مبارزهٔ هشتاد و چهار سالهٔ حزب کارگران و زحمتکشان میهن ما برای آزادی، استقلال، عدالت اجتماعی، و صلح به‌رغم تهاجم چهل سالهٔ نیروهای امنیتی رژیم ولایت فقیه و کارزار وسیع تبلیغاتی کارگزاران ارتجاع و سرمایه داری همچنان ادامه دارد!
هم‌میهنان گرامی!
دهم مهر ۱۴۰۴ مصادف است با هشتاد و چهارمین سالگرد بنیادگذاری حزب تودهٔ ایران که به همّت زندانیان سیاسی آزادشده از زندان‌های حکومت استبدادی و فاسد رضاشاه و چهره های ملی و آزادی خواه کشور همچون سلیمان میرزا اسکندری تأسیس شد. حزب تودهٔ ایران در سراسر این حیات پُرفرازونشیب دمی از تلاش و پیکار در راه تحقق حقوق کارگران، زحمتکشان، زنان، خلق‌ها، و جوانان کشور و همبستگی بین‌المللی دست نکشیده است.
هشتاد و چهارمین سالگرد حزب تودهٔ ایران در شرایطی فرا می‌رسد که اوضاع جهان و به‌خصوص منطقهٔ خاورمیانه پیامدهای جدی و خطرناکی برای صلح و حاکمیت ملی میهن ما داشته است. کشتار عظیم بیش از ۶۶,۰۰۰ فلسطینی در نوار غزه در دو سال اخیر به دست رژیم جنایت‌کار نتانیاهو و با تأیید و همکاری نزدیک امپریالیسم آمریکا، که کمیسیون تحقیق سازمان ملل متحد در گزارشی در شهریور ۱۴۰۴ آن را نسل‌کشی فلسطینی‌ها اعلام کرد و مقامات ارشد اسرائیل از جمله نتانیاهو را مسئول مستقیم این جنایت‌ها دانست، همراه با تجاوز گستردهٔ دولت اسرائیل با حمایت سیاسی و نظامی دولت ترامپ به لبنان، سوریه، یمن، و ایران، در مجموع وضع بسیار پیچیده و خطرناکی در غرب آسیا پدید آورده است.
تهاجم نظامی مشترک اسرائیل و امپریالیسم آمریکا به منطقه و ایران مرحلهٔ جدیدی از برنامهٔ آمریکا و مزدور منطقه‌یی‌اش دولت فاشیستی نتانیاهو برای بازچینی نقشهٔ سیاسی-جغرافیایی این منطقه در چارچوب تأمین منافع راهبردی امپریالیسم جهانی و همچنین «قانونی کردن» اشغال غزه و کرانهٔ باختری رود اردن و بخش‌هایی از خاک لبنان و سوریه و الحاق آنها به اسرائیل است.
هم‌میهنان گرامی!
نشست فوق‌العادهٔ کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران در قطعنامه‌ای دربارهٔ اوضاع کشور بعد از یورش جنایت‌کارانهٔ دولت اسرائیل و حملهٔ امپریالیسم آمریکا از جمله یادآور شد که جنگی که رژیم جنایت‌کار نتانیاهو و امپریالیسم آمریکا بر میهن ما تحمیل کردند با منافع جنبش مردمی در مبارزه با حکومت ولایی جمهوری اسلامی در تضاد بود. این جنگ همچنین نشان داد که سرنوشت کشور ما با مداخلهٔ خارجی و بمباران کردن ملت تعیین نمی‌شود و چنین مداخله‌ای در راستای منافع ملی میهن و مردم ما نیست. در آن بیانیه، ضمن اشاره به عملکرد نیروهای ضدّمردمی و مزدوری همچون طرفداران سلطنت و سازمان مجاهدین خلق ایران آمده است: «نیروهای مزدوری که در طول عملیات جنایت‌کارانه و تروریستی اسرائیل به‌مثابهٔ پایگاه اطلاع‌رسانی دولت نسل‌کُش نتانیاهو عمل کردند و ادامه یافتن جنگ و بمباران مردم بی‌گناه میهن ما را خواهان بودند نشان دادند که برخلاف همهٔ شعارها و ادعاهایشان نه‌تنها دلسوز ایران و مردم ایران نیستند، بلکه به هدف تصاحب قدرت و جایگزین کردن رژیم دیکتاتوری کنونی با حکومتی ضدّمردمی و مزدور بیگانه در تلاش‌اند آینده‌ای فاجعه‌بار در عمل برای کشورمان رقم زنند. این نیروها در زمرهٔ بازندگانِ اصلی بازی مرگ‌بار امپریالیسم آمریکا و دولت جنایت‌کار نتانیاهو با سرنوشت میهن ما بودند.»
اکنون، نزدیک به چهار ماه پس از تجاوز نظامی اسرائیل به خاک ایران، اوضاع کشور همچنان با بحرانی فزاینده روبه‌روست. وخامت اوضاع اقتصادی، از جمله تشدید فقر و محرومیت و تعطیل شدن بسیاری از واحدهای تولیدی کشور به‌علت بحران بی‌برقی و انرژی و در نتیجه بیکار شدن زحمتکشان، بی‌آبی در سراسر، و سردرگمی حاکمان جمهوری اسلامی در چگونگی رسیدن به توافق با دولت ترامپ و کشورهای اروپایی برای لغو کامل تحریم‌های ضدّانسانی اقتصادی آنها علیه ایران زندگی اکثریت مردم میهن ما را به فاجعه‌ای دردناک تبدیل کرده است. بر این مجموعه باید بازگشت تحریم‌های بین‌المللی شورای امنیت سازمان ملل متحد را هم اضافه کرد که با اجرای برجام اعمال آنها متوقف شده بود. کایا کالاس، مسئول سیاست خارجی اتحادیهٔ اروپا، نیز گفت که اتحادیهٔ اروپا نیز تحریم‌های تعلیق‌شده‌اش را بدون تأخیر به اجرا خواهد گذاشت. کایا کالاس در عین حال گفت که این به معنای پایان دیپلماسی با ایران نیست: «رسیدن به یک راه‌حل با دوام در مورد مسئلهٔ هسته‌یی ایران فقط از طریق مذاکره ممکن است.» جمهوری اسلامی ایران نیز هشدار داده است که پاسخ «قاطع» خواهد داد. در اوضاع بسیار بحرانی و دشوار اقتصادی کنونی کشور، نداشتن سیاستی شفاف، ملی، و هوشیارانه در برخورد با موج جدید تحریم‌ها بی‌شک می‌تواند پیامدهای وخیمی برای میهن و ملت داشته باشد.
روز ۲۵ شهریور امسال مصادف با سومین سالگرد خیزش مردمی «زن، زندگی، آزادی» در اعتراض به قتل وحشیانهٔ مهسا امینی در بازداشت گزمگان سپاه پاسداران رژیم ولایی بود. اعتراض‌های مردمی گسترده‌ای که در پی این جنایت سراسر ایران را فرا گرفت جمهوری اسلامی را با چالش‌هایی جدی روبه‌رو کرد. نقش قهرمانانهٔ زنان و جوانان کشور در این مبارزه با نیروهای سرکوبگر رژیم از صفحات درخشان تاریخ مبارزات مردم ما بر ضد استبداد و برای دستیابی به آزادی است. اکنون، سه سال پس از آن خیزش مردمی، و به‌خصوص در ماه شهریور که مصادف با سالگرد آغاز آن بود، همچنان شاهد ادامهٔ همان سیاست‌های سرکوبگرانهٔ شکنجه و اعدام مخالفان و تلاش برای حفظ و ادامهٔ حکومتِ غرق در بحران به زور سرنیزه و سرکوب هستیم.
شعارهای فریبندهٔ «وفاق ملی» که پزشکیان و سران رژیم در هنگامهٔ یورش نظامی اسرائیل سر داده بودند جایش را به اعدام‌های گستردهٔ بازداشت‌شدگان خیزش «زن، زندگی، آزادی» و سرکوب خشن و وحشیانهٔ هرگونه اعتراض خیابانی بر ضد سیاست‌های سران حکومت داد که ایران را امروزه در چنین وضع بحرانی و دشواری قرار داده است.
رزمندگان توده‌ای!
از یورش رژیم اسلامی به حزب تودهٔ ایران در بهمن ۱۳۶۱ چهل و سه سال می گذرد. به‌رغم همهٔ ادعاهای سران و سخن‌گویان رژیم دربارهٔ ریشه‌کن شدن حزب تودهٔ ایران، به‌رغم همهٔ شوهای تلویزیونی قربانیان شکنجه برای مسخ و بدنام کردن تاریخ سراسر پیکار حزب توده‌ها، و با وجود اعدام صدها تن از کادرهای برجسته و اعضای رهبری حزب، دانشمندان، اندیشمندان، فعالان جنبش کارگری، زنان، دانشجویان، افسران شرافتمند، نویسندگان و هنرمندان، و مبارزان خستگی‌ناپذیر راه بهروزی زحمتکشان، امروزه حزب تودهٔ ایران به لطف پایداری و مبارزهٔ توده‌ای‌ها در ایران و در مهاجرت به پیکار برای تحقق آرمان‌های والای طبقهٔ کارگر و زحمتکشان و برای آزادی، استقلال، و عدالت اجتماعی همچنان ادامه می‌دهد.
اغراق نیست اگر بگوییم که در این چهل و سه سال دوره‌ای نبوده است که اتاق‌های فکر دستگاه‌های امنیتی رژیم و نیروهای راست و مدافع سرمایه‌داری یورش امنیتی و تبلیغاتی به حزب تودهٔ ایران را متوقف کرده باشند. افزون بر این، باید گفت که در طوفان فروپاشی اتحاد جماهیر شوری و دولت‌های سوسیالیستی در اروپای شرقی- که با کارزار گستردهٔ رسانه‌های تبلیغاتی کشورهای امپریالیستی در مورد شکست قطعی اندیشه‌های سوسیالیستی و غلتیدن بخش‌هایی از جنبش چپ به راست و نفی تاریخ و اندیشه‌های مارکسیستی-لنینیستی همراه بود- توده‌ای‌ها در سنگر مبارزه برای استقرار جهانی دیگر، جهانی بهتر و برقراری سوسیالیسم، استوار و سربلند باقی ماندند و پرچم انترناسیونالیسم پرولتری را همچنان در اهتزاز نگاه داشتند.
کارزار گستردهٔ تبلیغاتی دستگاه‌های امنیتی رژیم و قلم‌به‌دستان فرومایهٔ ارتجاع در یک سال اخیر، در قالب انواع و اقسام مقاله‌ها و گاهنامه‌های قطور و فیلم‌ها و سریال‌های تلویزیونی، بیش از هر چیز نشانهٔ آماده شدن ارتجاع و مدافعان سرمایه‌داری و برنامه‌ریزان امپریالیسم برای دوران پس از جمهوری اسلامی و زمینه‌چینی برای سرکوب کردن مجدد و خونین نیروهای چپ و توده‌ای‌ها است. سیاه‌نمایی و سرکوب نیروهای چپ در این روزها با هدف جلوگیری از گسترش اندیشه‌های چپ و آزادی‌خواهانه و مطالبات عدالت‌خواهانه صورت می‌گیرد.
رفقا، هواداران، دوستان، و مبارزان راستین راه آزادی میهن!
میهن ما دورهٔ بسیار بحرانی و حساسی را می‌گذارند. خطر درگیری مجدد نظامی و تجاوز به کشور و ادامهٔ حکومت سرکوبگر و ضدّمردمی جمهوری اسلامی وظیفه‌ای دشوار و تاریخی بر دوش همهٔ ما می‌گذارد. در این لحظات دشوار، همفکری و همکاری و همبستگی همهٔ نیروهای مترقی و آزادی‌خواه کشور برای دفاع از صلح و مصالح ملی کشور اهمیت حیاتی دارد. کارزار تبلیغاتی گسترده علیه حزب تودهٔ ایران و جنبش مردمی در میهن ما در واقع کارزاری است برای آماده کردن زمینه برای جابه‌جا کردن حکومت ورشکستهٔ کنونی با نوع دیگری از حکومت ارتجاعی و مقابله با تلاش جنبش مردمی در راه تحقق استقلال و آزادی و عدالت اجتماعی و ساختن آینده‌ای رها از زنجیرهای استبداد و استثمار.
در هشتاد و چهارمین سالگرد تأسیس حزب تودهٔ ایران، خاطرهٔ تابناک ده‌ها هزار جان‌باختهٔ توده‌ای و همهٔ مبارزان جان‌باخته در راه آزادی را گرامی می‌داریم. حزب تودهٔ ایران، حزب کارگران و زحمتکشان و محرومان کشور، حزب زنان مبارز و آزادی‌خواه، حزب جوانان و دانشجویان، حزب روشنفکران و نویسندگان و هنرمندان پیشرو، و حزب افسران میهن‌دوست و آزادی‌خواه، همچنان در کنار همهٔ آزادی‌خواهان و نیروهای ملی و مترقی کشور به تلاش برای رهایی ایران از چنگال رژیم ضدّمردمی و استبدادی ولایت فقیه ادامه می‌دهد.
مبارزهٔ ما ادامه دارد و ما اطمینان داریم که آینده از آن خلق و نیروهای ملی و آزادی‌خواهی است که همراه با مردم برای عملی شدن خواست های جنبش مردمی می‌رزمند!
فرخنده باد هشتاد و چهارمین سالگرد تأسیس حزب تودهٔ ایران.
آزادی برای همهٔ زندانیان سیاسی-عقیدتی و مدنی.
درود آتشین بر رفقای رزمندهٔ توده‌ای که با وجود همهٔ فشارها و سختی‌ها همچنان استوار و وفادار در راه آرمان‌های انسانی حزبشان حرکت می‌کنند.
درود بر کارگران، زحمتکشان، آموزگاران، پرستاران، و بازنشستگانی که با وجود شرایط طاقت‌فرسای معیشت و فشارهای امنیتی همچنان بر حق اعتراض پافشاری می‌کنند.
درود بر زندانیان سیاسی که در سیاه‌چال‌های جمهوری اسلامی با شجاعت و استقامت پرچم مبارزه برای لغو اعدام را برافراشته و به‌رغم همهٔ فشارهای امنیتی قهرمانانه به مبارزه ادامه می‌دهند.
با هم به‌سوی تشکیل جبههٔ واحد ضدّدیکتاتوری براى آزادی، صلح، استقلال، عدالت اجتماعی، و برپایی جمهوری ملی و دموکراتیک.
کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران
۶ مهر ۱۴۰۴
