گزارش تفصیلی کنگره سیزدهم سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)

١. آغاز کنگره

١.١) اعلام  به گردش درآمدن کار کنگره

کنگره سیزدهم سازمان بر پایه تصمیم کنگره قبل، سر موعد مقرر در تاریخ ٢٩ فروردین ماه سال ١٣٩٢شمسی برابر با ١٨آوریل ٢٠١٣ میلادی، کار سه روزه خود را در شهر برلین (آلمان) آغاز کرد. در مقایسه با کنگره های پیشین، این نخستین کنگره سازمان بود که توانست علیرغم کاستن مدت زمان آن به سه روز، به همه وظایف خود رسیدگی کند.

این کنگره که تدارک آن بر عهده نهاد تازه تاسیس “هیئت تدارک کنگره” بود، توسط این نهاد همراه با نماینده ائی از شورای مرکزی دوازدهم سازمان شروع به کار کرد. مسئول هیئت با خوشامدگویی به اعضای کنگره که همراه بود با ابراز سپاسگزاری دیگر اعضای هیئت از ارگان ها و واحدهای سازمانی و افرادی که در تدارک این کنگره عهده دار وظیفه بوده‌ و در برگزاری آن نقش داشته‌اند، از مسن ترین عضو خود خواست که برای افتتاح کار کنگره، از هیئت رئیسه سنی کنگره  دعوت به نشستن در پشت میز کنگره کند. به دنبال این دعوت، ۵ نفر از سالمندترین اعضای کنگره به عنوان هیئت رئیسه سنی پشت میز کنگره قرار گرفتند.

 

١.٢) رسمیت یابی کنگره

هیئت رئیسه سنی کنگره، با خوشامد گفتن به اعضای کنگره سیزدهم سازمان، با تاکید و تجدید پیمان سازمان بر ادامه مبارزه در راه آزادی، دمکراسی، عدالت اجتماعی و سوسیالیسم و با ابراز احترام به یاد همه جانباختگان نهضت دیرپای آزادی و داد در ایران و همه جانبازان جنبش فدائی خلق و نام تمام آن رفقایی که در دو سال گذشته ـ همچون رفیق خلیل مومنی عضو ثابت کنگره های سازمان ـ از میان ما رفتند را گرامی داشت. در این لحظه، کنگره با یک دقیقه سکوت، یاد رفقای جانباخته و بزرگی های رفتگان ما را ارج نهاد و به خاطره همه آنان درود فرستاد.

 

١.٣) سالگرد روز شوم ٢٩ فروردین

در پی یک دقیقه سکوت، کنگره بر این واقعیت پر درد مکث کرد که ٣٨ سال پیش و درست در همان ساعاتی که این همایش دارد وارد کار سه روزه خود می شود، پاسداران فرومایه دیکتاتوری وقت، گروهی از بنیانگذاران سازمان را تنها به جرم اینکه در زندان ها پرچم جنبش ما را برافراشته نگه داشته‌ بودند، دژخیمانه به قتل رساندند. در همین رابطه، متنی قرائت شد که با ابراز احساسات کنگره پاسخ گرفت. در این پیام که متن آن پیش از این در فضای رسانه ایی منعکس شده، آمده است:

“تلخنای بیست و نه فروردین۵۴! شباهنگام شوم جنایت. کشتار ٩ دربند دست بسته به جرم فضیلت. فضیلت “نه!” گفتن به استبداد و ایستادن بر پیمان. ایستادگی و پایداری تا پای جان. شرف آزادیخواهی، برای شان آزادی.

روزی که، بیژن جزنی، آخرین برگ اثر سترگ “نبرد علیه دیکتاتوری” را، با خون خویش نوشت؛ و در آن، حسن ضیاء ظریفی، دو دهه پیکار سراسر حقوقی خود علیه بی حقوقی را، پروازی جاودانه داد.

روزی که، لاله های تپه های اوین، سرخی خود را به شرم نشستند و خار بته های آن از خشم در خود پیچیدند آنگاه که دیدند چه سان عباس سورکی، مشعوف کلانتری، عزیز سرمدی، محمد چوپان زاده، احمد جلیل افشار – این سروهای ایستاده بر سر باور به آزادی و داد، یک یک:

” در سواحل برخورد به زانو درآمدند،

 بی آنکه به زانو درآیند؛

و مردند، بی که بمیرند!”

بیست و نه فروردین، تاریخ است؛ و تاریخی هنوز زنده. هم دریغا تاریخ تکرار جنایت استبداد و هم اما شادا، که تاریخ تداوم نبرد علیه استبداد. و این بار، نبرد بر ضد ولایت به جای سلطنت؛ و اما کماکان برای جمهوریت، جمهوریت بر پایه آزادی و دمکراسی.  نیروی آزادی و داد، در حال نوشتن این تاریخ است تا که دمکراسی فرا رسد و پا در ایران زمین، سفت کند.”

و این متن در پایان، با سرود “پرنیان شفق” همراه شد که در فضای کنگره طنین با شکوهی یافت.

 

١.۴) گزارش پیرامون حد نصاب کنگره

آنگاه گرداننده جلسه از رفیق مسئول گروه کار سازماندهی دعوت به عمل آورد که در باره تعداد و درصد اعضای شرکت کننده در کنگره گزارش دهد تا معلوم شود که آیا کنگره می تواند به خود رسمیت بخشد یا نه؟

برپایه این گزارش، با درنظر داشت تعداد حاضرین در کنگره، و با اتکاء به چند رای وکالتی غائبین موجه و نیز چند نماینده شرکت کننده از طریق اینترنتی، معلوم شد که حد نصاب لازم برای رسمیت یابی کنگره تامین است. در پی شنیده شدن این گزارش، و نیز معلوم شدن این نکته که هیچ اعتبار نامه ائی مورد اعتراض نیست، گرداننده جلسه ضمن تقدیر از زحمات گروه کار سازماندهی برای برگزاری کنگره، اعلام داشت که کنگره سیزدهم سازمان، برخوردار از اعتبار حقوقی مجاز است که کار خود را پی بگیرد.

در ادامه این بخش از کار، هیئت رئیسه سنی کنگره از اعضای کنگره خواست که برای هیئت رئیسه کنگره ثبت نام کنند که با کاندیدا شدن رفقا، کنگره به ترکیبی ۵ نفره برای این مسئولیت رای اعتماد داد و سپس، هر یک از اعضای هیئت رئیسه سنی طی صحبتی کوتاه، برای کنگره سیزدهم سازمان آرزوی موفقیت کردند و جای خود را به منتخبین کنگره سپردند.

 

١.۵) تصویب دستور جلسه کنگره

هیئت رئیسه منتخب با قرار گرفتن در پشت میز اداره کنگره، ضمن تشکر از هیئت رئیسه سنی، بلافاصله دستور جلسه و نیز جدول زمانبندی مربوط به آنرا که از سوی هیئت تدارک به کنگره پیشنهاد شده بود، به نظر خواهی کنگره گذاشت. پیشنهاد هیئت رئیسه به کنگره این بود که با کلیات این دستور کار موافقت کند ولی در همانحال این هیئت را مجاز بداند که در پی بررسی دقیق تر و در نظر داشت حد پیشرفت کار، تغییرات لازم را با موافقت کنگره در این دستور کار وارد نماید. با این ملاحظات، کنگره پیشنهاد هیئت رئیسه خود را پذیرفت تا کار کنگره مطابق این دستور، گام به گام پیش برود.

با عمل به این توافق بود که هیئت رئیسه در بررسی های بعدی خود تصمیم گرفت که  برگزاری یک کنفرانس پیش بینی شده برای توضیح مفاد سند برنامه ائی، به عنوان بخشی از دستور کنگره را منتفی بدارد و مباحث مربوط به این سند را، تماماً در بخش مربوط به بررسی و تصویب این سند بگنجاند. این هیئت، همچنین به این نتیجه رسید که تصمیم گیری در باره اولویت ها در کار دو سال آتی سازمان، به دلیل تدارک ناکافی آن، به خود شورای مرکزی منتخب کنگره سیزدهم واگذار شود. کنگره، با این تغییرات پیشنهادی در دستور کار موافقت داشت.

این بخش از کار کنگره در مجموع نزدیک به ۵ درصد از کل وقت مفید و رسمی کنگره را به خود اختصاص داد.

 

٢) بررسی عملکرد ارگان های مرکزی

قبل از تشکیل کنگره و در روند تدارک آن، یک جلسه مجازی پیش کنگره به منظور بررسی عملکردهای ارگان های مرکزی تشکیل شده بود و از این نظر، پیشاپیش بخشی از کار در این عرصه انجام گرفته بود. با اینهمه، لازم بود که بقیه کار در خود کنگره صورت گیرد.

٢.١) شورای مرکزی و هیئت سیاسی منتخب آن

 در این رابطه، اعضایی از کنگره پیرامون کارهای صورت گرفته و نیز نا گرفته طی دو سال گذشته، پرسش هایی را با مسئولان شورای مرکزی و هیئت سیاسی – اجرایی منتخب آن در میان گذاشتند که متقابلاً از سوی آنها  پاسخ هائی داده شدند. آنگاه نوبت به اظهار نظر ها رسید. در این سخنرانی ها، فعالیت های این ارگان ها اساساً مثبت ارزیابی شد و برپیشرفت های چشمگیر در یک سری از امور سازمان تاکید به عمل آمد، در همانحال اما، بر یک رشته نارسائی ها در کارها و نیز نادرست بودن پاره ائی تصمیمات متخذه از سوی مسئولان نیز، انگشت گذاشته شد. تاییدها یا نقدهای متوجه نحوه اجرای سیاست های متخذه در زمینه اتحادها، بیشترین جا و وزن را در اظهار نظرات داشت.

 

٢.٢) هیئت رسیدگی به شکایات و داوری

بر پایه گزارش مسئول این ارگان، طی دوره دو ساله گذشته موارد معدودی در میان بوده که ورود این نهاد به عرصه رسیدگی به شکایات و امر داوری را لازم بدارد. این وضع، در مجموع، نشان دهنده فضای رعایت حقوق اعضاء توسط همدیگر در سازمان است. برخورد کنگره در رابطه با کارکرد این ارگان، بیانگر رضایت عمومی از فعالیت آن بود.

 

٢.٣) هیئت نظارت مالی

این هیئت با ارایه گزارش خود در حساب رسی از تراز و عملیات مالی سازمان، طی گزارش کتبی بر سیاست گذاری صحیح در این زمینه و سلامت و دقت گروه کار مالی تاکید کرده بود و نظام بخشی در این عرصه از سوی مسئول گروه کار را ستوده بود. نبود اظهار نظر اعضای کنگره در این مورد را می توان اینگونه ارزیابی کرد که از فعالیت گروه کار مالی و نیز نظارت هیئت نظارت مالی بر کار آن، رضایت عمومی در سازمان تامین است.

 

٢.۴) هیئت تدارک کنگره

این هیئت که اولین دوره فعالیت اش را پشت سر گذاشته بود، طی گزارشی کتبی خویش با تاکید بر نقاط قوت کار خود، هم به مشکلات و هم به اشکالات کار اشاره کرده بود و با فرموله کردن چکیده تجربه خود در این دوره آزمون ـ عمل، قراری را برای تصمیم گیری در کنگره عرضه داشته بود که در ادامه گزارش، به آن اشاره خواهد شد. اظهار نظر ها در باره عملکرد این ارگان نشان می داد که در تحلیل نهائی مشکلات عمدتاً متوجه روشن تر شدن جایگاه این ارگان در رابطه با دیگر ارگان های مرکزی و نیز تدقیق کارکرد آن است.

 

٢.۵) داوری کنگره نسبت به عملکرد ها

در پی اظهار نظر ها نسبت به عملکرد ارگان ها، هیئت رئیسه کنگره به اعضای کنگره اطلاع داد که اگر بخواهند می توانند داوری خود نسبت به عملکرد هر ارگان مرکزی و در هر عرصه را در شکل قرار برای بررسی و تصویب به کنگره ارایه دهند. اما چون تا آخر وقت مقرر، قراری در این زمینه به دست هیئت رئیسه نرسید، هیئت رئیسه در پایان کار کنگره  لازم دید تا قدردانی عمومی از زحمات دو ساله همه رفقای مسئول را شفاهاً و از پشت تریبون کنگره ابراز بدارد که با تشویق کنگره پاسخ گرفت.

این بخش از کار کنگره، در مجموع ۶در صد از کل وقت مفید کنگره را به خود اختصاص داد.

 

٣) تصمیم گیری در مورد آئین نامه کنگره

٣.١) چرایی در دستور بودن این مورد

کنگره دوازدهم سازمان، در عین تصویب آئین نامه ائی که حاصل تدقیق ها و تصحیحات و نیز پاره ائی نوآوری ها در آئین نامه مصوب کنگره نهم بود، بر این  تشخیص قرار گرفت که نظربه بازبینی لازم در بخش هائی از آن، یک دور دیگر کار اصلاحی روی آخرین مصوبه صورت گیرد و نسخه اصلاح شده برای تصویب قطعی، به کنگره آتی ارائه شود. ماموریت مربوطه، بر عهده “هیئت تدارک کنگره” قرار گرفت که این هیئت نیز انجام آن را به کمیسیونی در این رابطه سپرد. کمیسیون منتخب با کار روی آئین نامه، پیش نویس تازه را تنظیم و پس از یک دور بحث عمومی در جلسات پیش کنگره و وارد کردن بخشی از پیشنهاد ها در آن، نسخه نهائی آئین نامه را همراه سه پیشنهاد پذیرفته نشده در کمیسیون، برای تصمیم گیری قطعی، از طریق “هیئت تدارک کنگره” در اختیار کنگره گذاشت.

 

٣.٢) بررسی سه پیشنهاد

پیشنهاد اول به موضوع استفاده مشروط از رای وکالتی مربوط بود. این پیشنهاد در پی دوری از صحبت به رای گذاشته شد که با کسب ۵۶% آراء موافق٧،٢۴% مخالف و ١۴% در صد ممتنع به تصویب رسید و وارد آئین نامه شد.

پیشنهاد دوم ناظر بود بر برگشت فصل مربوط به موضوع ” اعتبار نامه های اعضای کنگره” به آئین نامه کنگره که از سوی کمیسون حذف شده بود. این پیشنهاد با ۵% آراء موافق ۵۵% مخالف و ۴٠% ممتنع پذیرفته نشد.

پیشنهاد سوم مربوط بود به حفظ موضوع اعتبار نامه ها در آئین نامه اما بگونه مشروط، که با ٧.٣٧% آراء موافق ٩.٢٠% مخالف و ٨.۴١% ممتنع مورد پذیرش قرار نگرفت.

و آنگاه خود پیشنهاد کمیسیون مبنی بر حذف این موضوع از آئین نامه به رای گذاشته شد که با ٢.۶٧% موافق،١.١٣% مخالف و ٧.١٩% ممتنع به تصویب رسید.

 

٣.٣) تصمیم گیری در باره آئین نامه

آنگاه رئیس جلسه با تصریح این نکته که چون قراری از سوی هیئت تدارک کنگره در رابطه با باز نگری در وظایف این هیئت به کنگره ارایه شده است و نحوه برخورد کنگره با این قرار می تواند آئین نامه مصوب را تحت تاثیر قرار دهد، لذا کنگره را فرا می خواند که هنگام رای دهی به آئین نامه، پیشاپیش امکان تغییرات ضرور بعدی در این باره را مد نظر داشته باشند. در پی این ایضاح، کنگره وارد رای گیری شد و نسخه نهایی آئین نامه کنگره، با ٢.٧٨% موافق، ۵.١% مخالف و ٣.٢٠% ممتنع مورد تصویب قرار گرفت.

با تصویب آئین نامه کنگره که حدود ٣% از وقت رسمی کنگره را به خود اختصاص داد، کار کنگره از بخش موارد درون سازمانی وارد موضوعات برون سازمانی شد و کار کنگره از این پس، با حضور و مشارکت مهمانان دعوت شده پیش رفت.

 

۴) سند برنامه

۴.١) پیش درآمد

پیش نویس سندی که تحت عنوان “برنامه” در دستور کار کنگره قرار داشت، در آستانه کنگره انتشار بیرونی یافته بود و مضامین آن در سه جلسه پیشا کنگره مورد بررسی و اظهار نظر اعضای سازمان قرار گرفته بود. موضوع “برنامه”، امر محوری این کنگره بود که در دو بلوک از دستور کار کنگره و در طی ١۶% از مجموع وقت کنگره به آن رسیدگی شد. این پیش نویس از چهار فصل تشکیل شده بود که سه بخش آن دارای رای تمایل از کنگره های پیشین بود و کمیسیون مربوطه نیز اصلاحات ضرور را روی همین مصوبه ها انجام داده بود. بخش دیگری از آن اما، برای نخستین بار بود که در معرض قضاوت و تصمیم کنگره قرار داشت. در رابطه با تشریح مفاد سند برنامه، کنفرانسی هم پیش بینی شده بود که به دلیل محدودیت وقت، کنگره از اجرای آن منصرف شد.

 

۴.٢) گزارش مخبر کمیسیون

برای ورود کنگره به تصمیم گیری در مورد این سند، مخبر کمیسیون با مروری بر سمتگیری سازمان در رابطه با تحولات دیدگاهی و برنامه ایی، تاریخچه ایی از شکل گیری این سند طی بیست و پنج سال گذشته به دست داد و سند موجود را دستاورد تکوینی این روند اعلام داشت. مخبر کمیسیون با تاکید بر اینکه سند مدون، حاصل تجارب غنی و سال ها مطالعه در این عرصه، و مشخصاً جمع بستی است از مباحث درون سازمان ما در بهره گیری های آن از تجارب جنبش جهانی چپ و چپ ایران، اما آن را فرایندی اعلام کرد در حال جریان، که نیازمند کار باز هم بیشتر در این زمینه و بر روی همین سند است. مخبر کمیسیون از سوی کمیسیون تصریح کرد که این، نه کاری است تازه و بیکباره، و نه که تمام شده و فرجام یافته؛ بلکه جمع بستی است از تحولات نظری و برنامه ایی سازمان تا به امروز و لذا، هم ایستگاهی است برای تداوم کار در این عرصه و هم برآمدی دیدگاهی و برنامه ایی از سوی سازمان در جنبش جاری برای آزادی، دمکراسی و عدالت اجتماعی. این سند نه برآنست که گویا بر سر هر زیر فصل آن توافق کامل در سازمان تامین است و نه حتی لزومی دارد که بر سر هر موضوع در آن توافقی در میان باشد. سازمان ما، سازمانی است باز که این خصیصه اش را در رویکرد برنامه ایی خود نیز می باید بازتاب دهد و می دهد. بر این اساس هم است که ما این برنامه را در خدمت امر وحدت بزرگ چپ می دانیم و پلاتفرمی از مجموعه پلاتفرم هایی که می توانند در این تلاش جمعی عرضه شوند. این سند، امر وحدت را الزاماً مشروط به تایید عمده مفاد آن نمی داند، بلکه فقط و فقط روند وحدت را یاری می رساند تا هرچه بیشتر روشن شود که اراده برای وحدت چپ، با کدام رویکرد کلی تشخص می یابد.

 

۴.٣) اظهار نظر کنگره بر سر پیش نویس سند

در پی گزارش مخبر کمیسیون، تعدادی از حضار کنگره پرسش هایی را در رابطه با روند کار در کمیسیون و نیز ساختار و محتویات پیش نویس مطرح کردند که مخبر کمیسیون و بعضاً دیگر اعضای آن، پاسخ هایی به سئوالات دادند. سپس یک دور اظهار نظر پیرامون سند مصوب در کمیسیون صورت گرفت که از جمله آنها پیشنهادی بود دایر بر خارج کردن این سند از دستور کار کنگره. این پیشنهاد از دو زاویه مطرح بود: ناکافی بودن کار روی سند، و مفصل بودن آن. این درخواست ایجاب می کرد تا کنگره ابتدا در این مورد تصمیم بگیرد. در پی تصمیم گیری معلوم شد که کنگره با این پیشنهاد موافق نیست.

با توجه به نبود سند بدیل و ازآنجا که بخش قابل توجهی از آن دارای رای تمایل کنگره های پیشین بود، این توافق وجود داشت که کار کمیسیونی روی طرح سند ارائه شده ضرورت ندارد و کنگره می تواند مستقیماً وارد روند تصمیم گیری شود.

 

۴.۴) بررسی پیشنهادهای پذیرفته نشده در کمیسیون

دو پیشنهاد از قبل در رابطه با مفاد این پیش نویس مطرح بودند که چون مورد قبول کمیسیون قرار نداشتند، مطابق درخواست پیشنهاد دهنده کنگره می بایست در این زمینه تصمیم بگیرد.

پیشنهاد اول با این استدلال جوهری که “میدان عمل اجتماعی ما” نباید ” نظام سرمایه داری جهانی” فرموله گردد که از آن همان مبارزه با امپریالیسم سابق مستفاد شود و در عرصه ملی هم، از این “میدان اجتماعی” معارضه ما باهمه سرمایداران ریزو درشت برداشت به عمل آید، خواهان حذف این جمله از بخش اول برنامه یعنی بخش موسوم به ” سیما،ارزش های پایه ایی و نگاه سازمان” بود که در آن آمده است:

“میدان عمل اجتماعی ما، جهان سرمایه داری و جامعه سرمایه داری ایران است که در آن، مبارزه طبقاتی امری است عینی و واقعی. ما در مبارزه ایی که هم اکنون در نظام سرمایه داری جهانی میان کار و سرمایه در جریان است، در جانب کار قرار داریم.”

کنگره در پی صحبت موافقان و مخالفان این پیشنهاد، به رای گیری نشست که نتیجه آن رد پیشنهاد بود با ۵١% مخالف،۴% موافق و ۴۵% ممتنع.

پیشنهاد دوم ناظر بود بر حذف مقوله “مستقیم” در جمله‌ایی از بخش “فرایند جهانی شدن(گلوبالیزاسیون)” که در آن گفته می شود:

“دمکراتیزاسیون مناسبات جهانی میان ملل و دولت ها و گسترش و ژرفش دمکراسی نمایندگی در جهت دمکراسی مشارکتی، مستقیم و اجتماعی”.

کنگره این پیشنهاد را با ۵.۶۴% مخالف، ٧۵.١٧% موافق و ٧۵.١٧% ممتنع نپذیرفت.

 

۴.۵) تصمیم گیری روی سند برنامه

هیئت رئیسه پیش از ورود در موضوع تصمیم گیری برسر سند برنامه، با جمع بست از تمایلات موجود در کنگره و در مشورت با کمیسیون برنامه، از کنگره خواست که در نحوه تصمیم گیری نسبت به دو شیوه برخورد مطرح، ابراز اراده کند. شیوه اول، به رای تمایل گذاشتن سند به معنی مبنا قرار گرفتن آن جهت تداوم کار بر روی سند بود و در نتیجه، نه هنوز به معنای استنادپذیر بودن آن در فعالیت های جاری سازمان؛ و شیوه دوم، تصویب سند تنها در یک نوبت رای گیری. از آنجا که مدافعی برای گذاشتن سند به رای تمایل وجود نداست، شیوه اول به رای گذاشته نشد و در نتیجه، قرار شد که موضوع تصمیم گیری بر وفق شیوه دوم باشد.

نتیجه رای گیری در مورد تصویب سند برنامه، عبارت بود از: ۴.۶۴% موافق، ٨.١۵% مخالف و ٧.١٩% ممتنع که نظر به احراز بالای ۶٠% آراء کنگره (شرط اساسنامه ائی برای حدنصاب لازم در مورد اسناد پایه ائی) سند مصوب اعلام شد.

این سند، همراه این گزارش به آگاهی عموم می رسد.

 

۵) وحدت چپ

۵.١ ) میز وحدت  

مطابق دستور کار مصوب، هیئت رئیسه کنگره تصمیم گرفت که پیش از ورود کنگره به رسیدگی پیرامون قرار صادره از سوی شورای مرکزی در این زمینه، ابتدا کنگره را در جریان نکته نظرات نمایندگان کنگره پیرامون روند کار وحدت قرار دهد. هیئت رئیسه با ابراز احترام به اراده وحدت و تقدیر از زحمات نیروی وحدت، اعلام داشت که به مدت یک ساعت جایگاه خود را به نمایندگان روند وحدت می دهد تا این رفقا در پیوند مستقیم با کنگره سازمان قرار گیرند. با این دعوت، نمایندگان سازمان اتحاد فداییان خلق ایران، سازمان ما و رفیق رابط منفردین چپ با پروژه وحدت در جایگاه هیئت رئیسه قرار گرفتند و به جمع حاضر در کنگره معرفی شدند. متاسفانه رفیق نماینده “شورای موقت سوسیالیست های چپ” به دلیل مشکل شخصی که در آخرین روزهای قبل از کنگره برایش پیش آمده بود، نتوانست در این جمع حضور بیابد.

آنگاه از کنگره خواسته شد که هر پرسشی در رابطه با روند وحدت چپ دارند با این رفقا که مسئول پیشبرد پروژه مشترک برای وحت چپ بوده اند، در میان بگذارند. پرسشهای بسیاری مطرح شدند و رفقای نماینده و رابط، به پرسش های حضار پاسخ گفتند و علیرغم تنگی وقت موفق شدند بطور فشرده هم بر پایگاههای امید در این مسیر و هم چالش های پیش روی آن تکیه کنند و همگان را به توجه به آنها فرابخوانند. در پی این پرسش و پاسخ، و در وقت محدودی که از این بلوک باقی بود، چند نفر از حضار در رابطه با این وحدت اظهار نظر کردند. این بخش از کنگره با تشویق حضار مواجه شد که نشان از نیرومندی اراده برای وحدت داشت.

 

۵.٢) تصمیم گیری در باره قرار وحدت

شورای مرکزی دوازدهم سازمان قراری را در این زمینه به کنگره پیشنهاد داده بود که با نشستن مجدد هیئت رئیسه کنگره در جایگاه ریاست، در دستور کار بررسی کنگره قرار گرفت. ابتدا پیشنهادی ناظر بر کنار گذاشتن این قرار ارائه شد که پس از صحبت موافق و مخالف، از سوی کنگره رد شد. پیشنهاد دیگری هم در رابطه با تلخیص این قرار ارائه گردید که آن نیز در پی صحبت موافق و مخالف، مورد تایید کنگره قرارنگرفت. بدینترتیب، کنگره آماده اتخاذ تصمیم روی قرارمربوطه شد که متن آن در زیر میاید:

“قرار پیشنهادی شورای مرکزی

در مورد پیشبرد پروژه شکل دهی تشکل چپ بزرگ

١. کنگره سیزدهم از انتشار “فراخوان برای مشارکت در روند شکل‏دهی تشکل بزرگ چپ” و پیشبرد این پروژه استقبال کرده و تصامیم و اقدامات شورای مرکزی را در راستای مصوب کنگره یازدهم و دوازدهم ارزیابی می کند.

٢. کنگره، شورای مرکزی منتخب را موظف می سازد که اجرای پروژه شکل دهی چپ بزرگ را برمبنای “فراخوان” پیگیری کرده و اقدامات ضرور را برای به انجام رساندن آن به عمل آورد.

٣. کنگره بر ضرورت مشارکت هرچه گسترده تر اعضای سازمان در پروژه “شکل‏دهی تشکل بزرگ چپ” تأکید دارد و از شورای منتخب خود می خواهد زمینه های مقتضی برای این مشارکت را فراهم آورد.

۴. کنگره با احترام اکید به تصمیمات و توافقات تاکنونی، بر کوشش همه جانبه برای بسط عملی دامنۀ نیروهای موضوع پروژۀ “شکل دهی تشکل چپ بزرگ” که دربرگیرنده طیف هرچه وسیعتری از چپ دمکرات و سوسیالیستی است، تأکید می کند.

۵.”وارد شدن به روند بحث و گفتگو و تدوین اسناد، لزوما به معنی تصمیم‏گیری قطعی از همان ابتدا در مورد امر وحدت نیست، اما به معنی تعهد به مشارکت در این روند است” (به نقل از فراخوان). بعد از اتمام این روند، حاصل کار جمعی در اختیار سازمان ها و کنشگران چپ قرار خواهد گرفت. کنگره سازمان ما با توجه به روند طی شده و نتایج به دست آمده، در مورد “وحدت” و شرکت در “سازمان واحد” و “کنگره مشترک” تصمیم خواهد گرفت.”

کنگره پس از صحبت موافق و مخالف در رابطه با این قرار، وارد رای گیری شد که نتیجه آن: تصویب قراربا ۵.٨۵ % موافق، ۴% مخالف و ۵.١٠% ممتنع بود. و بدینترتیب، این قرار مبنای عمل سازمان در رابطه با پیشبرد پروژه وحدت قرار گرفت.

بررسی امر وحدت و اتخاذ تصمیم در رابطه با آن، در مجموع ۶ درصد از وقت رسمی کنگره را به خود اختصاص داد.

 

۶) سند سیاسی

بررسی اسناد سیاسی ارایه شده به کنگره همراه با  پیشنهادها روی سند مبنا، و سرانجام تصویب سند مبنا طی دو بلوک و نیم از زمانبندی کنگره و با تخصیص نزدیک به ١٨% از وقت آن، اراده سیاسی کنگره را برای دو سال آتی رقم زد.

 

۶.١) در باره سند مبنا

شورای مرکزی دوازدهم سندی را در این رابطه تدوین و تصویب و آنرا برای تصمیم گیری به کنگره پیشنهاد داده بود که حول مفاد آن در یکی از جلسات پیش کنگره بحث صورت گرفت و انتشار بیرونی نیز یافت. در این رابطه، یک سند دیگر تحت عنوان “قطعنامه سیاسی” عرضه شده بود که گرچه خود را آلترناتیو این سند معرفی نمی کرد، اما مدافعانش در کنگره بر این نظر بودند که به لحاظ تفاوت های ساختاری، بیانی و فرمولبندی های این قطعنامه با سند مصوب شورای مرکزی، لازم است که از سوی کنگره نسبت به آن اظهار نظر شود. سند سومی هم در میان بود که اگر چه از زاویه تصحیح مفاد همان سند ارایه شده از سوی شورا تنظیم شده بود، اما پیشنهاد دهنده حاصل کار خود را سندی مستقل اعلام کرد و هم از اینرو خواهان آن شد که  نسبت به این “سند تصحیحی”، در کنگره تصمیم گیری شود. در کنگره یک پیشنهاد دیگری نیز مطرح شد که بنا به آن، سند سیاسی مصوب کنگره دوازدهم مبنا قرار بگیرد و از مفاد هر سه سند ارائه شده، برای بروز کردن آن استفاده شود. پیشنهادهایی موردی نیز روی سند شورا مطرح بودند که چون منجر به ایجاد سند بدیل نمی شدند در این مرحله از کار نمی توانستند موضوعیت بیابند.

 

۶.٢) تصمیم گیری روی سند مبنا و انتخاب کمیسیون سیاسی

بخاطرمشخص شدن رویکرد کنگره در این زمینه، هر چهار مورد پیشنهادی با حقوقی برابر به قضاوت کنگره گذاشته شدند و برای اینکار، صحبت های موافق و مخالف نسبت به هر کدام آنها صورت گرفت و آنگاه کنگره برای تعیین سند مبنا وارد رای گیری شد. نتیجه رای گیری چنین بود:

سند پیشنهادی شورای مرکزی ۶٠% ، “قطعنامه سیاسی” ٣٠% ، “سند تصحیحی” ١٠% و سند سیاسی کنگره دوازدهم ۴%.

بر اساس رای حاصله، سند پیشنهادی شورای مرکزی به عنوان سند مبنا تعیین شد و کمیسیونی هفت نفره برای کار روی آن انتخاب گردید. هیئت رئیسه با توصیه به کمیسیون که در بازسازی سند پیشنهادی از دیگر اسناد ارایه شده بهره بگیرد، از اعضای کنگره خواست که پیشنهاد های خود روی سند مبنا را تا زمان مقرر در اختیار کمیسیون قرار دهند.

 

۶.٣) رسیدگی به پیشنهاد های رسیده

بنا به گزارش مخبر کمیسیون، بخش زیادی از پیشنهادهای ارایه شده به کمیسیون مورد پذیرش آن قرار گرفت و از جمله، حتی المقدور خلاصه کردن سند. در این میان پیشنهادهائی هم بودند که یا کمیسیون آنها را پذیرفته بود ولی در کنگره حذف این پذیرش ها مطرح شد؛ و یا خود کمیسیون آنها را رد کرده بود اما پیشنهاد دهنده خواهان تصمیم گیری در باره آنها توسط کنگره شد.

پیشنهادی که از سوی کمیسیون مورد قبول قرار گرفته بود اما رفقایی در کنگره خواهان حذف آن شدند، عبارت بود از الحاق این فرمولبندی به پاراگراف مربوط به اتحادها در سند:

“اتحاد نیروهای جمهوریخواه و دمکرات باید بکوشد با سایر اتحادها برسر چگونگی گذار به نظام منتخب مردم به توافق برسد”

حذف این جمله از سند پس از دوری از موافقت و مخالفت به رای گذاشته شد که  نتیجه عبارت بود از: موافق ٧۵.۶۵%، مخالف ٠۵.١٣% و ممتنع ٢٠.٢٣%. در نتیجه این جمله از سند خارج شد. رفیق پیشنهاد دهنده این جمله، با اعلام این نکته در کنگره که حق خود می داند تا کل پیشنهادش را که این جمله فقط قسمتی از آن بوده است مجدداً به رای بگذارد، اما در اعتراض به رویه کار کمیسیون از گذاشتن پیشنهاد خود به رای کنگره خودداری کرد.

پیشنهاد دوم در رابطه با موضوع اتحادها، عبارت بود از نشستن فرمولبندی زیر بجای فرمولبندی متناظر در سند:

١. کنگره سیزدهم جمهوریخواهی را یک ارزش دموکراتیک و مصالحه ناپذیر می شناسد و نزدیکی و همکاری نیروهای جمهوری خواه دموکرات و سکولار و اتحاد وسیع این نیروها، در مرکز ثقل استراتژی اتحادهای سیاسی سازمان قرار دارد. ما در جهت برآمد مشترک این نیروها و تقویت چنین روندی تلاش می کنیم.

٢. در جنبش اعتراضی نیروهای گوناگون با گرایش‏های مختلف فکری ـ سیاسی حضور دارند: نیروهای جمهوری خواه سکولار و دمکرات، دین‏ باوران و غیر دینی های جمهوریخواه و سکولار و نیروهای متدین اصلاح طلب و نیروهای سکولار غیرجمهوریخواه. نیروهای تحول طلب جمهوریخواه در اتحاد با هم ودرهمکاری مشخص و موردی با سایر نیروهای جنبش اعتراضی قادر خواهند شد که در تداوم و گسترش جنبش، نقش موثرتری ایفا کنند. از این‏رو اتحاد وسیع نیروهای جمهوریخواه وسکولارتحول طلب، همکاری و هماهنگی آنان با سایر نیروها برای جنبش اعتراضی و گذر از استبداد به دمکراسی در کشور ما از اهمیت زیادی برخوردار است.”

جایگزینی فرمولبندی سند با این پیشنهاد  نیز در پی صحبت موافق و مخالف به رای گذاشته شد که نتیجه عبارت بود از: موافق ٨.٢٧%، مخالف ٢٠.۴٧% و ممتنع ٢۵%. بدینترتیب، این پیشنهاد نیز رای نیاورد و سند کمیسیون به همان شکل باقی ماند.

پیشنهاد سوم ناظر بر تصحیح فرمولبندی مربوط به موضع سازمان در موضوع فشارهای بین المللی بر جمهوری اسلامی بود. این پیشنهاد دو جزء داشت که در جزء اول بر جایگزینی فرمولبندی سند ناظر بر“تحریم های سیاسی و دیپلماتیک” با عبارت “تداوم و تشدید فشارهای سیاسی و دیپلماتیک” تاکید داشت که از سوی کمیسیون پذیرفته شد، و در جزء دوم خواهان اضافه شدن “تحریم نظامی” به سند بود که چون کمیسیون نپذیرفت، تصمیم در این زمینه به کنگره ارجاع شد.

کنگره متعاقب صحبت موافق و مخالف در این زمینه، وارد رای گیری شد که نتیجه عبارت بود از:موافق ٢۵%، مخالف ۵.۶٢% و ممتنع ۵.١٢% و بدینترتیب، این پیشنهاد پذیرفته نشد.

 

۶.۴) تصمیم گیری بر سر سند   

هیئت رئیسه با اعلام پایان کار بررسی سند، رای کنگره را نسبت به کل سند خواستار شد که نتیجه عبارت بود از: تصویب سند با ۵.٨١% موافق، ۵.٢% مخالف و ١۶% ممتنع. بر این اساس، سند با حائز شدن رای بسیار بالا، مبنای عمل سیاسی سازمان در دو سال آتی قرار گرفت.

سند سیاسی مصوب کنگره سیزدهم سازمان، همراه این گزارش به آگاهی عموم می رسد.

 

٧) قطعنامه ناظر بر سیاست گذاری نسبت به “انتخابات ریاست جمهوری”

٧.١) بحث آزاد

برای شب اول کنگره و در وقت آزاد آن، انجام بحث آزادی پیش بینی شده بود پیرامون تحولات در آرایش سیاسی کشور حول انتخابات یازدهم ریاست جمهوری اسلامی و نحوه برخورد نیروی تحول و اصلاح با آن. این بحث آزاد، با شرکت تعدادی از صاحب نظران میهمان و عضو کنگره و با مشارکت وسیع حاضرین در کنگره به شکل مفیدی پیش رفت و پشتوانه ایی شد برای آمادگی بیشتر اعضای کنگره در بررسی سند پیشنهادی شورای مرکزی تحت عنوان” قطعنامه پیرامون انتخابات ریاست جمهوری” و اتخاذ تصمیم نسبت به آن.

 

٧.٢)  تصمیم گیری در مورد قطعنامه انتخابات

این بخش از کار کنگره جمعاً ۵ % از وقت رسمی کنگره را به خود اختصاص داد.

٧.٢.١)  تعیین سند مبنا و کمیسیون تدقیق سند

هیئت رئیسه کنگره در پایان بلوک اول زمانی مربوط به سند سیاسی اعلام کرده بود که چون پیشنهاد دیگری در این زمینه ارایه نشده است، قطعنامه پیشنهادی شورای مرکزی پیرامون انتخابات ریاست جمهوری را سند مبنا تلقی می کند و کمیسیون سیاسی منتخب کنگره را نیز مسئول رسیدگی به این قطعنامه می داند. کنگره با تایید این تصمیم هیئت رئیسه، متعهد شد که پیشنهاد های احتمالی خود در مورد قطعنامه را تا موعد مقرر در اختیار کمیسیون سیاسی قرار دهد.

٧.٢.٢) ابقاء موضوع یا خارج کردن آن از دستور

یک پیشنهاد در این رابطه مطرح بود که طبعاً بر بررسی مفاد قطعنامه تقدم داشت. این پیشنهاد بر آن بود که سیاست گزاری در مورد نحوه برخورد با انتخابات، با اتخاذ موضع در قبال آن یکی شود و تصمیم گیری مشخص در این زمینه، به هفته های آتی و به شورای مرکزی واگذار شود. پیرامون این پیشنهاد صحبت موافق و مخالف صورت گرفت و در پایان کنگره نظر داد که موضوع کماکان در دستور بماند.

٧.٢.٣)  تصویب قطعنامه

آنگاه کنگره وارد طرح سئوال از مخبر کمیسیون پیرامون تصحیحات و تغییرات صورت گرفته در سند مبنا شد. با پاسخ های مخبر در مورد تدقیق های به عمل آمده در سند و با روشن شدن اینکه پیشنهاد پذیرفته نشده دیگری جود ندارد ، کنگره وارد رای گیری روی قطعنامه شد که نتیجه، تصویب آن با ٨٨% موافق، ٧.٢ % مخالف و ٣.٩% ممتنع بود.

این قطعنامه، همراه این گزارش منتشر می شود.

 

٨) قرارهای ارایه شده به کنگره

٨.١) تعداد قرارهای ارایه شده

قرارهای ارایه شده به کنگره، ۳ در صد از وقت رسمی کنگره را به خود اختصاص داد. یکی از این قرار ها به دلیل ناهمخوانی با ضوابط کنونی سازمان، از دستور کار خارج گردید. قرار دیگری هم در میان بود که از سوی یکی از رفقا در رابطه با متعهد شدن شورای مرکزی آتی برای ترویج مفاد سند برنامه مصوب کنگره تنظیم شده بود که به پیشنهاد خود ارایه دهنده قرار، کنگره از پرداختن به آن منصرف شد. دو قرار دیگر اما در دستور قرار گرفت.

 

٨.٢) قرار فرازی برگرفته از برنامه تصویب شده در باره صنعت نفت و گاز کشور

این قرارکه با ١٢ امضاء به کنگره پیشنهاد شده بود بر آن بود که فرازی از برنامه به دلیل نو بودنش در برنامه سازمان، بطور ویژه برجسته شده و به عنوان اراده کنگره اعلام گردد. ولی در پی صحبت موافق و مخالف آشکار شد که کنگره با این برخورد ویژه موافق نیست و بر ارایه کلیت برنامه تاکید دارد. قرار ناظر بر این بخش از برنامه عبارت بود از:   

”  درآمد نفت و گاز در خدمت توسعه زیرساخت‏ها

تسلط دولت بر درآمدهای نفت زمینه ساز شکل گیری دولت رانتیر و استبدادی می شود. لازم است دولت از حق برداشت از درآمد نفت جهت تامین هزینه های جاری بودجه در یک برنامه زمان‏بندی شده منع شود، هزینه های جاری دولت کاهش یابد و از طریق دریافت مالیات و درآمدهای دیگر تامین و درآمد حاصل از فروش نفت و گاز طبیعی در اختیار “صندوق توسعه پایدار” قرار گیرد و به بخش‏های زیراختصاص داده شود:
ـ صندوق ذخیره ارزی
ـ هزینه‏های عمرانی بودجه و توسعه زیرساخت‏های کشور، سرمایه گذاری در بخش‏های مولد، توسعه کیفی آموزش، ارتقای تحقیقات و توسعه و تقویت بخش تکنولوژی اطلاعاتی
ـ تامین اجتماعی
ـ حفظ محیط زیست

ـ صندوق “ویژه نسل آینده”
هیات مدیره “صندوق توسعه پایدار” توسط مجلس انتخاب می‏شود.”

در برابر این قرار، بیرون گذاشتن آن از دستور کار پیشنهاد شد که در پی رای گیری، با ۵.۵۶% موافق، ٣٠% مخالف و ۵.١۴% ممتنع، قرار مربوطه از دستور کار خارج شد.

 

٨.٣) قرار چهارم قراری بود که از سوی گروه کار کارگری پیشنهاد شده بود که در پی توضیح مدافع قرار و تدقیق آن در جریان پرسش و پاسخ های طول کار کنگره، با استقبال وسیع کنگره مواجه شد و به تصویب رسید. متن این قرار چنین است:

” کنگره سیزدهم سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)، پیگرد و آزار و اذیت اعضاء و فعالین تشکل های مستقل کارگری توسط حکومت، و پایمال کردن خشن حقوق بدیهی کارگران را مغایر با قانون کار و کنوانسیون های بنیادین کار و ضدیت با منشور جهانی حقوق بشر ارزیابی می کند و بهمین جهت، اینگونه اقدامات را قویاً محکوم نموده و خواهان آزادی کلیه کارگران زندانی، پایان دادن به این پیگردها، به رسمیت شناختن حقوق سندیکائی کارگران و مزدبگیران ایران و رعایت اکید این حقوق است.”

 

٨.۴) احاله بررسی یک قرار به شورای مرکزی

و سرانجام قرار پنجمی هم پیشنهاد شده بود که با تشخیص اینکه موضوع جنبه اجرایی دارد در مذاکره بین هیئت رئیسه با پیشنهاد دهنده، توافق به عمل آمد که بررسی جوانب این پیشنهاد و اتخاذ تصمیم در باره آن به شورای مرکزی منتخب کنگره واگذار شود. این قرار ناظر بر تشکیل گروه کار ویژه برای استفاده بهینه از فیس بوک بود.

 

٩) سخنرانی های پیش از دستور

مطابق آئین نامه کنگره هر عضو کنگره حق دارد که در فرصتی از کنگره و پیش از ورود آن به دستور کار، سخنرانی کند و در آن نکات مد نظر خویش را با کنگره در میان نهد. در این کنگره ١٨ عضو کنگره برای سخنرانی پیش از دستور نام نویسی کرده بودند که اگر چه وقت محدودی در اختیار داشتند، ولی با اینهمه در جریان این نطق ها توانستند موارد متنوعی از موضوعات مربوط به زندگی سازمان را با اعضای کنگره در میان نهند. محدودیت وقت برای سخنرانی ها که جمعاً ۶% از وقت کنگره صرف آن شد، ناشی از سنگینی حجم دستور کار کنگره بود.

 

١٠) پیام ها و سخنرانی های مهمانان کنگره

کنگره نزدیک به ٧% از وقت رسمی خود را صرف شنیدن پیام ها و سخنرانی های مدعوین به کنگره کرد و از این پیام ها نیرو و انرژی گرفت. 

 

١٠.١) پیام های رسیده از چند جمع در داخل کشور

کنگره سه پیام با امضای هواداران سازمان از داخل کشور داشت و یک پیام نیز با امضای دمکرات های چپ تبریز که خود را صدای جمعی از دمکرات های اذربایجانی در داخل کشور می داند.

سه پیام از هواداران که در آنها ضمن ابراز خرسندی از برگزاری کنگره  و اعلام همراهی با آن، به یک رشته نقطه نظرات و پیشنهادها در مورد موضوعات در دستور کار کنگره اشاره شده بود، قسماً به آگاهی کنگره رسید. کنگره با ابراز سپاس های رفیقانه ازاین پیام ها، احساس مسئولیت رفقای پیام دهنده به کنگره را ستود و بر اهمیت مبارزه مشترکمان تاکید نمود. این پیام ها در کارآنلاین انتشار یافته اند.

 

١٠.٢) پیام های احزاب و شخصیتهای سیاسی ایرانی به کنگره

کنگره از ابراز همبستگی گسترده سازمان ها و احزاب و شخصیت های سیاسی ایرانی متعدد برخوردار بود که برخی از آنها با اعزام نماینده یا هیئت نمایندگی و نیز ارایه پیام یا سخنرانی، کنگره سازمان را همراهی کردند و برخی  دیگر نیز بخاطر عدم امکان حضورشان در کنگره، به ارایه پیام بسنده نمودند. نام دوستان پیام دهنده یا سخنران حضوری چنین است:

آقای ابوالحسن بنی صدر (اعلام پیام ایشان)

اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران (اعلام پیام در کنگره)

اتحاد جمهوریخواهان ایران (قرائت پیام توسط نماینده آن)

جمهوریخواهان دمکرات لائیک (اعلام پیام در کنگره)

حزب توده ایران (قرائت پیام از سوی نماینده آن)

حزب دمکرات کردستان (قرائت پیام توسط نماینده آن)

حزب دمکرات کردستان ایران (قرائت پیام وسخنرانی نماینده آن)

حزب دمکراتیک مردم ایران (پیام و سخنرانی نماینده آن)

حزب کومله کردستان ایران (قرائت پیام و سخنرانی نماینده آن)

دمکرات های چپ تبریز( قرائت فرازهائی از آن)

سازمان اتحاد فداییان خلق ایران ( قرائت پیام و سخنرانی نماینده آن)

شورای موقت سوسیالیست های چپ ایران (اعلام پیام در کنگره)

اعضای دیگری از سازمان ها و جریان های سیاسی هم رزم سازمان نیز در کنگره فرصت یافتند تا همراهی و همبستگی خود با سازمان در اهداف مشترک را در میان بگذارند که از جمله آن ها برای اولین بارحضور فعالانی از نیروهای متعلق به طیف ملی ـ مذهبی چون خانم پروین بختیاری نژاد و آقای مرتضی کاظمیان بود. کنگره، حضور همه شخصیت ها و نمایندگان احزاب نامبرده در جمع اعضای کنگره را، بارها با کف زدن قدر نهاد.

 

١٠.٣) سخنرانی ها و پیام های احزاب خارجی در کنگره

کنگره میزبان چند نماینده از احزاب مترقی غیر ایرانی هم بود که در مناسباتی نزدیک با سازمان قرار دارند؛ و نیز، گیرنده پیام هایی از برخی از این احزاب. دریافت پیام از حزب کمونیست فرانسه توسط هیئت رئیسه کنگره به اطلاع کنگره رسید و پیام حزب چپ اروپایی، از طریق صحبت های آقای شولتز نماینده این حزب و عضو پارلمان اروپا بطور زنده با کنگره در میان گذاشته شد. آقای مواسات نماینده حزب چپ در مجلس آلمان نیز با ایراد سخنانی در کنگره، بر ضرورت همبستگی چپ های دمکرات جهان تاکید نمود.

آنگاه رفیق داوود اسعد – مسئول روابط بین المللی “نهضت آینده افغانستان”، در عین تحویل پیام همبستگی این ائتلاف دمکراتیک با سازمان ما به هیئت رئیسه کنگره، از طریق ایراد سخنرانی بر دغدغه های مشترک نیروهای دمکرات و چپ دو کشور همسایه ایران و افغانستان، انگشت گذاشت.   

 

١١) پانل “جوانان” با شرکت شش جوان

هیئت تدارک کنگره، برگزاری سمیناری با شرکت گروهی از جوانان صاحب نظر در برنامه کنگره را گنجانده بود که در بخش پایانی کار روز دوم کنگره، توسط یکی از کارشناسان امور جوانان در سازمان اداره شد. این سمینار زیر تیتر “شکاف میان نسل ها” صورت گرفت و در آن شرکت کنندگان، که ترکیبی بودند از کنشگران سیاسی و فعالان اجتماعی، پیرامون تفاوت های رویکردی ناشی از شکاف نسلی سخن گفتند و برخاً بر راه حل هایی برای تامین هم زبانی بین فعالان دو نسل و رسیدن به همکاری های بین آنان اشاره کردند. نکته بسیار قابل تامل در سخنان همه سخنرانان این پانل، آن بود که: در عین حال که ما بی نیاز از تجارب نسل پیشین نیستیم، اما فعالان نسل پدر و مادری ما با اتکاء بر توانمندی ها و امکانات نسل پس از خود است که خواهند توانست هنوز هم بر روندهای در حال جریان سیاست در ایران تاثیر بگذارد.

این پانل که حدوداً ۶ در صد از وقت کنگره را به خود اختصاص داد، با استقبال بسیار گرم آن مواجه شد و عطر جوانانه و خلاق خود را عمیقاً در اذهان شرکت کنندگان کنگره نشاند.   

    

١٢) جشن کنگره و برنامه فرهنگی

کنگره های سازمان همیشه همراه جشنی هستند با مضمون تقویت عاطفه رفیقانه برای مبارزه ایی عقلانی. در این کنگره نیز، آخر وقت شب دوم کنگره به برگزاری جشن اختصاص یافت و اینبار با پیش درآمدی فرهنگی بر آن. در بخش فرهنگی برنامه جشن، با قدردانی از برپایی نمایشگاهی که اخیراً مرتبط با فداکاری های نسل فدایی  در تهران برگزار شده بود، یکی از جان به دربردگان فاجعه و حماسه ٨ تیر ـ رفیق طهماسب وزیری ـ با ارائه تصویری زنده از آن روز و خانه تیمی مهرآباد، روانشناسی وقت حاکم بر خانه های تیمی سازمان و تجدید پیمانی که در پی آن ضربه سهمناک وارده بر سازمان در بین بازماندگان جنبش فدایی و برای حفظ این جنبش صورت گرفت، همه کنگره را عمیقاً متاثر کرد و احترام به همه زنان و مردان جانباخته جنبش ما را، در دل و ذهن حاضران این مراسم برانگیخت. آنگاه، ترانه های شاد فضا را نوامند کرد و پایکوبی ها، سالن را به ترنم و شور واداشت و بدینسان، مراسم شادی و دوستی اوج گرفت و تا پاسی از شب جریان یافت.

 

١٣) پخش پالتاکی کنگره ، فیلمبرداری از گردش کار کنگره و پوشش رسانه ائی آن

در این کنگره نیز، بخش عمده ایی از گردش کاربا استفاده از اینترنت و اتاق پالتاکی انعکاس مستقیم بیرونی یافت و در نتیجه کنگره خصلت آن لاین به خود گرفت. با این تمهید، شرایط حضور مجازی و مشارکت نسبی علاقمندان سرنوشت سازمان و جنبش چپ دمکرات در مباحث کنگره فراهم آمد و مورد استقبال آنها قرار گرفت. در مقاطعی نیز کنگره موفق شد که سخنان بعضی از شرکت کنندگان در اتاق پالتاکی را پیرامون این یا آن مورد بشنود و از آنها بهره‌ مند شود.

همچنین به این نکته باید اشاره کرد که به همت رفقای فعال در بخش گروه کار تبلیغات سازمان، تقریباً همه گردش کار کنگره فیلم برداری شد تا که هم قسماً انعکاس بیرونی بیابد و هم در آرشیو سازمان ثبت گردد. در روزهای آتی فرازهائی از کنگره از این طریق نیز انعکاس بیرونی خواهند یافت.

با آنکه گردش کار کنگره تحت پوشش چند سایت اینترنتی قرار داشت، ولی متاسفانه و در مجموع، ضعف پوشش رسانه ایی کنگره به دلیل پائین بودن سطح تدارک لازم برای آن در زمره نقاط ضعف این کنگره بود.

 

١۴) انتخاب ارگان های مرکزی سازمان

سرانجام، کنگره در پی مراسم تودیع با آخرین مهمانان و مدعوین غیر سازمانی، وارد واپسین دستور کار خود شد که عبارت بود از انتخاب رفقای داوطلب برای تقبل مسئولیت در دور آتی فعالیت سازمان. در این بخش از کنگره، که جمعاً ١١ درصد از وقت رسمی کنگره را در برگرفت، رفقای داوطلب مسئولیت در عین پر کردن پیشاپیش پرسشنامه ای پیرامون حد و نوع آمادگی شان برای مسئولیت پذیری و هم از این طریق اعلام تعهد در انجام وظیفه، طی وقت معینی به معرفی خود پرداختند و گاه طرح های مد نظرشان برای دور تازه فعالیت را با رای دهندگان در میان گذاشتند. کنگره آنگاه، از میان داوطلبان، اعضای چهار ارگان مرکزی خود: شورای مرکزی سازمان، هیئت تدارک کنگره آتی، هیئت رسیدگی به شکایات و داوری و هیئت نظارت مالی را برگزید.

همزمان با شمارش آراء بود که هیئت رئیسه کنگره به نام کنگره، زحمات همه مسئولان منتخب کنگره دوازدهم را ارج نهاد و از تک تک رفقایی که در برگزاری و گردش کار کنگره سیزدهم سازمان نقش داشتند صمیمانه سپاسگزاری کرد.

سالن کنگره در آخرین وقت آن در حالی از حضور تک تک رفقا محروم می شد که رفقای شرکت کننده در آن، با تجدید پیمانی دیگر با هم برسر تداوم راه مبارزه برای آزادی و داد، همدیگر را و کنگره ائی را که آنرا موفقانه به پایان رسانده بودند، بدرود می گفتند و همراه با هم، دیدار تا کنگره بعد را زمزمه می کردند.

 

هیئت رئیسه کنگره ١٣ سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)

اول ماه مه ٢٠١٣ (١١ اردیبهشت ١٣٩٢)