رفیق ماندانا که مبارزه با بی‌عدالتی، تبعیض و نابرابری را از جوانی پیشه کرده و تا آخر عمر به این آرمان‌ها وفادار مانده بود، از خانواده‌های خاوران و جزو اولین گروه دادخواهانی بود که سد سکوت و خفقان سال ۶۷ را شکستند، صدای عزیزان‌شان شدند و خاوران را به نمادی از دادخواهی بدل کردند. او که تا همیشه عاشق همسرش ماند و مرتب از او یاد می‌کرد، در تمام سال‌هایی نیز که خارج از ایران زندگی کرد، هم‌چنان پیگیر و دادخواه همسر و سایر سرفرازان خفته بر خاک خاوران ماند.
به خاطرۀ ماندنی ماندانا!
ماندانا توکلی، زنی سرفراز از تبار فدایی و از دادخواهان خاوران، پس از طی یک دورۀ کوتاه بیماری روز ۱۶ ژوئن ۲۰۲۴ در ۶۳ سالگی درگذشت و ما را در سوگی عمیق فرو برد. رفیق ماندانا در سال ۱۳۶۱ دو ماه پس از ازدواج با عشق همیشگی‌اش حشمت‌الله آرین (امیر) همراه او به جرم عضویت در سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) دستگیر و حدود یک سال را در زندان گذراند. رفیق حشمت را اما علیرغم پایان حکم سه ساله‌اش در زندان نگاه داشتند و در شهریورماه سال ۶۷ در فاجعۀ ملی کشتار زندانیان سیاسی به جوخۀ مرگ سپردند. ماندانا را که پس از آخرین ملاقات با همسرش در خردادماه ۶۷ از او بی‌خبر مانده بود تا آذرماه ۶۷ در بی‌خبری مطلق نگه داشتند. ماندانای جوان که در پی یافتن ردی از همسرش هر روزه به زندان‌های مختلف و دستگاه‌های قضایی مراجعه می‌کرد، شش ماه با وعدۀ «عفو عمومی» و »آزادی به زودی» سردوانده شد.
ماندانا زنی بود از تبار عشق، تکاپو، جسارت و مقاومت. علیرغم غم سنگینی که اعدام همسرش در وجود او کاشت، امید و عشق به زندگی مانند عشق به امیر، هرگز او را ترک نکرد. ماندانا دانش‌آموختۀ فیزیک در ایران بود اما در مهاجرت نیز با پشتکاری مثال‌زدنی دست از آموختن و کار و تلاش برنداشت. هرجا که گام می‌‌نهاد ردی از مهربانی، رفاقت و همراهی بر جای می‌گذاشت. رفتن ماندانا، خانواده و یاران و دوستانش را در سوگی عمیق نشانده و جایش برای بسیارانی خالی است اما جایش در “جانِ زندگی سبز است”.
یاد لبخند شیرین و چشمان زیبا و پرشور ماندانا یاد باد.
پنجشنبه ۳۱ خرداد ۱۴۰۳ (۲۰ ژوئن ۲۰۲۴ میلادی)
دبیرخانۀ شواری مرکزی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
1 Comment
یاد یاران یاد باد..