یار و رفیق دیرینۀ ما، رفیق ابراهیم بارویی، روز یکشنبه ۲۱ آبان ۱۴۰۲ زندگی را بدرود گفت و بە خیل یاران جان‌باختە و از دست رفتۀ ما پیوست.
رفیق ابراهیم متولد ۱۳۳۲ در شهر بانە و از معلمان این شهر بود. وی از همان فردای پیروزی انقلاب بهمن ۵۷ بە فداییان خلق پیوست و دلیرانە و صادقانە مبارزۀ خود را در کنار زحمتکشان و در سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) بە پیش برد. رفیق ابراهیم متاسفانە توسط غاصبان انقلاب از آموزش و پرورش اخراج و از ادامۀ کار مورد علاقه‌اش باز ماند. در سال ۵۹ رفیق ابراهیم بارویی، بە جرم فعالیت سیاسی و عضویت در سازمان ما دستگیر و بە مدت دو سال در زندان بسر برد. او پس از آزادی باز بە صفوف مبارزە بازگشت، و تا آخر عمر بە اهداف و ایدەهای والای جنبش فداییان خلق وفادار ماند.
رفیق ابراهیم پس ازآزادی از زندان، از بازگشت به شغل معلمی محروم ماند و در تهران با یاری و همراهی همسر وفادارش به دشواری زیست، اما هیچ‌گاە بە وضعیت موجود تن نداد و سرفرازانە تا آخرین لحظات عمر بە زندگی، ندای شور و امید بخشید. او انسانی نیکو و دوست داشتنی با ویژگی‌های برجستۀ مردمی بود کە هیچ‌گاە تسلیم محنت و دشواری‌های زندگی نشد.
ما از دست دادن این یار دیرینە را بە همسر گرامی و یاور همیشگی او، ثریا منصوری و فرزندش، سیامک، نزدیکان و رفقای او تسلیت گفته و خود را هم‌دل و همراه با آنان سوگوار رفیق‌مان ابراهیم می‌دانیم. باشد ایدەهای والای او روزی در این میهن رنج کشیدە بە بار نشستە، و مردم ما بە زندگی انسانی کە شایستۀ آنان است، دست یابند.
دوشنبه ۲۲ آبان ۱۴۰۲ (۱۳نوامبر ۲۰۲۳ میلادی)
دبیرخانۀ شورای مرکزی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
1 Comment
یاد عزیزش گرامی و ماندگار است.