خانم گیلدا صاحبی پزشک است و علوم سیاسی خوانده است و به عنوان یک روزنامه نگار مستقل با تمرکز بر یهودستیزی و نژادپرستی،حقوق زنان، خاورمیانه و در حوزه علم فعالیت می کند. او یکی از سخنرانان رسانه های جدید آلمان در برلین است. گیلدا صاحبی، کارشناس سخنان نفرت انگیز است و می گوید: “زنان به ویژه در اینترنت در معرض دید عموم قرار دارند”. او به عنوان یک پزشک، پژوهشگر سیاسی و روزنامه نگار می داند که نفرت در جامعه و بر جان و جسم انسان ها چه عواقبی از خود به جا می گذارد.در این مصاحبه او توضیح می دهد که افراد آسیب دیده در صورت حمله آنلاین “مجازی”، چگونه می توانند از خود واکنش مناسب نشان دهند. مصاحبه از: پل فیلیپ هانسکه
خانم صاحبی، وقتی کامپیوتررا روشن می کنید و با سیل پیام های نفرت انگیز مواجه می شوید، چه اتفاقی می افتد؟
مطالعات مختلف نشان داده است که سخنان نفرت انگیز می تواند پیامدهای روانی و عاطفی مشابه خشونت فیزیکی داشته باشد. همه ما می دانیم که تا چقدر می تواند انسان ها را به شرایط بحرانی بکشاند،اغلب ممکن است تا ساعت ها فکر شما را به چنین حادثه ای مشغول نماید، در واقع مانند طوفان ناگهانی، هر دم افزایش می یابد و تاثیر مخرب خود را بیشتر می کند. مرکز واکنش احساسی و ترس در مغز است و بدن انسان پس از مواجهه با چنین شرایطی، مقادیر زیادی هورمون استرس را آزاد می کند. افرادی که تحت تأثیر چنین شرایطی قرار گرفته اند در وضعیت جنگ و گریز قرار دارند و این حالت، همیشه آغاز یک هشدار است.
عواقب آن چیست؟
شما دیگر در چهار دیوار خود نیز احساس امنیت نمی کنید، از بی خوابی یا تا حدودی از عدم تمرکز رنج می برید. این می تواند تا حد اختلال استرس پس از سانحه پیش رود. بسیاری از مبتلایان نیز دچار افسردگی می شوند و از زندگی اجتماعی کنار می روند. واضح است: نفرت پراکنی، چیزی شبیه خشونت است. علاوه بر این، نفرت در اینترنت اغلب به خشونت فیزیکی منجر می شود.
چگونه می توانیم با انبوه پیام های تهدید و تحقیر آمیز برخورد نماییم؟
برای شما باید روشن شده باشد، افرادی که نفرت پراکنی می کنند، در اقلیت هستند. پژوهشی توسط موسسه انگلیسی”برای گفتگوی راهبردی”، در فیس بوک وجود دارد که نشان می دهد ۵۰ درصد از لایک های مربوط به نظرات نفرت انگیز از پنج درصد پروفایل ها بوده است. ۲۵ درصد از لایک های کامنت های نفرت انگیز از یک درصد پروفایل ها بوده است. این بدان معناست که: شما با اقلیتی کوچک و پر سر و صدا سر و کار دارید. اکثریت قریب به اتفاق کاربران، بی سر و صدا به نوشته ها نگاهی می اندازند و خود را درگیر آن ها نمی کنند.
استراتژی های گوناگونی وجود دارد و آگاهی از این مکانیسم ها برای افراد آسیب دیده می تواند مفید باشد. نفرت در اینترنت با یک تلنگر شروع می شود: به عنوان مثال، با شکلک معروف Haha در فیس بوک، که برای پاسخگویی به گزارش های غم انگیز به طرز بدبینانه ای استفاده می شود. یک استراتژی مشابه، استفاده از طنز است و می توانید از این طریق واکنشی نشان بدهید و حتی توهین کنید، اما سپس خودتان را از این صحنه دور نمایید، و همه این چیز ها را چندان جدی نگیرید.
استراتژی پشت چنین اقداماتی چیست؟
دروغ ها و گزارش های دروغ غالباً برای کشاندن پای افراد مورد حمله در توطئه های بزرگتر به کار می روند. این گونه شیطنت ها ،اغلب در محافل راست یا افراطی ها در رسانه های اجتماعی شروع می شود. اغلب از ربات ها استفاده می گردد، پروفایل های ساختگی که در پشت آنها افراد واقعی وجود ندارد، بلکه الگوریتم هایی جایگزین شده اند. این نمایه ها که معمولا با عکس های حیوانات برچسب خورده اند، اغلب دارای مخاطبین کم و محتوای عمومی کمی نیز برخوردارند، اما شبکه های ربات می توانند به صورت دسته جمعی یک گروه موزیک Hatestorm را به اشتراک بگذارند و در نتیجه آن را در سلسله مراتب پیام های شبکه های اجتماعی بالا ببرند، تا سرانجام، توسط کاربران واقعی دیده و به اشتراک گذاشته شود و در مرحله ای به جریان اصلی برسد.
در واقع، تاکنون دانش و یا دانستنی های ما محدود است، اما آنچه واضح است این است که شما نه تنها با بیکاران کلیشه ای روبرو هستید، بلکه ترول ها از همه اقشار جامعه آمده اند. این نامی است برای افرادی که دائماً نظرات توهین آمیز را در اینترنت شعله ور می کنند. در فرانسه، شبکه ای از ترول ها به نام “Ligue du LOL” در سال ۲۰۱۹ کشف شد که زنان، به ویژه آنهایی که پوست تیره داشتند را در شبکه های اجتماعی مورد توهین و تهدید قرار می داد. سرانجام معلوم شد که برخی روزنامه نگاران و بسیاری از کارکنان رسانه ای پشت سر آن بودند.
چرا خشم و نفرت به سرعت در حال افزایش است، به ویژه در رسانه های دیجیتال؟
این شبکه ها، مکانیسم های طبیعی درک و ارتباط ما را تقویت و تحریف می کنند. همه ما آگاهانه یا ناخودآگاه از تنها ماندن در جهان می ترسیم. و ما می خواهیم تصویری که ما از جهان ارائه می دهیم نیز تایید شود. در گروه های آنلاین، ما دچار این توهم می شویم که توسط افراد همفکر احاطه شده ایم. تقریباً همه در مورد اثر به اصطلاح حباب شنیده اند که به سرعت افکار را رادیکال می کند. در این گروه ها با اشکال و اهداف جدیدی که نفرت پراکنی می کنند در تماس هستید، اعضای معروف را تحسین می کنید و از آنها تقلید می کنید. و سپس این اقدام شما می تواند گامی بسیار کوچک برای توهین یا تهدید به خود باشد. از آنجا که احساس می کنید بخش بزرگی از جامعه را پشت سر خود دارید، با اطمینان به عنوان سخنگوی این گروه ها عمل می کنید.
آیا ارسال کنندگان پیام های نفرت پس از کلیک روی دکمه ارسال، به نوعی عذاب وجدان دچار می شوند؟
بله، به احتمال زیاد به عذاب وجدان دچار می شوند. این برخورد ها در مورد اعمال قدرت است. بسیاری از این توهین ها و تهدیدها عمدا ارسال می شوند. شما می دانید از ترسی که ایجاد می شود، قدرت به وجود می آید و قدرت احساس خوبی است. همچنین تصادفی نیست که زنان، اعضای جامعه دگرباش جنسی و افراد دارای سابقه مهاجرت به صورت آنلاین با خشونت بیشتری مورد حمله قرار می گیرند. اگر به زنان حمله شود، تهدیدها، خیلی سریع جنسیتی می شوند و تا به درخواست تجاوز می انجامد. تاکید می کنم،ارتباط و درگیری با چنین اشکالی،مربوط به نوع رفتار های ما در شبکه های اینترنتی بر می گردد، سازمان عفو بین الملل در تحقیقی نشان داد که زنان در توییتر بسیار محتاط و ناامن عمل می کنند زیرا می دانند که در این محیط سمی، خطر تعرض و تهدید عمدی بسیاری وجود دارد.
وقتی ما شاهد نفرت درآنلاین هستیم، رفتار ما چگونه باید باشد؟
اگر کسی مورد حمله قرار گیرد و هیچکس از او حمایت نکند، مرتکب یا حمله کننده، احساس تأیید می کند. اما به محض اینکه فقط یک نفر وارد عمل می شود، دیگری را هم به واکنش مثبت وا می دارد و دیگران نیز آنها را تشویق می کنند تا وارد عمل شوند. سازماندهی ضد گفتار و رد دروغها و اغتشاش و ارسال پیامهای مثبت در اینترنت می تواند منطقی باشد. هدف از این اقدام، متقاعد کردن مهاجمان نیست، بلکه هدف عموم مردم یا خوانندگان خاموش است. این امر به روشنی نشان می دهد که حوزه ارتباطی شما محدود نیست! به طور کلی، اگر افراد آسیب دیده متوجه شوند که فقط آن ها نیستند که در معرض جمعیتی ناشناس، عصبانی و تهدید آمیز قراردارند، به آنها کمک زیادی می شود. من اگر متوجه شوم که یکی از دوستانم با نفرت پراکنی روبرو شده است، برای او می نویسم: “آیا به کمک احتیاج داری؟” اگر گفت نه،اینطور نیست، بنابر این مشکلی نیست و من نباید با اصرار پرسش خود را تکرار نمایم.
و شخص مورد نظر چه گزینه ای دارد؟
آنها نباید با ترس،ناامنی و عصبانیت، عقب نشینی کنند. بهتر است در یک اتاق ارتباطی ایمن با افراد آشنا ایده ها را تبادل نظر نمایند. و این نیز واضح است: به محض اینکه متوجه شدند ترس و وحشت در حال افزایش است، و احتمال اختلالات خواب و نگرانی های دیگر به آن ها دست می دهد، باید از کمک های روانشناسی استفاده کنند، مهم این است که از حالت انفعال خارج شوند.
چگونه کار می کند؟
اولین توصیه من این است که شما خودتان، تک تک پست ها را نمی خوانید. نفرت، موقعیت سازنده ای برای مقابله با آن شرایط نیست. نفرت نیز یک نظر نیست. شما قطعاً باید با غرایز خود مبارزه کنید، زیرا مطمئناً می خواهید بدانید در مورد شما چه می گویند. یکی از گزینه ها این است که از شخصی که به او اعتماد دارید بخواهید که به جمع آوری اخبار و شواهد به شما کمک نماید و مسئولیت کیفری آن ها را پی گیری نماید. برای سیستم قضایی مهم است که بداند که از چه میزان نفرت دارد صحبت می شود و مشکل تا چقدر بزرگ و ریشه دار است. هر گونه گزارش و تبلیغی می تواند به این امر کمک نماید.
سه شنبه ۳۰ شهریور۱۴۰۰- ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۱
