گزارش دریافتی: برخی فعالان سیاسی و زندانیان سیاسی پیشین مقیم شهر واشتگتن، به مناسبت زاد روز احمد زید آبادی، مهدیه گلرو ، امید کوکبی و همچنین گرامی داشت یاد دیگر زندانیان سیاسی ایران گرد هم آمدند. عصر روز سه شنبه هشتم شهریور ماه، میدان دوپانت شهر واشنگتن، پایتخت آمریکا شاهد برگزاری این مراسم بود . مسئولیت اجرای این مراسم را شهره عاصمی، روزنامه نگار و از فعالین فرهنگی واشنگتن بر عهده داشت. خانم عاصمی در آغاز هدف از این مراسم را گرامی داشت یاد تمامی زندانیان سیاسی عنوان کرد .در ادامه خانم هیلو تاکلی، نماینده سازمان عفو بین الملل در برابر تریبون قرار گرفت و طی یک سخنرانی به تشریح وضعیت حقوق بشر در ایران پرداخت. وی در بخشی از سخنان خود ضمن تشریح فعالیت های این سازمان در خصوص ایران تصریح کرد :” سازمان عفو با تمرکز به حوادث پس از انتخابات ( سال ۱٣٨٨)، بسیاری از موارد شکنجه، دستگیری، زندان و … را مستند کرده و این درحالی است که این قبیل اقدامات ناقض حقوق بشر ، پیش از انتخابات نیز وجود داشت. نماینده سازمان عفو بین الملل در ادامه افزود :”هر چند حکومت ایران تلاش دارد تا تمامی صدا ها را در این کشور خاموش کند، اما سازمان عفو معتقد است که با استفاده از این مدارک و گزارش ها میتوان حکومت ایران را به منظور تغییر رفتار ، تحت فشار قرار داد. ” علی افشاری یکی از سخنرانان این مراسم احمد زید آبادی ، مهدیه گلرو و امید کوکبی را به نماینده خیل وسیع و متنوع زندانیان سیاسی ، گواه ظلم و بیداد حکومت گران ایران دانست و گفت: ” حضور این افراد شاهدی است بر جباریت نظام سیاسی که بر اساس منش و خوی استبدادی و پارانوئیای رهبر تنگ نظر و متوهمش و هراسان از خیزش مردم ایران، هر آنکس که موی دماغ قدرت شود را راهی حبس می کند. اکنون سرنیزه، زندان، شکنجه و قلع و قمع آزادی ها ابزار اصلی حکمرانی حکومت است. این فعال پیشین جنبش دانشجویی در ادامه افزود :” اما کار به جایی کشیده که تازیانه رنج و محنت اصحاب قدرت تنها بر گرده اپوزیسیون سیاسی و نیروهای جامعه مدنی فرو نمی آید بلکه حتی دامن کسانی که برای نجات دریاچه ارومیه و اعتراض به اهمال مسئولان، تجمعی آرام و غیر سیاسی را سازمان دادند، نیز گرفته است. ” وی با تجلیل از مهدیه گلرو گفت: ” مهدیه گلرو فعال دانشجویی مبارزی است که درس شجاعت و قداکاری می دهد. وی مدتی است که از نماد های مبارزه دانشجویان برای حفظ خصلت انتقادی دانشگاه، نفی خودکامگی و دفاع از مطالبات ملت است”.
وی همچنین امید کوکبی را اسیر دستانی دانست که در باوری غیر واقعی و ضد علمی می پندارند هر دانشجوی ایرانی و پزوهشگری که در دانشگاه های خارجی فعالیت می کند آلت دست بیگانگان است.
علی اکبر موسوی خوئینی، نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی از دیگر سخنرانان این مراسم بود. دبیر کل پیشین سازمان دانش آموخته گان دفتر تحیکم وحدت ” ادوار” دلیل حضور افرادی همچون احمد زید آبادی، عیسی سحر خیز و دیگر زندانیان سیاسی در زندان را، تاوان سنگین انتقادات آنها از حکومت ایران دانست .آقای موسوی ابراز امیدواری کرد که در آستانه بازگشایی مدارس، مردم داخل ایران ضمن همراهی با خانواده های سیاسی، شرایطی را ایجاد کنند تا فرزاندان آنان سال تازه تحصیلی را با امیدواری بیشتری آغاز کنند . فریبا داودی مهاجر، روزنامه نگار و فعال حقوق زنان نیز طی سخنانی به مرور ویژگی های شخصیتی احمد زید آبادی پرداخته و گفت:عنوان ” شرافت اهل قلم ” به حق شایسته آقای زید آبادی است. وی همچنین با یاد آوری استقلال فکری آقای زید آبادی در تصمیم گیری ها، تحلیل ها و اظهار نظر های رسمی، این رفتار را ناشی از شجاعت این روزنامه نگاری زندانی دانست. در بخش دیگری از این مراسم نیز پروانه وحید منش، روزنامه نگار مقیم واشنگتن بیانیه ای را برای حضار قرائت کرد. در ادامه فیلم مستندی از تاریخچه روزنامه نگاری ده سال اخیر ایران، به همراه مصاحبه هائی از برخی روزنامه نگاران شناخته شده ایرانی همچون رکسانا صابری، نازیلا فتحی، شبنم آذر، مسیح علی نژآد و … پخش شد. در پایان نیز برگزار کنندگان این مراسم در جمع حاضرین غیر ایرانی حضور یافته و به پرسش های آنان در باره وضعیت حقوق بشر ایران پاسخ گفتند. متن کامل بیانیه قرائت شده در این مراسم به شرح زیر است : در حالی سالروز تولد احمد زیدآبادی یکی از برجسته ترین و تاثیرگذارترین روزنامه نگاران ایرانی را به شادی نشسته ایم که ایران از سوی نهادهای حقوق بشری جهانی به عنوان خطرناکترین کشور برای فعالیت مطبوعاتی معرفی شده است. روزنامه نگاران بسیاری در سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی از فعالیت مطبوعاتی منع شدند، بسیاری به زندان افتادند و بسیاری مجبور به کوچ اجباری از وطن شدند. زهرا کاظمی روزنامه نگار و عکاس ایرانی – کانادایی به طرز مشکوکی در ایران کشته شد. هدی صابر، روزنامه نگار منتقد و فعال سیاسی نیز پس از اعتصاب غذا، در زندان اوین به دلیل ضرب و شتم و عدم رسیدگی مسئولین زندان جان باخت. وکلای روزنامه نگاران نیز به زندان افتادند؛ نسرین ستوده و محمد سیف زاده دو تن از وکلایی بودند در راستای پیگیری پرونده زندانیان روزنامه نگار به زندان افتادند. انتخابات سال ۱٣٨٨ روند تعطیلی مطبوعات و بازداشت روزنامه نگاران و عکاسان را سرعت بخشید و ایران به عنوان اولین زندان روزنامه نگاران بعد از چین معرفی شد. ۴۷ روزنامه نگار در سال ٨٨ به زندان افتادند، روزنامه نگارانی چون عیسی سحرخیز، بهمن احمدی امویی، کیوان صمیمی، هنگامه شهیدی و احمد زید آبادی هنوز با احکامی سنگین ، بدون مرخصی و دسترسی به امکانات اولیه احکام خود را سپری می کنند. هنوز چهار سال از حکم حبس ناعادلانه احمد زید آبادی در زندان اوین باقی مانده است. زید آبادی پس از ا ین حکم، پنج سال را نیز باید در گناباد در تبعید سپری کند و مادام العمر از نوشتن و فعالیت روزنامه نگاری محروم شده است. این در حالی است که وی تنها در حوزه روزنامه نگاری فعالیت کرده و هیچ نوع فعالیتی در عرصه اجتماعی نداشته است. با این حال وی تنها به دلیل نگارش نامه ای منتقدانه به آیت الله سید علی خامنه ای ، رهبر ایران و عدم استفاده لفظ « معظم» در کنار نام وی به شش سال حبس ، تبعید و ممانعت از فعالیت مادام العمر روزنامه نگاری محکوم شد.سازمان گزارشگران بدون مرز که نهادی غیرانتفاعی و پیگیر مساله روزنامه نگاران است در بیانیه های متعددی نسبت به وضعیت روزنامه نگاران ایرانی ابراز نگرانی نموده و در مواردی نیز در خصوص سلامت این روزنامه نگاران هشدار د اده است.جمهوری اسلامی ایران با نقض آشکار آزادی بیان و مطبوعات و با نادیده گرفتن بند ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر که اعلام می دارد هرکسی حق آزادی عقیده و بیان دارد و حق مزبور شامل آن است که از داشتن عقاید خود بیم و اضطرابی نداشته باشد و در کسب اطلاعات و افکار و در اخذ و انتشار آن به تمام وسایل ممکن و بدون ملاحظات مرزی آزاد باشد عامدا با حقوق اساسی و ابتدایی شهروندان ایرانی که در سطحی بالاتر روزنامه نگاران و نویسندگان را شامل می شود مخالفت کرده بر آن پا می فشارد.
