کارگران، زحمتکشان، مردم شریف ایران:
اول ماه مه روز جهانى کارگران، همچنان تکرار مى شود وکارگران سراسر دنیا در این روز بزرگ، با برپایى جشن ها ، راهپیمایى ها و گرد همایى هاى آزاد در خیابان ها و میدان هاى شهرهاى مختلف جهان، خواست ها ومطالبات خودرا با صداى رسا بیان مى کنند، به نفع صلح و علیه جنگ و بى عدالتى جهان سرمایه شعار مى دهند و در زیر پرچم اتحادیه ها و سازمان هاى صنفى – طبقاتى خود به دفاع از منافع خود علیه جهانى سازى سرمایه دارى نئولیبرال مبارزه مى کنند. مهمترین حلقهِ این مبارزات را در خیابان هاى بیشتر شهرهاى فرانسه در هفته هاى اخیر شاهد بودیم که تا حصولِ نتیجهِ دلخواهِ اتحادیهِ کارگران ودانشجویان ادامه یافت، ما این پیروزى پرشکوه را به طبقهِ کارگر فرانسه وفرزندانش و به همه کارگران جهان صمیمانه تبریک مى گوییم.
اما متاسفانه در کشور ما ایران، هنوز جشن هاى اول ماه مه در محیط هاى بسته، بدون حضور سندیکاهاو اتحادیه هاى مستقل وآزاد ونیرومند کارگرى برگزار مى شود. با کمال تاسف در میهن ما هنوز بخش هاى وسیعى از کارگران نسبت به دست اندازى هاى عوامل سرمایه، به حقوقِ شان بى تفاوت و خاموشند، هر روز مدافعینِ کارِ بى قانون، علیه کارگران میدان دارى مى کنند.
کارگران، زحمتکشان ، مردم شریف ایران:
پس ازروى کار آمدن دولت آقاى احمدى نژاد نه تنها تغییراتى به نفع کارگران نسبت به دولت قبلى داده نشد، بلکه با اعلام مواضع وزیر کار کابینه ایشان علیه قانون کار، تمدید ماده ۱۹۱ قانون کار در خصوص خروج کارگاه هاى زیر ۱۰نفر از شمول قانون کار، اقدام یکجانبه ایشان در تعیین حد اقل دستمزد، تدوین وانتشار کلیات قانون ارتقاى بهره ورى کارگاه هاى کوچک، وضعیت کارگران را نسبت به گذشته بحرانى تر کرده است. بطور مثال قانون ارتقاى بهره ورى در واحد هاى کوچک،این امکانات را براى کارفرمایان فراهم کرد که قراردادها را یکطرفه فسخ کنند، عقد قراردادِشفاهى و کوتاه مدت رسمیت یابد، در کارگاه هاى کوچک طبقه بندى مشاغل اجرا نشود و اساسا همان حداقل دستمزد مصوب نیز با استناد به این قانون اجرا نشود.
وزیر کارکابینه، نسبت به تهعدات بین المللى دولت هاى پیشین و جمهورى اسلامى در برابر کارگران در رابطه با اصلاح فصل ششم قاتون کار منطبق با مقاوله نامه هاى جهانى سازمان بین المللى کار، عامداً بى توجهى نشان مى دهد و با اقدام یک جانبه در انتصاب نمایندگان کارگرى در کانون عالى شوراهاى کار، عملاً به تفاهم نامه مورخ ۱۳/۷/۱۳۸۴ که الویت را به اصلاح فصل ششم قانون کار جهت انتخاب آزادانه و مستقلانه نمایندگان کارگرى در سندیکاها و اتحادیه ها وفدراسیون ها وکنفدراسیون ها را مى دهد سر باز میزند.
کارگران شریف وزحمتکش:
امروز بیش از هر زمان، بخش هاى آگاه طبقه کارگر ایران به ضرورت همبستگى و ایجاد سندیکا ها و اتحادیه هاى آزاد ومستقل و واقعى رسیده اند ودر تلاش براى گسترش وتوسعه این آگاهى ها، اراده آهنین خود را به کار بسته اند، این وظیفه سترگ باید به وسعت تمامى میهن عزیزمان ایران، اهمیت واقعى خود را پیدا کند، کارگران سراسر ایران در کارخانه ها، گارگاه ها،کشتزار ها، مراکز علمى –فرهنگى، مراکزدرمانى و بیمارستان ها، چاپ خانه ها، مطبوعات، بانک ها و همه مراکز تولید و خدمات اجتماعى باید به اهمیت ضرورت برپایى تشکل هاى سندیکایى – اتحادیه اى آگاهى یابند. اگر ناآگاهى، بى تفاوتى وبى توجهى به حقوق قانونى درمیان کارگران رفع نشود، قطعاً تسلیم طلبى، سرخوردگى ومماشات با اقدامات یکسویه صاحبان سرمایه دوام مى یابد. در حالیکه انبوه کارگران نسبت به روابط و مقررات کار بى اطلاع هستند نمى توان انتظار داشت مسوولین، روابطِ کارِ کشور را به طور عادلانه برقرار کنند و به آن پاى بند باشند. امروز بیش از همیشه، کار ِآگا هگرانه در بین توده وسیع کارگران در محل هاى کار و تولید و خدمات اجتماعى ضرورت جدى و کتمان ناپذیر است. هرگاه کارگران نسبت به مواد قانون اساسى و قانون کار و تامین اجتماعى،آگاهى یابند، هرگاه کارگران نسبت به چگونگى دست یابى به حقوق خود که در قوانین کشور آمده است شناخت داشته باشند، آنگاه مى توان اطمینان داشت که طبقه کارگر ایران در راه دست یابى به این حقوق، همبسته ومتحدومتشکل در نهاد هاى صنفی– طبقاتى خودگردمى آیند. نمایندگان خود را بر مى گزینند و در راه رسیدن به خواست ها و مطالبات خود، آنان را بى وقفه حمایت مى کنند.
کارگران وزحمتکشان شریف ایران:
دیر گاهى است که طبقه ِکارگر ایران بعنوان وسیع ترین جمعیت کشور، وبزرگترین نیروى اجتماعى از حقوقى که در قانون اساسى به او وعده داده شده است محروم است برهمین اساس ماوظیفه خود مى دانیم با توجه به این محرومیت و نسبت به آنچه درایرا ن مى گذرد دقت نظرداشته باشیم، به این وسیله اعلام مى داریم:
۱- ما خواستار اجراى بى کم وکاست اصل ۲۶ قانون اساسى، به ویژه در تحقق آزادى تشکل یابى کارگران هستیم.
۲- ما خواهان اصلاح فصل ششم قانون کار منطبق با مقاوله نامه بنیادین ۸۷ سازمان جهانى کار هستیم.
۳- ماخواهان احترام و رعایت حقوق کارگران در برپایى سندیکاها و اتحادیه هاى کارگرى واز جمله به رسمیت شناختن سندیکاى کارگران شرکت واحد اتوبوسرانى تهران وحومه هستیم.
۴- ما خواستار آزادى همه کارگران سندیکایى شرکت واحد اتوبوسرانى وبازگشت به کار آنها با پرداخت کلیه حقوق و مزایاى دوران بازداشت وبلا تکلیفى شان هستیم.
۵- ما از نمایندگان مجلس شوراى اسلامى و مسوولین وزارت کار جداً مى خواهیم که از تدوین وتصویب لوایحى که مخل امنیت شغلى وآرامش خاطر جامعه کارگرى ایران است بپرهیزند. ماخواهان لغو تمدید اعتبار ماده ۱۹۱ قانون کار و حذف این ماده قانونى از روابط کار هستیم.
۶- تنها از راه ایجاد اشتغال بر مدار تولید است که جوانان از بحران بیکارى و سردر گمى و بیهودگى نجات مى یابند. ماخواهان ایجاد مراکز کار وتولید مفید اجتماعى به نفع ایجاد اشتغال جوانان و همه بیکاران هستیم.
۷- واردات بى رویه کالا و وجوداجناس قاچاق، تولیدات داخلى را در آستانه نابودى کامل قرار داده است، واحد هاى کار وتولید در شرف ورشکستگى قرار دارند، هر روز تعداد بیشترى از کارگران و زحمتکشان به دلیل تعطیلى کارخانه ها و واحد هاى صنفى به خیابان ها سرازیر مى شوند. ما خواهان محدود سازى واردات کالا و تقویت بنیه تولیدات داخلى هستیم.
۸- تبعیض ناروا علیه زنان کارگر نسبت به مردان، هر روز افزایش مى یابد و این تبعیض درنهایت منجر به از دست رفتن فرصت هاى مساوى بین کارگران اعم از زن ومرد خواهد شد در عین حال حد مزد کارگران زن در بخش هاى اقتصاد پنهان به میزان نصف مزد کارگرى معمول کاهش یافته است و هیچ گونه نظارتى بر آن نیست. ما خواهان برابر حقوقى مردان و زنان کارگر در سطوح دستمزدى وساعات کار برابر آنان مطابق قانون هستیم.
۹- شرکت ها و موسسات کاریابى عامل استثمار افسارگسیخته کارگران و زحمتکشان شده اند، این موسسات با عقد قراردادهاى اسارت بار و محضرى، علاوه بر اخذ تعهدات سنگین وغیر قانونى از جویندگان کار، از کسانى که این کارجویان را ضمانت مى کنند نیز تضمین هاى سنگین مى گیرند. ماخواهان برچیدن این بنگاه هاى معاملاتى ضدبشرى هستیم.
۱۰- کودکان، بى پناه ترین بخش جمعیت کشورند، در شرایطى که نیاز به کسب تحصیل و رشد وشکوفایى دارند به کارهاى سنگین گمارده مى شوند، ما خواستار رعایت مقاوله نامه هاى بین المللى حقوق کودک در تمامى سرزمین مان هستیم.
۱۱- سندیکا خانه امن کارگران است، قریب ۵ماه است که خانه کارگران نانوا و پناه تاریخى همه کارگران صنوف تهران بنا به حکم دادستانى مهر وموم شده است، ما خواهان رفع محدودیت از سندیکاى کارگران نانوا هسیتم.
۱۲- سال هاست منطقه جغرافیایى که در آن رندگى مى کنیم، در محاصره قدرت هاى سلطه گر ودر راس آنان امپریالیسم آمریکا است و گرداگرد میهن عزیزمان ایران باحلقه اى از تجاوز وجنگ افروزى محاصره گردیده است، مردم ایران به ویژه کارگران ورحمتکشان براى نجات از بحران هاى موجود نیاز به صلح وآرامش دارند، ما هرگونه جنگ طلبى وتجاوز را محکوم ومى کنیم.
۱۳- متاسفانه علیرغم پذیرش روز جهانى کارگر و تعطیل آن در قانون کار، بسیارى از کارخانجات بزرگ کشور، از جمله واحد هاى خودرو سازى، این حق قانونى کارگران رعایت نمى شود. ما خواهان اعلام تعطیل رسمى و عمومى روز کارگر براى کلیه مزد و حقوق بگیران هستیم.
۱۴- ما بار دیگر از همه کارگران آگاه وپیشرو مى خواهیم با توسل به دانش اتحادیه اى، در واحد هاى کار وتولید، آستین همت بالا زده و با اتخاذ شیوه هاى مناسب و تشکیل هیات هاى موسس سندیکایى، همکاران خود را نسبت به حقوق و آزادى هاى سندیکایى ـ اتحادیه اى آگاه سازند و از این طریق به برپایى سندیکاها واتحادیه هاى کارگرى جهت کسب منافع وحقوق شان اقدام کنند. چرا که کارگران پراکنده هیچ و کارگران متحد همه چیزند.
پرتوان باد صفوف متحد و آگاه ِکارگران
پیش به سوى تشکیل سندیکاها و اتحادیه هاى کارگرى
هیات موسسان سندیکاهاى کارگرى
۱۱ اردیبهشت ۱۳۸۵
