ریاست محترم شوراى حقوق بشر سازمان ملل
این نامه از سوى سمیه بینات همسر آقاى احمد باطبى زندانى سیاسى در ایران براى شما نوشته شده است. همانگونه که احتمالا مستحضرید؛ احمد باطبى دانشجویى که در سال ۷٨ در ماجراى حمله به کوى دانشگاه تهران بازداشت شد و حکم اعدام اولیه از سوى قوه قضاییه ایران براى وى صادر شد و در نهایت در دادگاه تجدید نظر به ١۵ سال حبس قطعى محکوم شد. پس از گذراندن ۶ سال از دوره محکومیت به علت آزار و شکنجه در زندان، مشکلات جسمانى فراوان و بیمارى هاى کلیوى، نخاعى و گوارشى براى وى به وجود آمد و پزشکان معالج احمد باطبى با آزمایش‌هاى فراوان به این نتیجه رسیدند که ادامه حبس احمد باطبى، عوارض وخیمى براى وى تا حد فلجى و مرگ به دنبال خواهد داشت. بنابراین احمد باطبى به مرخصى استعلاجى فرستاده شد تا به مداواى خود بپردازد.
متاسفانه در تاریخ ۷/۵/٨۵ عده‌اى ناشناس و مسلح پس از بازرسى کامل منزلمان، احمد باطبى را بازداشت کردند و به مکان نامعلومى منتقل کردند. همسرم اعلام کرد که از همان لحظه بازداشت اعتصاب غذا خواهد کرد. تلاش‌هاى من و وکیل وى تاکنون براى مشخص شدن وضعیتش و ملاقات و یا تماس تلفنى با او بى‌نتیجه مانده است. با توجه به وضعیت جسمانى احمد باطبى به شدت نگران وى هستم.
لازم به ذکر است، در هفته گذشته اکبر محمدى که او نیز در حادثه حمله به کوى دانشگاه تهران در سال ۷٨ بازداشت شد و وضعیت مشابه همسرم را داشت، بعد از ۹ روز اعتصاب غذا در زندان اوین درگذشت. از این رو با عنایت به شرایط وخیم جسمانى احمد باطبى و بیمارى‌هاى متعدد او به شدت نگران وضعیت او هستم و بیم آن مى‌رود که او نیز به سرنوشت اکبر محمدى دچار شود و در اثر اعتصاب غذا جان بسپارد.
این نامه را در حالى براى شوراى حقوق بشر سازمان ملل مى‌نویسم و از این شورا درخواست کمک مى‌کنم که پس از ۹ روز پیگیرى، مراجعه به زندان اوین و دادگاه انقلاب و نگاشتن نامه به مراجع قضایى ایران، هنوز هیچ پاسخى دریافت نکرده‌ام و از سرنوشت او خبر ندارم. به گونه‌اى که در زنده بودن وى دچار تردید شده‌ام.
از شوراى حقوق بشر سازمان ملل که تشکیل آن امید تازه‌اى براى پیگیرى موثرتر روند حقوق بشر در کشورهاى نقض‌کننده این حقوق به ما داده است، درخواست مى‌کنم که پرونده حقوق بشر ایران، در مورد احمد باطبى را در دستور کار خود قرار داده، و براى آگاهى از وضعیت او هیئتى را به ایران اعزام کند و خواستار آن شود تا مطابق با موازین حقوق بشر با وى برخورد شود و احمد باطبى بتواند از حقوق اولیه که حق هر انسانى است برخوردار شود و در بیرون از زندان به درمان بیمارى‌هایش که محصول دوران زندان است بپردازد.
با احترام
سمیه بینات
همسر احمد باطبى، دانشجوى زندانى از سال ۷٨ تا کنون
١۵/۵/٨۵
