پنجشنبه ۱۲ تیر ۱۴۰۴ - ۱۸:۳۶

پنجشنبه ۱۲ تیر ۱۴۰۴ - ۱۸:۳۶

توهم آزادی از دهانۀ موشک: افشاگری علیه مدافعان حملۀ نظامی به ایران
آزادی از میان اجساد مردم، آوار خانه‌ها و بمباران کشور زاده نمی‌شود. دموکراسی را نه با موشک، بلکه با اراده و فداکاری خودمان می‌سازیم؛ نه با همدستی با دشمن، بلکه...
۱۲ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: بهروز ورزنده
نویسنده: بهروز ورزنده
محکومیت حمله به زندان اوین و ضرورت آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی
نهضت آزادی ایران در راستای راهبرد تقویت همبستگی ملی که آثار برجسته آن را در جریان جنگ تحمیلی اخیر شاهد بودیم، بازگشت حاکمیت به مردم و تحقق مطالبات ملی از...
۱۲ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: نهضت آزادی ایران
نویسنده: نهضت آزادی ایران
نیاز به بلوغ بیشتر سیاسی، و جسارت مدنی
اکنون بیش از هر زمان، نیاز حیاتی جامعۀ ایران بازیابی و تقویت «استقلال اندیشه» و «سازمان‌دهی مستقل سیاسی» است. ما باید بتوانیم در دل بحران، بدون اتکا به حاکمیت یا...
۱۲ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: سعید مقیسەای
نویسنده: سعید مقیسەای
اوین؛ زندانی که از آسمان بمباران شد و از زمین خیانت دید
حمله به زندان اوین، چه از منظر حقوق بین‌الملل، چه از دیدگاه وجدان انسانی، یک جنایت محض بوده و از مصادیق روشن جنایت علیه بشریت است. همزمان، آن‌چه جنبه‌ای دیگر...
۱۲ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: حمید آصفی
نویسنده: حمید آصفی
آتش‌بس تا استقرار صلح پایدار!
کارگران و زحمتکشان نیک می‌دانند که راه رفع ستم‌های نزدیک به نیم قرن جمهوری اسلامی نه با جنگ و تجاوز علیه میهن هموار شدنی است و نه با تکیه به...
۱۱ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: راهکار سوسیالیستی
نویسنده: راهکار سوسیالیستی
چند کشور آماده‌اند که از همین فردا تولید سلاح هسته‌ای را آغاز کنند؟
امروزه علاوه بر «پنج کشور هسته‌ای»، چهار کشور دیگر نیز دارای سلاح هسته‌ای هستند. در عمل، ما یک «نه کشور هسته‌ای» داریم که به آن «کلوپ هسته‌ای» می‌گویند. اما تل‌آویو،...
۹ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: والنتين کاتاسانف
نویسنده: والنتين کاتاسانف
ایران باید بماند و ما باید با ایران بمانیم
برای مخالفت بی‌بروبرگرد با تهاجم اسراییل به ایران حتی نیازی نیست به وطن‌دوستی یا عشق به میهن متوسل شویم که حالا لازم باشد بر سر معنای هر از این مفاهیم...
۹ تیر, ۱۴۰۴
تصویر نویسنده: حسام سلامت
نویسنده: حسام سلامت

چرا من به روحانی رای نمی دهم؟

دولت یازدهم چه در تحقق شعارها وچه در پیشبرد سیاستها برای ما کارگران دستاوردی نداشته است که هیچ، موجب فقر و بیکاری و ناامنی شغلی بیشتری را فراهم کرده است که با در نظر گرفتن همه اینها، مرا به این جمع بندی رسانیده است که در انتخابات بعدی به این دولت رای ندهم. البته این بەمعنای حمایت از جریانات رقیب هم نیست، بلکه در مورد عدم حمایت از این دولت با این سیاستهای خاص می باشد.

 
اصلاح طلبان در دوران بعد از شکست جنبش سبز و در زمانیکه سایه ناامیدی و سکوت بر طرفداران آنها حاکم بود، ناامیدانه تلاش می کردند تا با بازسازی توان از دست رفته خود دوباره به چرخه قدرت بر گردند، و در این مسیر پنجه بر هر دیواری می کشیدند. کمااینکه با رد صلاحیت بهت آور هاشمی رفسنجانی می رفت که اندک امیدشان هم از دست  برود، اما با تایید صلاحیت عارف و روحانی، شانس آن را یافتند تا دوباره  به صحنه قدرت ورود کنند. جهت یک سو کردن توان خود در انتخابات و پرهیز از هرگونه ریسکی، عارف از صحنه کنار کشید تا راه برای روحانی باز شود، و این چنین بود که دولت یازدهم با اکثریت نەچندان قوی به روی کار آمد. خط مشی این دولت با توجه به نزدیکی به مکتب اقتصادی دولت بەاصطلاح سازندگی از قبل آشکار بود. منجمله  سیاستهایی مانند حل مسئله هسته ای که البته به انجام رسید. پیوستن به سازمان تجارت جهانی، سازمان مبارزه با پولشویی و بازار آزاد و کلا نزدیکی به اقتصاد سرمایه داری جهانی از اهم آنها بود. هرچند که در عمل و به دلایل متعدد، دولت در زمینه تغییر در جهت بهبودی اوضاع اقتصادی و سیاسی و اجتماعی دستاورد قابل ملموسی نداشت. در این میان حرکت سریع و کور در چرخش اقتصادی به سمت اقتصاد بازار آزاد، برای طبقه کارگر چیزی جز دشواریهای بیشتر، حقوق پایین تر از خط فقر و رها سازی های اقتصادی (بنا به گفته آقای سید راضی نوری نماینده شهر شوش در مجلس) به اسم خصوصی سازی که حتا بدون رعایت مسائل بورکراتیک رایج در مناسبات بورژوازی صورت می گرفت، نکته دیگری دربرنداشت. دولت یازدهم گویا کارگران را بار گرانی بر دوش خود می داند. تلاش می کند که هرطور شده  به بهانه کوچک کردن حجم دولت و با سپردن همه امور به بخش خصوصی (بخوانید سرمایه داران)، این بار را از سر دوش خود بردارد. سیاستهای تاکنونی این دولت برای این طبقه هیچ بوده است. یک روز یارانه نقدی را بیماری اقتصادی می داند و آرام ارام در صدد حذف یارانه بگیران گام برمی دارد، و روزی دیگر مسکن مهر را عامل بدبختی اقتصادی می خواند. این در حالیست که مسکن مهر جدای از همه مشکلاتش، ولی برای بسیاری که استطاعت خرید خانه را بصورت نقدی نداشتند، فرصت خرید فراهم کرد. در نتیجه طبقه کارگر بیشترین متقاضی این طرح بودند. آزاد سازی های اقتصادی چه در آزاد سازی قیمتها بر اساس عرضه و تقاضا ومخالفت علنی نزدیکان دولت با هرگونه نهادهای حمایتی، مانند سازمان حمایت از مصرف کننده و سایر اتحادیه ها که البته درین مورد هم طبقه کارگر بیشترین حمایت را نیازمند می باشد، همچنین این دولت در زمینه تشکلات کارگری و رفع موانع در جهت ایجاد نهادهای مستقل کارگری گامی بر نداشته است. برعکس، این دولت بیشترین توجه خود را بر رفع نیازها و مسائل مربوط به کارفرماها وسرمایه دارها معطوف کرده است. دراین راستا می توان به تلاش گسترده دولتیان به بهانه ایجاد رونق اقتصادی، جهت تغییر قانون کار به نفع کارفرمایان و به ضرر کارگران اشاره کرد. چرا که می خواهند با تغییر معدود موادی در قانون کار که حامی کارگر است، دست کارفرمایان را جهت هر گونه عملی به ضرر کارگران باز نگه دارند. نتیجه چنین عملی به بی پناهی و مصائب بیشتر کارگران می انجامد. با اینهمه اکنون که کمتر از یک سال تا انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم در سال اینده باقی مانده است، رفته رفته فعالیتهای انتخاباتی هم شروع می شود. این بار هم اصلاح طلبان مانند سال ۹۲ پشت سر دولت روحانی سنگر گرفته اند. معلوم نیست این دولت قرار است که چه چیزی را به نفع مردم اصلاح کند؟ ولی اگر قرار باشد که سیاستهای تا کنونی خود را به پیش ببرد، برای طبقه کارگر چیزی جز رنج بیشتر دستاورد دیگری نخواهد داشت. در این سه سال گذشته، تنها کاری که دولت انجام داده است کوبیدن دولت قبلی بوده است. حتا در مورد رسوایی حقوقهای نجومی هم عنوان می کردند که این حقوقها در دولت قبلی طرح وبرنامه ریزی شده بودند. اما برای این سئوال که پس دولت در این سه سال چه می کرده است، با سکوت گذر می کردند. حتا علیرغم اصرار منتقدین هم، این دولت حاضر نشد که فیش حقوقی مدیران خود را جهت شفاف سازی به پیشگاه ملت منتشر کند. در زمینه های سیاسی و صیانت از حقوق شهروندی هم نمره این دولت علیرغم تمامی شعارهایش، نمره قابل قبولی نیست. هر چند که برای طبقه  بزرگ کارگر، با وجود این همه مصائب و دشواری مسائل معیشتی و زیستی اولویت اول می باشد. و اصولا بدون حل این مسائل اقتصادی، حتا دموکراسی بورژوایی هم خواب و خیالی بیش نیست. تا زمانیکه حاصل دسترنج افراد کفاف زندگی انسانی وشایسته ای را ندهد، سایر حقوق فردی و سیاسی میسر نمی شود.
در خاتمه، دولت یازدهم چه در تحقق شعارها وچه در پیشبرد سیاستها برای ما کارگران دستاوردی نداشته است که هیچ، موجب فقر و بیکاری و ناامنی شغلی بیشتری را فراهم کرده است که با در نظر گرفتن همه اینها، مرا به این جمع بندی رسانیده است که در انتخابات بعدی به این دولت رای ندهم. البته این بەمعنای حمایت از جریانات رقیب هم نیست، بلکه در مورد عدم حمایت از این دولت با این سیاستهای خاص می باشد.
 
با آرزوی دورانی که دیوار کارگر اینقدر کوتاه نباشد!
 
 
تاریخ انتشار : ۲۳ شهریور, ۱۳۹۵ ۱۰:۴۴ ب٫ظ
لینک کوتاه
مطالب بیشتر

نظرات

Comments are closed.

بیانیه‌های هیئت‌ سیاسی‌ـ‌اجرایی

۸ تیر، روز فداییان جان‌باختهٔ خلق؛ میهن‌دوستانِ انقلابیِ راهِ آزادی و رفعِ ستم از زحمت‌کشان!

در ۸ تیر امسال و در روزهایی که تجاوز جنایت‌کارانهٔ حکومت نژادپرست و نسل‌کش اسراییل و دولت امپریالیستی آمریکا به میهن عزیمان ایران باز ردّ پای خونینی از جان و هستی عزیز هم‌میهنانمان در جای‌جای ایران از خود به جا گذاشته است، یادی از رفقای عزیزی نیز ضروری‌ست که در جریان دقاع از میهن‌مان در برابر تجاوز نطامی عراق طی دو سال دفاع میهنی در راه میهنی که تا پای جان دوستش داشتند، جان باختند.

ادامه »
سرمقاله

اسراییل در پی تحقق رؤیای خونین «تغییر چهرۀ خاورمیانه»!

دست‌کم دو دهه است که تغییر جغرافیای سیاسی منطقۀ ما بخشی از اهداف امریکا و اسراییل‌اند . نتانیاهو بارها بی‌پرده و باافتخار از هدف‌اش برای «تغییر چهرۀ خاورمیانه» سخن گفته است. در اولین دیدارش با دونالد ترامپ در آغاز دور دوم ریاست جمهوری نیز مدعی شد که اسراییل و امریکا به طور مشترک در حال مبارزه با دشمنان مشترک و «تغییر چهرۀ خاورمیانه»‌اند.

مطالعه »
سخن روز و مرور اخبارهفته

سیمور هرش: آنچه به من گفته شده است در ایران اتفاق خواهد افتاد.

یک مقام آگاه امروز به من گفت: «این فرصتی است برای از بین بردن این رژیم برای همیشه، و بنابراین بهتر است که ما به سراغ بمباران گسترده برویم.» … بمباران برنامه‌ریزی‌شده آخر هفته اهداف جدیدی نیز خواهد داشت: پایگاه‌های سپاه انقلاب اسلامی، که از زمان سرنگونی خشونت‌آمیز شاه ایران در اوایل سال ۱۹۷۹ با کسانی که علیه رهبری انقلاب مبارزه می‌کنند، مقابله کرده‌اند.

مطالعه »
یادداشت

در نقد بیانیه فعالین مدنی بشمول برندگان نوبل صلح درباره جنگ…

آخرین پاراگراف بیانیه که بخودی خود خطرناک‌ترین گزاره این بیانیه است آنجایی است که میگویند: ” ما از سازمان ملل و جامعه‌ی بین‌المللی می‌خواهیم که با برداشتن گام‌های فوری و قاطع، جمهوری اسلامی را به توقف غنی‌سازی، و هر دو‌طرف جنگ را به توقف حملات نظامی به زیرساخت‌های حیاتی یکدیگر، و توقف کشتار غیرنظامیان در هر دو سرزمین وادار نمایند.” مفهوم حقوقی این جملات اجرای مواد ۴۱ و ۴۲ ذیل فصل هفتم اساسنامه ملل متحد است.

مطالعه »
بیانیه ها

۸ تیر، روز فداییان جان‌باختهٔ خلق؛ میهن‌دوستانِ انقلابیِ راهِ آزادی و رفعِ ستم از زحمت‌کشان!

در ۸ تیر امسال و در روزهایی که تجاوز جنایت‌کارانهٔ حکومت نژادپرست و نسل‌کش اسراییل و دولت امپریالیستی آمریکا به میهن عزیمان ایران باز ردّ پای خونینی از جان و هستی عزیز هم‌میهنانمان در جای‌جای ایران از خود به جا گذاشته است، یادی از رفقای عزیزی نیز ضروری‌ست که در جریان دقاع از میهن‌مان در برابر تجاوز نطامی عراق طی دو سال دفاع میهنی در راه میهنی که تا پای جان دوستش داشتند، جان باختند.

مطالعه »
پيام ها

پیام به کنگرهٔ بیست‌وششم حزب کمونیست آلمان

ما بر این باوریم که چپ اگر نتواند در برابر ماشین جنگی سرمایه‌داری بایستد، اگر چپ صدای رنج مردمان بی‌پناه نباشد، اگر چپ در خیابان‌ها، کارخانه‌ها، اردوگاه‌ها و مناطق جنگ‌زده حضور نداشته باشد، از رسالت تاریخی خود فاصله گرفته است. ما برای بنای جهانی دیگر مبارزه می‌کنیم – جهانی فارغ از استثمار، از سلطه، از مرزهای ساختگی، از جنگ و نژادپرستی.

مطالعه »
شبکه های اجتماعی سازمان
آخرین مطالب

توهم آزادی از دهانۀ موشک: افشاگری علیه مدافعان حملۀ نظامی به ایران

محکومیت حمله به زندان اوین و ضرورت آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی

نیاز به بلوغ بیشتر سیاسی، و جسارت مدنی

اوین؛ زندانی که از آسمان بمباران شد و از زمین خیانت دید

آتش‌بس تا استقرار صلح پایدار!

چند کشور آماده‌اند که از همین فردا تولید سلاح هسته‌ای را آغاز کنند؟