کارگران و زحمتکشان شریف ایران:
روز جهانی کارگر مصادف شده است با یکصدمین سال جنبش سندیکایی ایران. یکصد سال پیش درست در همین روزها در سال ۱۲۸۴ اولین اتحادیه کارگران صنعت چاپ در ایران تشکیل شد. به پاس احترام به خاطره یک قرن فعالیت سندیکایی کارگران ایران، بر همه فعالان سندیکایی در همه‌ی سالهای پر افت و خیز این جنبش طبقاتی و صنفی درود می فرستیم.
متاسفانه پس از گذشت یک قرن از آغاز جنبش صنفی- طبقاتی کارگران در ایران شاهدیم، علیرغم پذیرش بی قید و شرط دولت و «شرکای اجتماعی» او در ایجاد و توسعه سندیکاها در کشور بازهم وزارت کار جهت رسمیت یافتن این پذیرش واصلاح مقررات فصل ششم قانون کار منطبق بر مقاوله نامههای بین المللی ۸۷ و ۹۸ سازمان جهانی کار، رغبتی نشان نمی دهد. مسئولین حزبی خانه کارگر علیرغم امضاء تفاهم نامه از کارگران می خواهند سندیکا را فراموش کنند کارفرمایان با توسل به روشهای غیرقانونی از ایجاد سندیکاها جلوگیری می کنند. فعالان سندیکایی و اعضای هیات مؤسس سندیکاها تحت انواع فشارها قرار میگیرند و حقوق آنها سلب میشود و در معرض تهدید و اخراج قرار دارند.
کارگران و زحمتکشان شریف ایران:
تعیین حداقل دستمزدها تحت تأثیر سیاست واقعی سازی تدریجی حداقل دستمزد طی یک برنامه ۵ ساله تعیین شده است که مطابق اظهارات معاون وزیرکار آقای خواجه نوری، یکسال پس از گذشت این سیاست، شورای عالی کار تصمیم گرفته است جبران این عقب ماندگی را بدلیل بار مالی سنگینی که برای کارفرمایان ایجاد می شود طی ۶ سال آینده اجرا کند. متاسفانه دولت جمهوری اسلامی به جای پرداختن به مشکلات ناشی از هزینه های غیرمتعارف تولید از طریق کاهش تعرفه مالیاتی بر تولید و کم کردن بهره وام‌ها و اعتبارات بانکی و افزایش تعرفه‌های گمرکی بر واردات کالا به قصد تقویت تولید ملی و افزایش اشتغال بالابردن سودآوری تولید، به تقسیم اجرانشدنی جبران عقب ماندگی میزان حداقل دستمزدها به ضرر کارگران اقدام می کند.
کارگران و زحمتکشان:
نرخ بیکاری در ایران ۳/۴ میلیون نفر است نرخ جمعیت زیر خط فقر مطابق داده‌های وزارت رفاه و تامین اجتماعی ۷/۷ میلیون نفر است با توجه به عقد قراردادهای موقت کار به مدت ۸۹ روزه و شش ماهه و در بهترین حالت یکساله به عدد بیکاران و جمعیت زیرخط فقر افزوده خواهد شد. وضعیت بد معیشتی، کارگران را وا می‌دارد روزانه بیش از ۴ ساعت اضافه کاری کنند و گاه به شغل دوم بپردازند بهمین خاطر فاصله بین پدران و مادران با سایر اعضاء خانواده موجب از بین رفتن روابط عاطفی و منطقی این دو نسل میشود و خانواده‌های مزد و حقوق بگیران در معرض آسیبهای جدی اجتماعی قرار دارند. رشد نرخ اعتیاد و فحشا در بین جوانان جامعه وافزایش روز افزون تلاشی و طلاق در خانواده‌ها محصول شرایط کنونی اقتصادی جامعه ماست و این درحالیست که مردم ما بر روی گنجینه‌ای از نعمات مادی زندگی می کنند و کشور ما دارای بیشترین جمعیت جوان است.
کارگران آگاه:
ما امروز در این جشن بزرگ که با یکصدمین سال تولد جنبش سندیکایی مصادف شده است خواسته‌های زیر را اعلام می داریم:
۱- سندیکاها و اتحادیه‌های کارگری حق شناخته شده و پذیرفته شده توسط دولتها و از جمله دولت جمهوری اسلامی است. ما جهت تثبیت این حقوق، اراده مصمم و آهنین خود را برپاداشته ایم و به سوی تشکیل آنها به پیش میرویم. ما هر گونه تلاش برای محدودسازی آزادی فعالیت سندیکایی- اتحادیه ای را محکوم می کنیم.
۲- ما از دولت جمهوری اسلامی مصرانه میخواهیم تا برای اصلاح فصل ششم قانون کار منطبق با مقاوله نامه های ۸۷ و ۹۸ سازمان جهانی کار با درنظرداشت آرای نمایندگان موقت و منتخب کارگران که از طریق مجامع عمومی واحدهای کارگری معرفی میشوند اقدام کند.
۳- ما از نمایندگان مجلس شورای اسلامی مصرانه می خواهیم دست از رویارویی با کارگران و زحمتکشان که اکثریت جمعیت کشور را تشکیل می دهند، دست برداشته و از ارائه لوایحی نظیر خروج کارگران موقت از شمول قانون کار و لغو مقررات کار خودداری کنند و بجای آن بکوشند لوایح پیشنهادی دولت را در مورد اصلاح فصل ششم قانون کار، منطبق با مقاوله نامههای ۸۷ و ۹۸ سازمان جهانی کار با رعایت کامل حقوق کارگران تصویب کنند .
۴- بارها اعلام کرده‌ایم اگر مجلس خانه ملت است با توجه به نرخ بالای جمعیت کارگران و مزد و حقوق بگیران باید شرایط حضور نمایندگان واقعی این بخش عظیم جمعیت کشور در پارلمان فراهم گردد. و بهمین منظور اعلام میداریم ما خواهان حضور نمایندگان واقعی کارگران به نسبت جمعیت کارگری کشور در مجلس هستیم.
۵- فعالین کارگری و سندیکایی در واحدهای تولیدی- خدماتی تحت فشار و تضییقات گوناگون قرار دارند، حقوق آنان سلب می شود و برای بازداشتن آنها از فعالیت سندیکایی، محدودیتهای شغلی ایجاد می شود. اقدامات صورت گرفته در شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه نشانگر بخشی از این فشارهاست که مغایر مقاوله نامههای شماره ۱۰۵ و ۲۹ سازمان جهانی کار درباره کار اجباری است. ما خواهان رفع هر گونه فشار تضییقات علیه کارگران بویژه کارگران سندیکایی شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه و سایر فعالان صنفی هستیم.
۶- تعداد بی شماری از کودکان ما به جای حضوردر کلاسهای درس، در بدترین شرایط به کار وادار می شوند گزارش بیماری های ریوی و فلج و مرگ کارگران نوجوان زیرپانزده سال بدلیل مسمومیت ناشی از تنفس گاز چسب های شیمیایی و بکارگیری کودکان در کار جمع آوری مواد بازیافتی از میان زباله های کثیف و صدها شغل کثیف دیگر زخم بزرگی بر وجدان بشریت است. ما خواهان اجرای مقاوله نامه ۱۳۸ سازمان جهانی کار درباره حداقل سن اشتغل و همچنین مقاوله نامهی ۱۲۸ درباره اشتغال کثیف یعنی جلوگیری از بکارگیری کودکان در کارهای کثیف و غیرانسانی و … هستیم.
۷- رفع تبعیض در اشتغال از موازین شناخته شده حقوق کار است. زنان کارگر در مقیاس وسیعی از بیعدالتی و نابرابر حقوقی رنج می کشند. ما خواهان اقدامات جدی در رفع نابرابری های موجود در بکارگیری کارگران، فارغ از جنسیت آنان هستیم. بر همین اساس خواهان اجرای مقاوله نامه ۱۱۱ درباره رفع تبعیض در اشتغال هستیم.
۸- تورم و گرانی در شروع سال ۸۴ نشان داد «سالی که نکوست از بهارش پیداست» با وجود ثروت و منابع مادی و افزایش نرخ نفت در بازار جهانی به دلیل عدم توزیع عادلانه ثروت ملی هر روز فاصله طبقاتی افزایش می یابد. گروهی بی مهابا از رانت خواری سود می جویند و اکثریت مردم از تورم و گرانی آسیب و آزار می بینند. تعیین نرخ دستمزد پایه برای کارگران بیش از هرزمان آنها را درمقابل پدیده نامیمون تورم و گرانی افسار گسیخته خلع سلاح می کند. ما کارگران خواستار توزیع عادلانه ثروت از طریق تصویب نرخ منطقی حداقل دستمزد با رعایت هزینه متوسط یک خانوار و افزایش اشتغال مولد و درآمدزا در تولید و خدمات اجتماعی با تکیه بر صنعت ملی هستیم.
۹- معضل بیکاری همچنان از مهمترین مشکلات جامعه ایران است. پرداختن به مسائلی چون وام اشتغال سه میلیونی، خصوصی سازی بی رویه منابع کشور، تغییرات در قانون کار به بهانه ایجاد اشتغال هیچ کمکی به حل مشکل بیکاری نکرده است. علاوه بر آن واردات کالا و گسترش قاچاق کالا و بی توجهی به صنایع داخلی و تعطیل واحدهای صنعتی به بیکاری دامن میزند ما کارگران خواهان برخورد جدی از طریق یک برنامه اقتصادی مردم گرا در جهت توسعه مبتنی بر عدالت اجتماعی هستیم.
۱۰- متاسفانه روند خصوصی سازی های بی رویه و افزایش قراردادهای موقت کار موجب افزایش بیکاری درجامعه گردیده است. ما کارگران ضمن محکوم کردن قراردادهای اسارت بار موقت کار در کارهایی که ماهیت دائم و مستمر دارند اعلام می داریم باید حق بیمه بیکاری متناسب با هزینه زندگی به همه داوطلبین و جویندگان کار و محرومین از کار پرداخت شود.
۱۱- یاس های سفید، گنجینه های تجارب ارزشمند جامعه کارگران بازنشسته و از کار افتاده حق دارند پس از سالیان دراز خدمت در رفاه و آسایش زندگی کنند، ما خواهان افزایش مستمری بازنشستگی و از کار افتادگی متناسب با هزینه زندگی شرافتمندانه برای این عزیزان هستیم.
۱۲- وقتی به اشکال مختلف از جمله خارج کردن گروههای مختلف کارگری از شمول قانون کار، حقوق و مقررات کار نادیده گرفته می شود، جامعه کارگری برای احقاق حق، امنیت شغلی و اشتغال، بیمه و تامین اجتماعی نمی تواند نسبت به نقض حقوق کار بی تفاوت باشد. ما در اینجا اعلام می کنیم که حق اعتصاب یک حق سیاسی کارگران است. چنانچه دولت و مجلس در تقدیم لوایح ضدکارگری و در لغو مقررات کار اصرار ورزند و از پذیرش صریح و روشن مقاوله نامه های هشت گانه بنیادین کار مصوب سازمان جهانی کار که همه دولتها موظف به پذیرش و اجرای آن هستند سرباززنند قطعاًکارگران از این حق سیاسی یعنی اعتصاب استفاده خواهند کرد.
هیات موسسان سندیکاهای کارگری
۱۱/۲/۱۳۸۴
