کدام شعر سرودم که رنگِ درد نداشت!
هیچ کس نمی تواند دردِ بازماندگان این فجایع را فهم کند الا تجربه کنندگان؛ آری، به دریا رفته می‌داند مصیبت‌های توفان را!
هیچ‌گاه بشریتِ آغازِ هزارۀ سوم به خاطر تحمل این کودک‌‌کشی، زن‌کشی، مردکشی، همه‌کشی و دم فرو بستن؛ و یاوه‌گویی‌های سیاست‌مدارانِ هراسیده از لابی اسرائیل را تحمل کردن، بخشیده نخواهد شد.
من نمی‌دانم به آن فعالی که در سالگرد جنایت اعدام زندانیان سیاسی به حق توجیه رئیسی در مورد حملۀ مجاهدین برای اعدام زندنیان در سال ۶۷ را به سُخره می‌گیرد، اما حالا در صحن توئیتر توجیه‌گر اعمال نتانیاهوست چه باید گفت:
«ما زِ یاران چَشمِ یاری داشتیم
خود غلط بود آنچه ما پنداشتیم»
همۀ تحلیل حاکمان جهان زر و زور و تزویر بر این پایه استوار است که ما در شرایط موجود عملاً می کشیم و به طور فیزیکی نابود می‌کنیم، چه باک که در بیان تئوریک و فضای مجازی به ما اعتراض شود.
حتی بزرگ‌ترین توجیه‌گران از آغاز قرن بیستم تا کنون همه به تناسب جرم و مجازات اعتراف کرده‌اند.اما اینجا حتی صحبتی از تناسب جرم و مجازات نیست. اینجا عملاً نسل‌کشی است. به قول وزیر آمور خارجۀ آفریقای جنوبی: غزه تکرار رواندا و بوسنی است و باز توجیه جنایت توسط صاحبان قدرت.
و چه زیبا که ادبیات ما برای هر لحظه و گفت‌وگویی زبان شیوایی دارد:
«چشمت به غمزه ما را خون خورد و می‌پسندی
جانا روا نباشد خون‌ریز را حمایت»
جنایت‌کاران اسرائیلی و غربی حقوق بشر را بی‌آبرو کردند، حقوق بشر را عملا کشتند، اگر چه میگویند حقوق بشر نمرده اما به قول حافظ: «بر او نَمُرده، به فتوای من نماز کنید».
بله؛ از همۀ دردها و رنج‌ها گفتم اما فراموش نکنیم که هیچ‌گاه اسرائیل در طول تاریخش در این حد مورد نکوهش نبوده. جنایات نتانیاهو یادآور جنایات هیتلر و هلوکاست است؛ و برای ما یادآور آنچه در مورد حمله چنگیز و مغولان خوانده‌ایم.
تاریخ هزار سالۀ جهان نشان می دهد که یهودیان در طول هزار سال گذشته در هیچ مکانی در حدِ خاور میانه و کلاً ممالک اسلامی امنیت نداشته‌اند. این در حالی است که غرب از روم تا آلمان، اتفاقاً در طی همین هزارسال قتل‌گاه یهودیان بوده. اگر به این روند تاریخی توجه داشته باشیم این عبارت رییس جمهور ترکیه به صدراعظم آلمان معنا پیدا می کند آنجایی که گفت: ما به یهودیان هیچ بدهی‌ای نداریم اگر دیگران اعمالی کرده‌اند به ما ربطی ندارد.
باری، فلسطین، خاورمیانه و حتی بشریت بارکِش و پرداخت کنندۀ خسارتی است که به او هیچ ربطی ندارد، اما خوشبختانه امروز مسئولیت افشای این دودوزه‌بازی و روحیۀ تجاوزگری صهیونیستی را بر عهد گرفته.
شاید حمایت از اسرائیل در طول تاریخ هفتاد و پنج ساله‌اش هیچ‌گاه در این حد خفت‌بار و همراه با عرق شرم نبوده. چرا که اسرائیل به صورت شفاف دست‌آوردهای حقوقی جهان را زیر پا گذاشت و حامیان غربی‌اش نیز بر او کف زدند.
صحبت بر سر موافقت یا مخالفت با اسرائیل نیست صحبت بر سر رفتار شنیعی است که اسرائیل انجام می دهد و توجیه می‌شود .
باری این عبارت از آن باب رفت تا گفته شود که شیوۀ حقوقی ادارۀ جهان دیگر با این فضاحت ممکن نیست. جهان امروز مصداق نظامی است که به قول احمد شاملو روباه خود را کاندیدای چوپانی مرغ و خروس‌ها می‌کند.
«نوح دگر بباید و طوفان دیگری
تا حل مشکلات به نیروی آن کند»
باری، من این روزها در کنار افسوس برای وقوع این همه فاجعۀ انسانی، عزادار پرپر شدن دست‌آوردهای حقوقی جامعۀ بشری هستم که اولین قربانیان آن خودِ من، خودِ تو، خودمان نیز می‌توانیم باشیم.
«به پایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقی
به صد دفتر نشاید گفت حسب‌الحال مشتاقی»
