کرونا، خشونت علیه زنان را در جهان افزایش است
کرونا بدترین عقب ماندگی ها را برای آزادی زنان که در زندگی ام تجربه کرده ام، ایجاد کرده است. هنگامی که به روند این تغییرات دقت کردم، به ذهنم خطور کرد که ما فقط شاهد چیزی هستیم که می توان آن را مردسالاری فاجعه نامید. اصطلاح “سرمایه داری فاجعه” را اولین بار نائومی کلاین ابداع و استفاده نمود. مقصود از این اصطلاح، سناریویی است که در آن سرمایه داران از یک فاجعه برای به حداکثر رساندن سود با اجرای اقداماتی ویژه استفاده می کنند که در شرایط عادی هرگز به چنین سود کلانی دست پیدا نمی کردند. مردسالاری در برابر فاجعه، فرآیندی موازی و مکمل است که در آن مردان از یک بحران برای کنترل مجدد قدرت و برتری خود و لغو حقوق زنان که به سختی بدست آمده استفاده می کنند. در سراسر جهان، مرد سالاری از این ویروس استفاده کرده و قدرت خود را دوباره بدست آورده است.از یک سو، مردسالاری خشونت علیه زنان را افزایش داد. از سوی دیگر، با عنوان یک کنترل کننده و با ادعای حمایت و حفاظت، خود را به نمایش می گذارد. ماه ها با فعالان و رهبران جنبش های مردمی در سراسر جهان، از کنیا تا فرانسه تا هند مصاحبه کردم تا بفهمم چگونه این روند بر آنها تأثیر می گذارد و چگونه آنها علیه آن می جنگند. در زمینه های بسیار متفاوت، پنج جنبه اصلی بارها و بارها مطرح شد: در پدرسالاری فاجعه، زنان امنیت، قدرت اقتصادی، خودمختاری، تحصیلات خود را از دست می دهند و در واقع آن ها، بدون پشتیبانی لازم، به جبهه جنگ اعزام می شوند.
خانه به عنوان یک اتاق شکنجه
در طی همه گیر شدن ویروس ویرانگر کرونا،ما شاهد انفجار خشونت علیه زنان بوده ایم . تروریسم خانگی، خانه ها را به نوعی اتاق شکنجه برای میلیون ها زن در ایام کرونا تبدیل کرده است. از آنجایی که این بحران، جهان را به اینترنت سوق داد، “پورنوی انتقام” نیز شیوع بیشتری پیدا کرده است. چنین سوء استفاده جنسی دیجیتالی به یکی از اجزای اصلی خشونت خانگی تبدیل شده است. زیرا شرکای خانگی در صورت عدم تمکین، تهدید می کنند که تصاویر صریح جنسی را بدون رضایت آن ها به اشتراک می گذارند. در شرایط محدودیت های ناشی از کرونا، بی حوصلگی،عدم امنیت اقتصادی، ترس از بیماری، نوشیدن بیش از حد،چارچوبی ایده آل برای سوء استفاده بود. دشوار است بگوییم که کدام مسئله آزار دهنده تر است: واقعیت این است که در سال ۲۰۲۱ هنوز هزاران مرد احساس آمادگی و حق تسلط، ضرب و شتم و عذاب همسران، دوستان و فرزندان خود را دارند، گویا اینکه هیچ دولتی نسبت به عواقب محدودیت های ناشی از کرونا برنامه ای تدارک ندیده و یا در باره آن فکری نداشته است.
از آغاز محدودیت های ناشی از کرونا، صدها زن و دختر در پرو مفقود شده اند. بیم آن می رود که آنها کشته شده باشند. براساس ارقام رسمی گزارش شده توسط الجزیره، تعداد ۶۰۶ دختر و ۳۰۹ زن بین ۱۶مارس تا ۳۰ ژوئن سال گذشته ناپدید شده اند. تعطیلی مدارس در سراسر جهان باعث تشدید انواع خشونت ها شده است. طبق گزارش شبکه ملی مبارزه با سوء استفاده از تجاوز به عنف و محارم در ایالات متحده،در تاریخ ۲۶ ساله خود، هرگزخط تلفن درخواست کمک برای قربانیان تجاوز جنسی، تا این اندازه مورد توجه نبوده است. زیرا اغلب کودکان که مورد سوء استفاده جنسی قرار گرفته اند، در محدوده خانه های آن ها بوده و آن ها توانسته اند خودشان را به تلفن برسانند و اقدام نمایند. در ایتالیا، تماس با لوئیزا رایزیتلی، تماس با شماره تلفن ملی ضد خشونت بین اول مارس و ۱۶ آوریل سال ۲۰۲۰، میزان ۷۳ درصد افزایش یافت. در مکزیک،۹۱۱ بار به شماره های ضد خشونت تماس گرفته اند که بی سابقه بوده است. در همین حال، تعداد زنان مراجعه کننده به خانه های امن یا پناهگاه های قربانیان خشونت خانگی چهار برابر شده است.
برای افزودن یک رسوایی دیگر: بسیاری از دولت ها بودجه پناهگاه های زنان را دقیقاً در مواردی که بیشتر به آنها نیاز داشتند، قطع کردند. به نظر می رسد این مسئله در سراسر اروپا وجود دارد.در انگلیس، پناهگاه های زنان به سازمان حقوق بشرگزارش دادند که بحران کرونا عدم دسترسی به خدمات مهاجران از اقلیت های قومی را تشدید کرده است. به گفته سازمان هایی که با این گروه ها کار می کنند، آنها “از راه دور” با مشکلات بیشتری روبرو می شوند: نابرابری مداوم، دسترسی به خدماتی مانند آموزش، مراقبت های بهداشتی و درمانی، به طور واضح دیده می شوند
زنان، اولین قربانیان بحران کرونا بودند
فقط در ایالات متحده، شغل بیش از پنج میلیون زن از ابتدای شیوع بیماری همه گیر تا نوامبر ۲۰۲۰ از بین رفته است. از آنجا که بسیاری از کارهای زنان در رستوران ها، مغازه ها، مراقبت از کودکان و مراقبت های بهداشتی، در تماس نزدیک با افرادی هستند که امکان کنترل آلودگی آن ها به کرنا تا حدود زیادی وجود ندارد،خطر آلودگی و از دست دادن کار و شغل آن ها بسیار زیاد است. اغلب کارگران،در خط مقدم آلودگی کرونا بودند: حدود ۷۷ درصد از کارگران بیمارستان ها و ۷۴ درصد از کارکنان مدارس در ایالات متحده را زنان تشکیل می دهند. علاوه بر این، عدم مراقبت از کودکان، بازگشت بسیاری از زنان به کار را غیرممکن می کند. نرخ بیکاری در میان زنان سیاه پوست و لاتین بالاتر از حد متوسط قبل از ویروس بود و اکنون حتی بدتر به نظر می رسد.
اوضاع اجتماعی، برای زنان در سایر نقاط جهان حتی دشوارتر شده است. شبنم هاشمی، فعال مشهور زنان هندی، آمار تکان دهنده ای ارائه داد و گفت: که ۳۹.۵ درصد از زنان هند، تا ماه آوریل۲۰۲۰ کار خود را از دست داده اند. خانم هاشمی گفت: “کار در خانه برای زنان بسیار اضطراب آور است زیرا از طرفی،حریم شخصی آنها از بین می رود و از طرف دیگر میزان ساعت کار آن ها، سه برابر می شود”. در ایتالیا نیز، نابرابری موجود به دلیل بحران سلامت بدتر شده است. ریزیتلی خاطرنشان می کند که حتی در مواقع عادی، شانس پیدا کردن کار برای زنان، خیلی ضعیف است، همیشه آن ها درآمد کمتری دارند،قرارداد کاری با خطر بیشتری را مجبورند که بپذیرند. و بندرت، با موقعیت های امن در شرکت ها استخدام می شوند. بنابراین آنها از نخستین کسانی بودند که از اثرات بحران رنج بردند. ریزیتلی می گوید: “نابرابری های اقتصادی، اجتماعی، قومی و جنسیتی که قبلاً وجود داشت،تشدید شد و همه اینها می تواند عواقب طولانی مدت تری نسبت به خود ویروس داشته باشد”
وقتی زنان تحت فشار مالی بیشتری قرار می گیرند، به سرعت از حقوق آنها کاسته می شود. با بحران اقتصادی ناشی از کرونا، قاچاق رابطه جنسی و کار دوباره افزایش یافته است. نمونه آن زنان جوانی هستند که در پرداخت اجاره مشکل دارند که توسط صاحبخانه ها زیر فشار قرار می گیرند و از آن ها سوء استفاده می کنند. خستگی مفرط ،تنش و اضطراب در زنانی که سرپرستی خانواده هاییشان را به عهده دارند، بدون وقفه رو به تزاید است، هیچ فرصتی برای استراحت و زندگی خصوصی آن ها وجود ندارد. بی شک تداوم اینگونه زندگی، انسان ها را به یک نوع جنون ظریف می کشند. اما چه کسی از زنان مراقبت می کند در حالی که زنان از بیماران، نیازمندان و افراد در حال مرگ مراقبت می کنند؟ فعال برجسته زنان،Colani Hlatjwako ازکشور آفریقایی Eswatini+ آن را به شرح زیر خلاصه می کند: “هنجارهای اجتماعی که بار زیادی را بر دوش زنان و دختران می گذارد، احتمالاً تأثیرات منفی بر سلامت جسمی و روانی آنها خواهد داشت، این ساختارها همچنین مانع دسترسی به آموزش واز بین بردن فرصت های شغلی و در نتیجه کاهش نقش زنان در جامعه می شوند.امر معیشت و کار، نکته پیوند و استقلال نسبی زنان محسوب می شود.
یونسکو: ممکن است تا یازده میلیون دختر نتوانند به مدرسه بازگردند
طبق برآوردهای یونسکو، در صورت احتمالی رفع محدودیت های اپیدمی کرونا،ممکن است تا یازده میلیون دختر نتوانند به مدرسه بازگردند. صندوق مالالا تعداد این افراد را بیش از ۲۰ میلیون نفر تخمین می زند. از زمان اجلاس زنان سازمان ملل در سال ۱۹۹۵، واحد برابری و توانمند سازی زنان در سازمان ملل متحد برای آموزش دختران، فعالیت های تبلیغاتی زیادی کرده است. رئیس این واحد خانم Phumzile Mlambo Ngcuka گفت: “اکثر کودکان مدرسه ما که دیگر برنمی گردند دختر هستند. ما در مجموع موفقیت هایی داشتیم،گرچه آنهاعالی نبودند، اما موفق شدیم که آنها مدت بیشتری به مدرسه بروند. و اکنون در شرایط بحران کرونا،همه چیز ویران شده است، باید ببینیم که در سال جاری،چه تعداد از دختران مدرسه را ترک می کنند”.
از همه شکست ها، این مهمترین مورد است. دختران تحصیل کرده در مدرسه حقوق خود و آنچه را که باید ادعا کنند می دانند. این فرصت را به آنها می دهد تا مشاغل بهتری پیدا کنند و از خانواده خود مراقبت نمایند. از طرف دیگر، بدون دسترسی به آموزش، آنها به یک بار مالی بر دوش خانواده هایشان تبدیل می شوند و اغلب مجبور به ازدواج زودهنگام می شوند.
+ Swatini( پادشاهی اسواتینی- سوازیلند سابق)، در جنوب آفریقا در همسایگی کشور موزامبیک قرار دارد.
