خاورمیانه طی چندین دهه اخیر شاهد جنگ، ویرانی کشورها و کشتار و آوارگی ده‌ها میلیون نفر تحت نام “واردات دموکراسی از غرب متمدن” بوده است. کشور ایران خود شاهد جنگی ویرانگر و تحمیلی به مدت هشت سال با عراق بود. خانواده‌ای در ایران وجود ندارد که داغ عزیزی از دست رفته را در این جنگ خانمان‌سوز بر دل نداشته باشد. یکی از شعارهای محوری جامعه مدنی و زحمتکشان و مردم زجر کشیده ایران برقراری صلح، امنیت و آزادی در کشورشان می‌باشد.
نئوکان‌ها و نئولیبرال‌ها در مورد صدور به اصطلاح دموکراسی و عوض کردن حاکمیت‌ها در کشورهای مورد نظرشان، این موضوع را بصورت یک پروژه‌ای از پیش طراحی شده به پیش می‌برند. برای زمینه‌سازی اولیه، آنها خود خبرسازی‌های دروغ و شایعه‌سازی‌های اولیه لازم را انجام می‌دهند. برای پیاده کردن این پروژه‌ها مجموعه‌ای از بمباران‌های تبلیغاتی و پروپاگاندا، همراه با حمله نظامی گسترده، محاصره‌های اقتصادی و فروش همان کالاها از طریق بازار سیاه، به راه انداختن گروه‌های میلیشاهای مزدور تحت عنوان “اپوزیسیون مترقی و معتدل” با همراهی گروه‌های خودساخته به اصطلاح امدادی مشابه کلاه سفیدها که در میدان زمینی کارهای لاجستیک اجرائی تبلیغاتی آنها را انجام می‌دهند، لازم می‌باشند.
ما نمونه‌های اجرای چنین پروژه‌هائی را در افغانستان، عراق، لیبی و سوریه شاهد بوده‌ایم. هیچ ایرانی مسئولی خواهان آن نیست که شاهد تکرار سناریویی مشابه آنچه در کشورهای مزبور اتفاق افتاده در ایران باشد. در شرایطی که دور و بر دونالد ترامپ را هر چه بیشتر دسته‌های نئوکان‌هائی که به “عقاب‌ها” مشهور می‌باشند می‌گیرند، خطر دخالت‌های غیرمستقیم و حتی مستقیم آنها در کشورمان جهت تغییر حکومت بیشتر و بیشتر می‌شود. آنها خواهان آوردن حکومتی دست نشانده در ایران می‌باشند، حالا به هر قیمتی که برای مردم ایران تمام می‌شود، بشود. باید به این نئوکان‌ها گفت که مساله تغییر حکومت در ایران یک مساله داخلی است و مربوط به خود مردم ایران می‌باشد و این خود ایرانیان می‌باشند که تصمیم می‌گیرند چگونه از جمهوری اسلامی ایران گذر می‌کنند و چه نوع حکومتی را جایگزین جمهوری اسلامی ایران می‌کنند و خواهان هیچگونه دخالت مستقیم و غیرمستقیم خارجی در مسائل داخلی ایران نمی‌باشند.
خروج یکطرفه آمریکا از “برجام” و تهدیدهای دونالد ترامپ بر علیه ایران، در داخل، اصولگرایان و افراطیون تندرو را هر چه بیشتر تقویت می‌کند. بازنده تقابل میان تندروهای اسلامی ایران با نئوکان‌های آمریکائی مردم ایران می‌باشند و این مساله می‌تواند به قیمت خیلی سنگینی برای مردم عادی و نسل‌های آینده تمام شود. نیروهای چپ دموکرات ایرن در این شرایط مسئولیت‌های سنگینی بر دوش حمل می‌کنند. این مسئولیت را تاریخ و شرایط ویژه امروز بر دوش آنها واگذار می‌کند. تشکیل حزب چپ ایران (فدائیان خلق) امیدها و انتظارات جدیدی را در میان نیروهای قدیمی و نسل‌های جوانی که جدیدا به جنبش چپ می‌پیوندند آفریده است. این وظایف با وقوع اتفاقات روزهای اخیر هر چه بیشتر سنگین‌تر و پر اهمیت‌تر می‌گردد.
امروز نیروهای چپ دموکرات باید نقش کارآفرین و تعیین‌کننده‌ای در جنبش صلح و آزادی برای ایران را بر عهده بگیرند. خواسته‌های صلح و آزادی آماج، مطالبات و آرزوهای جامعه مدنی، مردم عادی و زحمتکشان می‌باشد. “صلح” و “آزادی” امروز خواسته‌های مشترک چپ دموکرات و دیگر سازمان‌های دموکراتیک، مدنی و سکولار غیرچپ می‌باشد. اهمیت امروزین اتفاق بر سر شعارهای “صلح” و “آزادی” برای شکل‌گیری جبهه‌ای فراگیر از نیروهای دموکراتیک و سکولار جهت عبور از جمهوری اسلامی ایران اهمیتی کلیدی دارد.
به موازات برافراشتن پرچم “صلح” و ازادی”، باید پرچم مقابله با هر نوع تهاجم و تجاوز خارجی به ایران را نیز برافراشت. ما مخالف هر گونه دخالت امنیتی خارجی در ایران می‌باشیم. مسائل داخلی ایران را باید خود ایرانی‌ها حل کنند. این امر بوسیله گسترش مناسبات و ارتباطات میان نیروهای اپوزیسیون دموکرات، آزاده و سکولار از یک طرف و حمایت از مطالبات مردمی در محیط کار، خیابان و زندگی آنها از طرف دیگر به پیش برده خواهد شد. آنهائی که خواهان مداخله تجاوزگرانه در امور داخلی ایران می‌باشند، فقط به فکر منافع شرکت‌های کلان نفتی، نظامی، مالی و غیره خودشان می‌باشند و هیچ دلشان به حال مردم ایران نسوخته است.
گروهی از هوارداران فدائیان خلق از داخل ایران بودند که قبل از تشکیل کنگره وحدت از “نیروی سوم” صحبت به میان آوردند. در این جو آشوب سیاسی، نیروهای تند رو و افراطی، در هر جبهه‌ای می‌خواهند باشند، نقش تخریبی و خطرناکی را ایفا می‌کنند. به این خاطر باید نیروهایی را که توانائی اتکا بر بردباری منطقی سیاسی را دارا می‌باشند، بر حول محورهای “صلح” ، “آزادی” و “مقابله با دخالت‌های خارجی” گرد هم آورد. ما از حمایت‌های خارجی و خصوصا جامعه مدنی جهانی از مطالبات دموکراتیک مردم ایران و اپوزیسیون سیاسی ایران استقبال می‌کنیم. حمایت از جنبش مستقل مردم ایران و نیروهای اپوزیسیون سیاسی مستقل ایران، کاملا با دخالت استیلاگرانه و تجاوز به امنیت سیاسی کشور ایران فرق می‌کند. باید دخالت‌های تجاوزگرانه و استیلاگرانه نئوکان‌ها و نئولیبرالیسم جهانی در ایران را شدیدا محکوم کرد.
دنیز ایشچی
۱۰ می ۲۰۱۸
