دگربار بهار می‌آید و مردمان ایران زمین منتظر فرا رسیدن نوروزی اند که با آمدنش چهره زندگی هم چون جلوه‌ی بهار سبز و خرم باشد. جامعه بشری نیز در سایه آرامشی برخاسته از تحقق صلح و همزیستی از جنگ و نفرت فاصله گیرد و زندگی خالی از ستم و بهره کشی به تجربه‌ای تازه برای انسان‌ها رخ نماید.
کشور ما ایران سالی را پشت سر می‌نهد که سرشار از رخدادهای غیر منتظره سیاسی و تبعات آن بوده‌است. از سقوط پرواز رئیس جمهور اسلامی در سی ام اردیبهشت ۱۴۰۳ تا انتخابات زودرس ریاست جمهوری پس از مرگ پر حرف و حدیث ابراهیم رئیسی و انتخابات برای جانشینی او پس از ۵۰ روز که با کمترین آرای به صندوق ریخته شده از سوی مردم همراه بود و مسعود پزشکیان که حامل شعار وفاق ملی زیر چتر ولایت فقیه بود، به جای وی منصوب شد.
سالی که با ترور رهبران حماس در ایران، غزه و لبنان توسط اسرائیل محور مقاومت ضداسرائیلی را دچار ضربات جدی کرد و با سرنگونی بشار اسد و کنترل سوریه توسط محمد جولانی (محمد شرع) جمهوری اسلامی ناگزیر مجبور به ترک سوریه و در واقع به ترک مقاومت شد و در بدترین و ضعیف‌ترین مواضغ سیاست خارجی به ویژه سیاست منطقه ای مجبور به واگذاری عمق استراتژیک خود به رقبای منطقه ای چون اسرائیل، ترکیه و کشورهای عرب منطقه شد.
سالی را به پایان می‌بریم که انتخابات ریاست جمهوری در ایالات متحده امریکا منجر به روی کار آمدن ترامپ این چهره آشکار، بدون بَزَک و عریانی هرچه بیشتر ماهیت امپریالیستی_فاشیستی سرمایه داری شد. دولتی برگزید که مشخصه آشکار آن شرکت سهامی بزرگترین سرمایه داران آمریکایی است. دولتی که به ریاست ترامپ به گونه‌ای شفاف و پوست کنده از تصرف سرزمین‌های فلسطینی و کوچاندن مردم غزه به کشورهای عربی سخن می‌گوید و بی پروا همه‌ی معادلات بین‌المللی را در راستای نیات توسعه طلبانه خود بهم می‌ریزد و به شکل بی سابقه‌ای در مناسبات دیپلماتیک رئیس جمهوری کشور مورد تجاوز روسیه را در اتاق بیضی کاخ سفید به چهار میخ می‌کشد تا به اهداف خود در تصرف منابع غنی و بزرگ اوکراین دست یابد.
اینک در آستانه سال ۱۴۰۴ شمسی جمهوری اسلامی در برابر همین رئیس جمهور برهم زننده برجام تهدید به تسلیم و یا پذیرش تبعات جنگ می‌شود و مردم ایران با وجود انواع بحران های عمیق اقتصادی_اجتماعی_سیاسی و فرهنگی در داخل و بحران سیاست منطقه ای و بین المللی رژیم در بیرون از مرزها گرفتار آمده‌اند و این در حالیست که نظام سرمایه‌داری دین سالار حاکم بر ایران شرایط سختی را بر مردم تحمیل کرده است. فقر بیداد می‌کند و ارزش پول ملی به شدت کاهش یافته است به‌گونه ای که هر دلار با یک میلیون ریال ایران برابری می‌کند و هیچ چشم اندازی برای متوقف شدن رشد فزاینده‌ی نابرابر ارزی وجود ندارد.
سال ۱۴۰۳ تا ساعاتی دیگر پایان می یابد که شاهد تصویب حداقل ترین دستمزد کارگران بودیم. بنا به مصوبات شورای عالی کار هزینه سبد خانوار حدود ۲۵ میلیون تومان برآورد شده است درحالیکه در همان شورای عالی کار حداقل دستمزد کمی بیشتر از ۱۰ میلیون تومان تصویب گردید.
رژیم جمهوری اسلامی بنابر اعتراف رئیس جمهور منتخب رهبری آن در بدترین شرایط ناترازی در همه عرصه ها از سوخت و انرژی تا دارو و درمان قرار دارد و هیچ راهی در برابر مردم برای امید به فردای بهتر با هدایت جمهوری اسلامی گشوده نیست.
مردم ایران در بدترین شرایط زیستی از تنفس هوای سالم نیز برخوردار نیستند و بدلیل همان ناترازی ها برای ادامه‌ی کار صنایع با مازوت سوزی و همچنین سوخت بنزین غیر استاندارد برای خودرو دچار هوای آلوده شده اند. در سطح آلودگی قرمز و نارنجی نفس می کشند. علاوه بر همه اینها سیاست های سرکوب همچنان ادامه دارد به گونه ای که زنان و دختران کارگر و زحمتکش این سرزمین در بیدادگاه های رژیم با پرونده‌سازی به اعدام محکوم شده و طناب دار در انتظارشان است.
با این همه نوروز می آید و همین مردم ستمدیده برای نشان دادن روحیه مقاومت خویش آمدن نوروز را در سراسر کشور به نسبت های مختلف جشن گرفته اند و به پایکوبی و شادمانی پرداخته اند. نوروز می آید و مردمان زحمتکش سرزمین ما با تکیه به فرهنگ صلح و مدارا دست در دست یکدیگر شادمانه می رقصند و آتشی که گرمابخش این همبستگی ملی است را برمی افروزند تا به این وسیله مخالفت خود را با هرگونه جنگ و جنگ افروزی از هر سو که باشد؛ نشان دهند.
نوروز می آید و کارگران و زحمتکشان بدور از غوغاسالاری گروهی از اپوزیسیونِ براندازِ سلطنت طلب که پیام آمدن ترامپ و حمله نظامی علیه ایران را منتشر می‌کنند قامت می افرازند و از هرگونه جنگ بیزاری می طلبند.
مبارزات کارگران زحمتکشان از کارگران صنایع، معادن و کشاورزی تا کارگران عرضه فرهنگ و معلمان. نویسندگان و همچنین روزنامه نگاران، وکلا و توده وسیع زنان آزادیخواه و عدالت‌طلب و فرزندان زحمتکشان یعنی دانشجویانی که همواره سنگر دانشگاه را به دفاع از حق آزادی و عدالت تبدیل کرده‌اند و همه ملیت ها خلق های کورد، بلوچ، ترک، ترکمن، عرب و فارس همه و همه نشان از همبستگی سراسری در برابر ستم و تبعیض و نابرابری و علیه جنگ و در برابر هرگونه استبداد و خودکامگی و اِعمال دیکتاتوری و ستم ولایی و شاهی؛ آینده ای هرچند پرهزینه اما امید بخش را نوید خواهد داد.
بهاران خجسته باد
سی ام اسفند ۱۴۰۳
