسبات بین صاحبان سرمایە و نیروی کار و بسود سرمایە داران و کارفرمایان توام بودە که منجر بە گسترش فقر و ژرفش کم سابقە فاصلە طبقاتی، راندە شدن سە چهارم کارگران بە زیر خط فقر گردیدە و پیامدهای فاجعە باری را در حوزەهای مختلف سبب گردیدە است. با پیشبرد این “سیاست” اکثر مواد حمایتی در قانون کار ایران حذف شده، امنیت شغلی از بین رفتە و بالغ بر ۹۰ درصد کارگران با قراردادهای موقت یک تا شش ماهە مجبور بە کار شده اند. کارفرمایان در سایه این “سیاست” هر نوع اعتراضی را با توسل بە اخراج سرکوب می کنند و امکان تشکیل اتحادیە را عملا از بین می برند. دولت و دادگاە های کار نیز جانب کارفرمایان را می گیرند.
طی سال گذشتە شمار کارگرانی کە بخاطر فعالیت های سندیکایی اخراج و بە زندان محکوم شدەاند نسبت بە سال قبل از آن، سە برابر شدە است. حتی اعضای خانوادە های فعالین سندیکایی نیز در معرض بازداشت و انواع آزار و اذیت ها قرار دارند. این در حالی است کە ده ها اتحادیە کارفرمایی بدون هیچ مانعی از طرف دولت در کشور فعالیت می کنند، مورد حمایت حکومت قرار می گیرند و از طریق نمایندگانش در پارلمان، دولت و قوه قضائیه در سیاست گذاری های خرد و کلان بە سود خودشان اثر می گذارند.
عدم پرداخت منظم و بە موقع دستمزدها بە یک پدیدە فراگیر تبدیل شدە و کارگرانی کە بە این دلیل مبادرت بە اعتصاب می کنند، اخراج و بازداشت می شوند. مقاولە نامە های سازمان بین المللی کار، از آن جملە، مقاولە نامە های مربوط بە حق اعتصاب و قرادادهای جمعی، حقوق زنان، کار کودک و مزد اجرا نمی شود. دولت با سرپیچی از اجرای آن ها، شرایط را برای سوءاستفادە فزایندە کارفرمایان از کودکان و کار کودکان مهیا نمودە است. تبعیض جنسیتی در محل های کار بیداد می کند. حکومت از هیچ کوششی برای راندن زنان از بازار کار بسوی خانە دریغ نمی ورزد. بهمین خاطر سهم زنان از بازار کار بە حدود ۲۰ درصد تقلیل یافتە است. دستمزد زنان به ازای کار برابر در اکثر محل های کار پائین تر از مردان است. مرخصی دوران بارداری، حق بازگشت بە کار پس از اتمام مرخصی بارداری، ایجاد شیرخوارگاە … کە در قانون کار ایران هم پذیرفتە شدە اند، رعایت نمی شوند. بسیاری از کارفرمایان استخدام زنان را مشروط بە باردار نشدن می کنند و زنانی را کە باردار می شوند اخراج می کنند. بر خلاف مقاولە نامە قراردادهای دستە جمعی کار، دستمزد کارگران در نهادی بنام شورای عالی کار توسط دولت و کارفرمایان تعیین می شود و حتی شرایط پیش بینی شدە در قانون کار در این مورد رعایت نمی شود. نتیجتاً این سازوکار، موجب باقی ماندن دستمزدها زیر خط فقر گردیدە، بطوری کە دستمزدهای کنونی سە برابر کمتر از خط فقر نسبی است. یکی از پیامدهای منجمد کردن دستمزدها در زیر خط فقر و خصوصی سازی و گران شدن هزینە تحصیل، محروم شدن فرزندان شمار زیادی از کارگران، افزایش پرشتاب بیسوادی، رانده شدن کودکان بە سوی بازار کار و نقض آشکار کنوانسیون حقوق کودک و قانون کار است.
حکومت بە کارگران ایران اجازە راهپیمایی در روز کارگر را نمی دهد. این ممانعت در حالی صورت می گیرد کە در قانون کار روز اول ماە مە بعنوان تعطیل کارگری بە رسمیت شناختە شده است. تنها خانە کارگر کە یک تشکل فرمایشی و وابستە بە حکومت است و در کنار نیروهای امنیتی در سرکوب سندیکاها نقش مؤثر دارد، از چنین حقی برخوردار است. این تشکل با محدودیت هائی کە به یاری ماموران امنیتی در این روز ایجاد می کند، تلاش می ورزد مانع شرکت سایر کارگران در تجمع های روز کارگر شود.
بە رغم همە سرکوب ها و محدودیت ها، اما شمار اعتصابات کارگری در سال گذشتە حداقل نسبت بە سال پیش از آن افزایش یافت و مقاومت و مخالفت با سیاست های ضدکارگری حکومت گسترش پیدا کرد. دولت بخاطر گستردگی اعتراضات موفق بە پیشبرد بخشی از برنامە های ضدکارگری نگردید و پارلمان نیز بە خاطر اعتراضات شدید کارگران لایحە تغییر قانون کار را کە دولت تهیە کردە بود بە تصویب نرساند.
از اینها اما مهمتر خیزش بزرگی بود کە چند ماە پیش در بیش از صد شهر ایران علیە دیکتاتوری، فقر، بی عدالتی و سیاست های حکومت شکل گرفت. این خیزش کە ملهم از اعتراضات پرشمار کارگری و ریشه در نارضایتی شدید از حکومت داشت، ارکان نظام را بە لرزە درآورد و نشان داد کە صبر مردم از حکومت لبریز شدە و ارادەای برای عبور از نظام دیکتاتوری و فاسد حاکم بە یک نظام دمکراتیک و عادلانە در جامعە بوجود آمدە است، کە نادیدە گرفتن آن ممکن نیست. گرچە این خیزش یک هفتەای با خشونت در شکل خیابانی اش سرکوب شد، ولی اعتراضات در اشکال دیگر جاری است.
رفقای گرامی!
شمار زیادی از اتحادیە های کارگری جهانی در سال گذشتە بە اشکال مختلف با حمایت از فعالین کارگری و حقوق سندیکایی کارگران ایران و بە ویژە در ارتباط با زندانی کردن فعالین سندیکایی همبستگی شان را در عمل بە صورت تحسین برانگیزی نشان دادند. اگر این حمایت های بی شائبە نبود وسعت سرکوب ها بیشتر می شد. حمایت های شما بی تردید در ایجاد محدودیت بر سرراە سرکوب ها و آزادی تعدادی از فعالین سندیکایی نقش داشتە و دارد. حزب چپ ایران (فدائیان خلق) همبستگی و حمایت شما از جنبش سندیکایی را ارج می نهد و سپاسگزار حمایت شماست. ما مطمئن هستیم کە شما تا رسیدن کارگران ایران بە آزادی و حق و حقوق شان این همبستگی را ادامە خواهید داد.
فرخندە باد اول ماە مە تجلی همبستگی جهانی کارگران
۷ اردیبهشت ۱۳۹۷ (۲۷ آوریل ۲۰۱۸)
