ایرانیان آزاده!
بیش از یکماه از بازداشت غیر قانونی منصور اسانلو، رئیس هیات مدیره «سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه»، در سلول انفرادی «زندان اوین» می گذرد، دستگاه های امنیتی و قضائی رژیم جمهوری اسلامی او را، که از بیماری قلبی و چشم رنج می برد، زیر فشار های سخت قرار داده اند تا طبق معمول، مقاصد خویش را در مورد «پرونده» سازی و «اعتراف» گیری به انجام رسانند. دو ماه پیش از این نیز، دادگستری رژیم ۵ تن از فعالان کارگری و سندیکائی را، به جرم «تلاش برای برگزاری مراسم اول ماه مه» در سال گذشته در شهر سقز (در کردستان) به حبسهای ٢ تا ۵ سال و تبعید محکوم کرد. با روی کار آمدن دولت احمدی نژاد، که با ماجراجوئیهای بیشتر رویاروئی آشکار با جامعه جهانی را دنبال می کند، سرکوب و اختناق در داخل دامنه و شدت افزونتری یافته است که دستگیری و حبس فعالان کارگری نیز از نشانه های بارز آنست.
کارگران و زحمتکشان ایران که تحت حاکمیت رژیم اسلامی به بی حقوقی کامل محکوم شده اند، درواقع، برای حق حیات و کار خویش مبارزه می کنند. برخورداری از تشکلهای آزاد و مستقل صنفی و اجتماعی، در حقیقت ابتدائی ترین حقوق و مطالبات مشترکشان را میسر می سازد. کارگران شرکت واحد تهران با درک این حقیقت و به رغم موانع بسیار، از یکسال پیش تلاشهای شجاعانه ای را به منظور ایجاد سندیکای خود، به شیوه ای دمکراتیک، پی گرفته اند. جمهوری اسلامی، برخلاف تعهدات بین المللی خود، و ازجمله مقاوله نامه های “سازمان بین المللی کار” که آزادی تشکلهای صنفی را مقرر می دارد، نه تنها از به رسمیت شناختن سندیکای کارگران شرکت واحد امتناع کرده بلکه به انواع اقدامات سرکوبگرانه برای جلوگیری از پا گرفتن آن دست زده است.
سازماندهی تهاجم به دفتر موقت سندیکا از سوی ارگانهای امنیتی و گردانندگان “خانه کارگر” رژیم، در اردیبهشت ماه گذشته، و ضرب و شتم رهبران و تخریب و تاراج اموال و اسناد سندیکا، اخراج فعالان سندیکایی و بازداشتهای مکرر اعضای هیئت مدیره سندیکا، از جمله آنها بوده است. اعتصاب بزرگ کارگران شرکت واحد در چهارم دی ماه، مسئولان حکومتی را ناگزیر به برخی عقب نشنینها و آزادی گروهی از بازداشت شدگان کرد، اما منصور اسانلو همچنان در زیر فشار و بازجویی در زندان “اوین” قرار داشته و ” پرونده”های آزادشدگان نیز کماکان مفتوح مانده است.
کارگران مبارز شرکت واحد طی تظاهرات دیگری که در روزهای ١۷ و ٢٣ دی انجام داده اند، با نصب عکس اسانلو بر روی شیشه ها و روشن کردن چراغ اتوبوسها، و یا با سر دادن شعارهایی چون “اسانلو آزاد باید گردد” و “سندیکای مستقل احیاء باید گردد”، به دفاع از موجودیت و رهبری منتخب تشکل صنفی خود برخاسته اند. در همین حال، تعداد کثیری از شخصیتها، نهادها و کانونهای فرهنگی و مدنی، اتحادیه های کارگری، سازمانها و احزاب سیاسی در داخل و خارج کشور، با صدور بیانیه و اطلاعیه و یا با ارسال نامه به مسئولان حکومتی، از خواستهای کارگران شرکت واحد پشتیبانی کرده و خواستار آزادی اسانلو و دیگر کارگران زندانی شده اند.
این حمایتها، قطعاً، در تقویت روحیه کارگران در دفاع از دستاوردها و حقوق اولیه شان و همچنین، در وادار کردن مقامات حکومتی به پاره ای عقب نشنینیها در این زمینه بی تأثیر نبوده است. اما از سوئی خطردستگیری، زندان و شکنجه، کارگران را تهدید می کند و از سوی دیگر سلامتی جان دستگیر شدگان در معرض خطر جدی قرار دارد. از این رو، تلاش برای تداوم و گسترش پیکار همگانی جهت رهایی آنان ضرورتی عاجل می یابد.
ما، ضمن حمایت ازاعتصاب “سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه” از خواستهای عادلانه آنان، بویژه حق مسلم آنها در برخورداری از تشکل آزاد و مستقل و شناسایی عملی این حق برای همه کارگران و دیگر اقشار صنفی و اجتماعی، خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط رئیس هیات مدیره و فعالان این سندیکا، و لغو محکومیتهای صادره برای پنج تن از فعالان کارگری سقز و آزادی هرچه سریعتر آنان و دیگر مبارزان سندیکایی و کارگری در بند هستیم.
برای استمرار و تقویت این پیکار حق طلبانه و دفاع از حقوق دموکراتیک اساسی کارگران و زحمتکشان ایران، ما همه نیروها، احزاب و سازمانها، نهادها و مجامع داخلی و بین المللی و خصوصاً سندیکاها و اتحادیه های کارگری جوامع دیگر، و همه انسانهای آزادیخواه و دموکرات را به هرگونه تلاش و اقدام در این مورد، و فراتر از آن، برای همکاری و هماهنگی اقدامات در جهت سازماندهی حرکتی سراسری در این باره، دعوت و از همراهی آنها صمیمانه استقبال می کنیم.
حزب دمکرات کردستان ایران
سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت)
کوموله – سازمان انقلابی زحمتکشان کردستان ایران
هفتم بهمن ١٣٨۴
