بنا به گزارشات رسانه ها اعتراضات شهروندان ترک زبان در شهرهای مختلف استان های آذربایجان شرقی و غربی، اردبیل و زنجان با دخالت نیروهای انتظامی به خشونت کشیده شد، در این میان تعدادی از شهروندان زخمی و بازداشت شدند.
هرچند رییس سازمان صدا و سیما از این «خطا و سهل‌انگاری غیر فابل بخشش» ابراز تاسف و عذر‌خواهی کرده است، اما چگونه است که چنین «خطا و …» در رسانه‌ای ملی به این “سادگی”، نه یک‌بار و آن‌هم نه فقط در مورد هموطنان آذری‌مان صورت می پذیرد. قبل از این نیز اعتراضات گوناگونی در توهین به هموطنان عرب، مازندرانی و بختیاری و نیز مشابه آنچه که در «فتیله» رخ داد نیز، صورت گرفته بودند.
براستی، در حساس‌ترین اوضاع سیاسی کشور، و با همه معضلاتی که کشور با آن‌ها درگیر است، تهیه و اجازه پخش چنین برنامه هائی آن‌هم از رسانه ملی کشور را می توان “اتفاقی” و یا “خطا” دانست. بنظر می رسد که چنین نگاه تحقیر و توهین‌آمیزی به مردم و حقوق اولیه انسان‌ها، در نهادهای مختلف رسمی و غیر‌رسمی دز جمهوری اسلامی، پدیده‌ای است ریشه‌ای که با توبیخ و تنبیه و اخراج و … درمان پذیر نیست، و مانند دملی چرکین در جامعه دهان باز کرده و نیروی فعال جامعه را درگیر این‌گونه مسائل می سازد. این نگاه امروز خود را در قالب برنامه فتیله، دیروز و هفته گذشته و هفته ها و سال‌های گذشته نیز در قالب برخورد با حقوق زنان و کودکان، اقلیت‌های دینی، دگرباشان جنسی، حق آموزش در مدارس به زبان مادری، و … بروز داده و در صورت عدم وجود اراده‌ای نیرومند در جهت رفع تمامی این تبعیض‌ها، در آینده نیز قطعا امکان بروز و تکرار خواهند یافت.
تغییر «نگاه» و ندادن فرصت به “ماهی‌گیران آب گل‌آلود” از هر نوع آن، روندی است که تنها از طریق تغییر و اصلاح و تدوین قوانین در سمت و سوی نیازهای واقعی جامعه و نیز پیوند این قوانین با روند آموزش صحیح جامعه در جهت احترام به جنس ، مذهب، باور و حقوق اولیه انسان‌ها، و پذیرش حقوق «آن دیگر هم‌وطن» نیز امکان‌پذیر خواهد بود.
