متأسفانه امروز با خبر شدیم یکی دیگر از مادران خاوران، خانم ستاره پورجعفر، مادر رفیق مناف عماری و جانباختگان احمد و مهدی عماری که چهار دهه سنگینی غم فرزندانش را در جان و تن داشت، در تهران چشم از جهان فروبست و از میان ما پر کشید.
مادر عماری از نسل مادران خاوران بود با چهره ای آرام و دوست داشتنی. نام‌اش ستاره بود؛ ستاره‌ای که در آسمان زندگی فرزندانش درخشید و رفت، فرزندانی که جملگی به صفوف مبارزه برای آزادی و عدالت پیوستند. مادر هرگز نتوانست مرگ فرزندانش احمد و مهدی عماری از جان باختگان سال ۶۷، را باور کند و تا لحظۀ مرگ با حسرت چشم به راه دیدارشان بود و با نام آنان بر زبانش رفت و ما را تنها گذاشت. مادر عماری دریای عشق و مهربانی بود، قلب مهربانش هرگز از دوست داشتن خسته نشد.
او عاشق زیبایی، زندگی و علاقه‌مند به شعر بود. صدایی خوش داشت. هنوز صدای خوش او که «مرغ سحر ناله سر کن، داغ مرا تازه‌تر کن….. ظلم ظالم، جور صیّاد، آشیانم داده بر باد… » را می‌خواند در گوش‌مان می‌پیچد. مادر در سال‌های اخیر با پیشرفت بیماری دمانس، با وسایلش همیشه آمادۀ رفتن بود. وقتی از او می‌پرسیدند به کجا؟ می‌گفت به خانه‌ام! همیشه منتظر بود تا به خانه‌اش ببرندش و در نهایت او رفت اما تنها.
ما با یادآوری و قدردانی ازمهربانی، استواری، صبوری و آزادگی مادر عماری، درگذشت وی را به به فرزندان و همۀ بازماندگان، به ویژه رفیق مناف تسلیت گفته و خود را شریک این اندوه می‌دانیم.
یاد او در قلب و خاطرمان همیشه ماندگار خواهد بود!
پنجشنبه ۱۴ تیر ۱۴۰۳ (۴جولای ۲۰۲۴ میلادی)
دبیرخانۀ شورای مرکزی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
1 Comment
چه زیبا و روحبخش است این کسوت مادرانه!