یانیس واروفاکیس اجازه نمی‌دهد که دهانش را ببندند!

مصاحبه با یانیس واروفاکیس

برگردان: رضا کاویانی

یانیس واروفاکیس اجازه نمی دهد که دهانش را ببندند!

کنگره سه روزه فلسطین در برلین, آخر هفته گذشته اعلام کرد که در همبستگی با مردم نوار غزه, پیامی ارسال خواهد نمود. فعالان فلسطینی، یهودی، آلمانی و دیگر فعالان بین‌المللی با شعار «ما متهم می‌کنیم» می‌خواستند در مورد وضعیت وحشتناک غزه صحبت کنند و دولت فدرال را برای دفاع از آتش‌بس تحت فشار قرار دهند. اما تنها دو ساعت پس از افتتاح آن در روز جمعه، ۱۲ آوریل، پلیس وارد ساختمان محل کنگره شد، برق را قطع کرد و صدها نفر از شرکت کنندگان را مجبور به ترک مراسم کردند. در پی آن, عملا کنگره نیز منحل گردید.

در پی انحلال کنگره فلسطین توسط پلیس برلین، یانیس واروفاکیس از هر گونه فعالیت منع شد. او در اولین مصاحبه خود با یک رسانه آلمانی پس از این رسوایی، توضیح می دهد که چرا می خواهند او را ساکت کنند.

کنگره سه روزه فلسطین در برلین آخر هفته گذشته اعلام کرد که در همبستگی با مردم نوار غزه, پیامی ارسال خواهد نمود. فعالان فلسطینی، یهودی، آلمانی و دیگر فعالان بین‌المللی با شعار «ما متهم می‌کنیم» می‌خواستند در مورد وضعیت وحشتناک غزه صحبت کنند و دولت فدرال را برای دفاع از آتش‌بس تحت فشار قرار دهند. اما تنها دو ساعت پس از افتتاح آن در روز جمعه، ۱۲ آوریل، پلیس وارد ساختمان محل کنگره شد، برق را قطع کرد و صدها نفر از شرکت کنندگان را مجبور به ترک مراسم کردند. در پی آن, عملا کنگره نیز منحل گردید.

یکی از سخنرانان اعلام شده یانیس واروفاکیس وزیر دارایی سابق یونان بود. پلیس نه تنها سخنرانی او را لغو کرد بلکه اعلام کرد که کلیه فعالیت او در آلمان لغو شده و حتی اجازه صحبت از طریق انتقال تصویری را هم ندارد. رسانه های برلین اکنون گزارش می دهند که این محدودیت به ممنوعیت ورود کاهش یافته است. در مصاحبه ای با JACOBIN، واروفاکیس توضیح می دهد که چرا دولت آلمان مصمم به سرکوب مخالفان است و چرا این ربطی به دفاع از زندگی یهودیان ندارد.

شما در شبکه های اجتماعی اعلام کردید که آلمان برای شما ممنوعیت فعالیت وضع کرده است. اکنون برخی رسانه ها مدعی هستند که شما از ورود به کشور آلمان منع شده اید. البته در هر صورت این یک رسوایی است, اما می توانید ابتدا به ما بگویید دقیقاً چه اتفاقی افتاده و چگونه از آن مطلع شده اید؟

خوب، همه چیز از مدتی پیش آغاز شد، زمانی که بخش بزرگی از طیف سیاسی در آلمان کنفرانس ما را ضد یهود و نزدیک به تروریسم اهریمنی معرفی کردند. این یک اتهام ظالمانه است، به ویژه به سازمان دهندگان «برای صلح عادلانه در خاورمیانه“.در روز برگزاری همایش، ۲۵۰۰ پلیس محل برگزاری را محاصره کردند و شرکت کنندگان را مورد آزار و اذیت قرار دادند. یک رفیق جوان یهودی به دلیل حمل یک بنر کوچک و دست ساز که روی آن نوشته شده بود «یهودیان علیه نسل کشی» دستگیر شد. در حالی که پلیس او را می برد، او به شوخی به آنها گفت: “آیا اشکالی ندارد اگر می گفتند “یهودیان برای نسل کشی” با او وحشیانه تر رفتار می کردند؟ دو ساعت بعد از شروع کنگره، کمی قبل از اینکه بخواهم از طریق زوم به آن بپیوندم، پلیس مراسم را به هم زد. بنابراین من سخنرانی خود را در لپ تاپ ضبط کردم و آن را در وبلاگ شخصی خود قرار دادم.

روز بعد، در جریان تظاهراتی که توسط کنگره فلسطین سازماندهی شده بود، یک افسر پلیس یکی از سازمان دهندگان و دو وکیل همراه را مورد ضرب و شتم قرار داد. او اساساً به آنها گفت که بهتر است از بلندگو برای پخش صدای من استفاده نکنند زیرا پلیس برلین ممنوعیت من را صادر کرده است، ممنوعیت هر گونه فعالیت سیاسی که قبلاً فقط چند بار علیه حامیان داعش استفاده شده بود. یکی از وکلا درخواست کتبی کرد، اما پلیس گفت که مجبور به ارائه آن نیست. وکلای ما با پلیس و وزارت کشور تماس گرفتند و خواستار توضیح شدند. این باید برای آنها بسیار شرم آور بوده باشد, بالاخره آنها ممنوعیتی را علیه شهروند یکی از کشورهای عضو اتحادیه اروپا صادر کرده بودند. و پس از دو روز سکوت شرم آور، روایت خود را از ممنوعیت فعالیت به ممنوعیت ورود تغییر دادند. تا به امروز، هیچ یک از این ممنوعیت ها به صورت کتبی ارائه نشده است و مقامات آلمانی درخواست من برای توضیح کتبی را رد کرده اند.

آیا قصد دارید اقدامات قانونی بیشتری انجام دهید؟

بله البته. اولاً، وکلای من درخواست تأیید کتبی ممنوعیت و بیانیه ای در توضیح دلایل ممنوعیت کرده اند. هنگامی که روزنامه Handelsblatt، یک روزنامه با روابط نزدیک با سرویس اطلاعات فدرال، گزارش می دهد که به گفته منابع خود، چنین ممنوعیتی وجود دارد، پس باید آن را بسیار جدی گرفت. اما بیایید صادق باشیم، همه چیز در واقع ایجاد فضای ترس است. این هسته سیاسی است: عقل آلمانی دولت. آلمان متعهد به حفاظت از زندگی یهودیان نیست، بلکه به حق اسرائیل برای ارتکاب جنایات جنگی متعهد است. افرادی در آلمان هستند که به من می گویند که با «صدای یهودی برای صلح عادلانه» یا مخالف ممنوعیت من درگیر نمی شوند زیرا می ترسند شغل خود را از دست بدهند یا هر گونه بودجه ای را از دست بدهند و شرایط جدیدی برسر راه آن ها قرار دهند.

نانسی فایزر، وزیر کشور، از اقدامات پلیس استقبال کرد و کنگره را به دلیل “تبلیغات اسلامی” محکوم کرد. می توانید چند کلمه در مورد چرایی تشکیل کنگره و رسیدن به چه اهدافی بگویید؟

هدف ساده است: یک آتش بس فوری و یک روند صلح که حقوق سیاسی برابر را برای همه مردم بین اردن و دریای مدیترانه تضمین کند. این برنامه بسیار ساده و انسانی را هرگز نمی توان اسلام گرا یا یهودستیزانه توصیف کرد. اما در اینجا یک الگو وجود دارد: در ماه نوامبر، یک رفیق و دوست من، آیریس هفتس، یک روانکاو اسرائیلی-یهودی که در برلین زندگی می کند، دست به اعتراضی انفرادی زد. او با حمل پلاکاردی که روی آن نوشته شده بود، “به عنوان یک یهودی و یک اسرائیلی: نسل کشی در غزه را متوقف کنید” از میدانی در برلین عبور کرد و یک افسر پلیس آلمانی سفیدپوست او را به دلیل یهودی ستیزی دستگیر کرد. اگر اینقدرهم غم انگیز نبود خنده دار بود!. مثال دیگری می زنم: تامیر پاردو، که در سال ۲۰۱۱ توسط بنیامین نتانیاهو به ریاست موساد منصوب شد, شش ماه پیش او در مصاحبه ای با گاردین گفت: اسرائیل در سرتاسر کشور آپارتاید را اجرا می کند. اگر او به کنگره ما آمده بود و همان چیزهایی را که گفته بود به گاردین گزارش می کرد، احتمالاً وزیر کشور او را به عنوان یک اسلامگرا نیز برکنار می کرد.

من نه یهودی هستم و نه فلسطینی. من هیچ نظری در مورد اینکه ما بین اردن و دریای مدیترانه برای چه راه حلی باید تلاش کنیم، ندارم. آنچه من می دانم این است که به عنوان یک شهروند جهانی، خواستار حقوق سیاسی برابر و حقوق بشر جهانی هستم. اگر آلمانی‌ها این را به‌عنوان یهودستیزی و چیزی که با دلایل دولت آلمان در تناقض است، به تصویر می‌کشند، آن‌گاه تنها چیزی که می‌گویم این است که آنها باید یک بارهم که شده, خود را در آینه عمیقا تماشا کنند. من تنها سیاستمدار یونانی هستم که تا به حال از ورود به آلمان منع شده ام. آنها هرگز با نئونازی های یونانی که برای دیدار به آلمان می آمدند مشکلی نداشتند.

شما در سخنرانی لغو شده خود به قطعنامه ای از ائتلاف علیه ترور ضدیهودی اشاره کردید که خواستار اعتراض علیه کنگره فلسطین شده بود. شما از اینکه دو تن از رفقای سابق تان از حزب چپ آلمان امضا کرده بودند ابراز ناامیدی خاص کردید. آیا این اولین تجربه شما از بیگانگی بین آلمان و اروپا بود؟

اولین بار در ماه نوامبر بود، زمانی که شنیدم بنیاد رزا لوکزامبورگ وابسته به حزب چپ، که همیشه برایش احترام قائل بودم، تسلیم فشارهای محل برگزاری برای عدم دعوت جرمی کوربین از کنفرانسی به دلیل دیدگاه‌هایش در مورد جنگ غزه شده است. در آن لحظه فکر کردم آنها عقل خود را از دست داده اند. باید گفت: روزا لوکزامبورگ با شنیدن چنین مواضعی از حزب چپ آلمان, در قبر خود هزار بار لرزیده باشد. شما مرا به بی اهمیت جلوه دادن تروریسم متهم می کنید. چرا؟ زیرا من بین خشونت علیه غیرنظامیان که به درستی آن را محکوم می کنیم، صرف نظر از اینکه چه کسی مرتکب آن شده است، و مقاومت مسلحانه علیه ارتش اشغالگر تمایز قائل شدم. این واقعاً نشان می دهد که سطح بحث چقدر پایین آمده است، به ویژه در زمانی که کل طیف سیاسی و رسانه ها در اروپا هر روز مقاومت مسلحانه اوکراین در برابر اشغال روسیه را جشن می گیرند.

هم اتحاد پان اروپایی شما DiEM25 و هم حزب سیاسی MERA25 که در انتخابات اروپا در تعدادی از کشورها شرکت می کند، در ماه های اخیر به شدت علیه جنگ غزه متعهد بوده اند. چرا فلسطین در آستانه انتخابات اروپا اینقدر برای شما در اولویت قرار گرفته است؟ آیا برای رای دهندگان اروپایی مهم است؟

اگر در دهه ۱۹۳۰ زندگی می کردیم، به عنوان اروپایی‌ آزار و اذیت یهودیان را اولویت اصلی خود قرار می دادیم. اگر این زمان نسل کشی در رواندا یا بوسنی بود، ما آنها را در اولویت اول قرار می دادیم. این وظیفه ماست. آیا این مورد علاقه رأی دهندگان اروپایی است؟ برای ما مهم نیست, ما بر اساس نگاه بدبینانه گروه های متمرکز کار نمی کنیم تا بفهمیم چه نوع روایتی آرای ما را به حداکثر می رساند. ما کاری را که فکر می کنیم درست است انجام می دهیم زیرا درست است. این نوع سیاست در اروپا غایب است و این نوع سیاستی است که احزاب MERA25 ما در سرتاسر اروپا به دنبال آن هستند.

وظیفه ما این است که به مردم آموزش دهیم که نسل کشی به نام ما و با همدستی ما در حال وقوع است. این نه تنها از نظر اخلاقی مذموم است، بلکه راه را برای زندانی شدن ما نیز هموار می کند. زیرا فضای ترس، مانند آنچه که مقامات آلمانی اکنون در صدد ایجاد آن هستند، دقیقاً همان چیزی است که مدل تجاری اقتصادی-اجتماعی اروپایی فاسد و غیرقابل تحمل برای حفظ خود به آن نیاز دارد. قبل از اینکه متوجه شوید، دموکراسی دیگر وجود نخواهد داشت.

وقتی مردم در جامعه مودب در مورد محدود کردن آزادی مطبوعات در اتحادیه اروپا صحبت می کنند، معمولاً در مورد مجارستان در زمان ویکتور اوربان یا کشور خود در زمان کیریاکوس میتسوتاکیس است. اما از ماه اکتبر، حداقل در مورد این موضوع، محدودیت‌های جدیدی را در زمینه آزادی بیان و تجمع در آلمان تجربه کرده‌ایم. آیا خطری می بینید که آلمان بتواند به نوعی پیشگام برای اقتدارگرایی جدید در اروپا شود؟

این در حال حاضر اتفاق می افتد. وضعیت من به سادگی یک مثال واضح از این موضوع است. این افراد چه چیز دیگری می توانند به اوربان در مورد حاکمیت قانون، در مورد عدم اجازه سرکوب آزادی بیان بگویند؟ نظام لیبرال با چه اقتدار اخلاقی می‌تواند کسی مانند اوربان را نصیحت کند؟

این چه تأثیری بر آینده سیاسی اروپا خواهد داشت؟

مخالفان در سال های اخیر در سراسر غرب سرکوب و محدود شده اند. بیایید صادق باشیم، این فقط در مورد آلمان صدق نمی کند. اما این اولین باری است که یک دولت فرضی چپ میانه – نه تعدادی دیوانه راست افراطی، بلکه دولتی از سبزها، SPD و FDP,متعهد شده اند که ممنوعیتی را برای یک شهروند اتحادیه اروپا اعمال کند. و برای چه؟ زیرا او نماینده یک خواست کاملاً انسانی برای حقوق بشر سیاسی برابر در سرزمین باستانی فلسطین است که ما اروپایی‌ها شرارت بسیاری را به آن وارد کرده‌ایم. یکی از چیزهایی که آنها من را به خاطر آن نمی بخشند این است که من در ۸ اکتبر، یک روز بلافاصله پس از حمله حماس به اسرائیل مصاحبه کردم و در واقع از طریق آنتن متوجه شدم, آن روز صبح روزنامه ها را نخوانده بودم. از من خواسته شد نظر بدهم و گفتم: “من حماس را محکوم نخواهم کرد، اسرائیلی ها را محکوم نخواهم کرد، حتی شهرک نشینان اسرائیلی را محکوم نخواهم کرد, زیرا ما اروپایی ها این بازی را انجام داده ایم که همه را محکوم کرده ایم و وانمود می کنیم که “ما در فلسطین و اسرائیل». بالاتر از هرج و مرج خواهیم بود.”.

گفتم: «اگر می‌خواهید کسی را محکوم کنم، پس بیایید خودمان را محکوم کنیم. قرن‌ها یهودی‌ستیزی اروپایی، یکی پس از دیگری قتل عام علیه یهودیان، که به قساوت بی‌نظیر هولوکاست ختم شد. و آن وقت چه کنیم؟ ما در پاکسازی قومی علیه فلسطینی ها شریک هستیم.» من با سیاستمداران اروپایی که خود را نسبت به مردم اسرائیل و فلسطین برتر نشان می دهند و آن ها را محکوم می کنند ، همراه نخواهم شد. ما پیش از آنکه دیگران را قضاوت کنیم باید درآغاز خودمان را قضاوت کنیم.

شما بیش از ده سال است که در بین مردم آلمان حضور دارید، اغلب در تلویزیون حضور دارید و کتاب های زیادی فروخته اید. شما حتی در آخرین انتخابات اروپا در آلمان شرکت کردید. آیا رابطه شما با کشور با وجود ممنوعیت ادامه خواهد داشت؟

خوب، می توانم به شما بگویم که من ناشر آلمانی ام را از دست دادم که شش کتاب من را در دوازده سال گذشته منتشر کرد. او این جسارت را داشت که من را از شرکت در این کنگره برحذر نماید و پس از آن من با او قطع رابطه کردم. اما من اهمیتی نمی دهم. من به حفظ روابط با رفقای خود در آلمان ادامه خواهم داد و MERA25 در انتخابات اروپا در آلمان در ماه ژوئن رقابت خواهد کرد. آلمان همیشه در قلب من باقی خواهد ماند زیرا یادم می آید دوران کودکی ام تحت یک دیکتاتوری فاشیستی بزرگ شدم. یادم هست وقتی هفت هشت ساله بودم و تحت ظلم سرهنگ ها زندگی می کردیم، پدر و مادرم زیر پتویی با رادیو جمع شده بودند و به دویچه وله گوش می دادند. در کودکی چراغ امید را در آلمان دیدم. ویلی برانت، صدراعظم وقت، مظهر دموکراسی بود، او از سوسیال دموکرات های یونانی که در زندان بودند، از جمله اعضای خانواده من، حمایت کرد و با آنها همبستگی نشان داد. من این تصویر از آلمان را رها نمی‌کنم و اجازه نمی‌دهم افرادی مانند اولاف شولز یا آنالنا بائربوک، که به اعتبار آلمان و دموکراسی آلمان آسیب زیادی وارد می‌کنند، مرا از این کار بازدارند. من به رفقای خود در آلمان بسیار نزدیک خواهم ماند و برای احیای روح سوسیال دموکراسی در آلمان تلاش خواهیم کرد.

*- مجله Jacobin

*- مصاحبه با یانیس واروفاکیس توسط لورن بالهورن انجام شد.

مصاحبه: ۱۴ آوریل ۲۰۲۴

برگردان: دو شنبه ۲۲ آوریل ۲۰۲۴- سوم اردیبهشت ۱۴۰۳

چاپ متن