فاجعۀ تکان‌دهندۀ مرگ رفیق و یار دیرین جنبش فدایی، حسن عرب‌زاده (اسد) و فرزند ۴۳ ساله‌اش محسن، ما را در بُهت، اندوه و سوگی عمیق فرو برد. بهت و ناباوری از آن رو، که این اسطورۀ استقامت که از هفت‌خانِ رنج گذر کرده بود، دیگر از کدام ضربۀ ناچشیدۀ سرنوشت بیمناک بود که رهایی از آن را در مرگِ خودخواسته جُست؟ کدام دیو در کمین بود تا پهلوانِ خسته را در خانِ هشتم از پای درآورد؟
در شامگاه بهاری سه‌شنبه دوم اردیبهشت ۱۴۰۴ (۲۲ آوریل ۲۰۲۵میلادی) خبر آمد که و فرزندش محسن، آن جانِ معصومِ بی‌قرار، با پرشی مرگ‌بار از فراز ساختمانی بلند در برلین، بر خاک افتادند و جان باختند.
محسن، یگانه فرزند فریده و حسن، در اوج جنگ هشت ساله و بمباران‌‌ها و خاموشی‌های طولانی به دنیا آمد؛ شرایطی که باعث محرومیت او از خدمات لازم پزشکی و آسیب‌دیدگی مغزی شد و او را از رشد فکری طبیعی باز داشت. رنج و عذاب فزایندۀ ناشی از آن نارسایی تا پایان زندگی رنج‌بار محسن ، او را ترک نکرد. محسن طی ۴۳ سال زندگی‌اش به مراقبت دائمی نیاز داشت و مادر و پدر ایثارگرانه و با توانی فوق بشری فرزندشان را پرستاری کردند، به او عشق ورزیدند و همراه رنج و دردهایش، درد کشیدند.
رفیق اسد که زادۀ لنگرود بود، بیش از پنج دهه از زندگی خود را در مبارزه برای آزادی، عدالت و برابری گذراند. وی از سال‌های نیمۀ دوم دهۀ چهل پای در راه مبارزۀ سیاسی گذاشت و به جنبش نوپای فداییان خلق پیوست. در سال ۱۳۵۳ همراه تنی چند از یارانش دستگیر و شکنجه شد. پس از چهار سال اسارت، با وقوع انقلاب ۱۳۵۷ از زندان آزاد و به مبارزه و فعالیت سیاسی و تشکیلاتی خستگی‌ناپذیرش پیوست. در این دوره و پس از آن، ظرفیت اخلاقی والا و صفات مردمی اسد تکیه‌گاه معنوی هم‌رزمان جوان بود؛ به گونه‌ای که او را رفیق روزهای سخت می‌نامیدند. او در شرایط دشوار سال‌های سرکوب، بارها از تور تعقیب گزمگان گریخت و با روحیۀ مبارزاتی ستودنی‌اش امید و اعتمادبه‌نفس را در هم‌رزمان برانگیخت.
چه در سال‌های فعالیت تشکیلاتی و سیاسی و چه پس از آن، هر آن‌که در مقطعی از زندگی با رفیق اسد نشست و برخاست و رفاقت داشت، او را به صمیمت، مهربانی و از خودگذشتگی می‌شناسد. عشق رفیق اسد به همسر و فرزندش همواره زبان‌زد دوستان و یاران او بوده.
تراژدی مرگ خودخواستۀ رفیق‌مان اسد و تصمیمی که برای پایان دادن به زندگی خود و فرزندش گرفت ما را در اندوه عمیقی فروبرده است. ما بیش از هرچیز سوگواریم؛ سوگوار انسانی که زندگی‌اش سراسر عشق ورزیدن و تقسیم مهربانی و دوستی بود، ما هم‌چنین سوگوار محسن عرب‌زاده‌ایم، سوگوار انسانی که ناخواسته از لحظه‌ای که چشم بر جهان گشود، زندگی‌اش با رنج و درد همراه شد. در این شرایط همراهی و همدردی با یار و عشق دیرین رفیق اسد که اکنون به سوگ فرزند و همسر نشسته را اولویت خود می‌دانیم.
یاد و خاطرۀ رفیق حسن عرب‌زاده (اسد)، یاد پنج دهه مبارزه در راه آزادی و عدالت اجتماعی و میهن‌دوستی است؛ یاد انسانی است که هرجا قدم گذاشت از خود خاطره‌ای شیرین از مهر و دوستی بر جای گذاشت. یادش برای ما همیشگی و ماندگار است!
شنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۴ (۲۶ آوریل ۲۰۲۵ میلادی)
دبیرخانۀ شورای مرکزی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
