میشل اونیل، کاندیدای برتر سین فین، برنده انتخابات و در نتیجه منصوب شده به عنوان رئیس دولت “نخست وزیر”ایرلند شمالی، اکنون پس از تایید پیروزی خود در انتخابات، محتاط تر است. او می‌داند که تنها ذکر کلمه پرسش از او باعث می‌شود بزرگترین مخالفان او و در عین حال شرکای دولتی او در حزب راستگرای اتحاد دموکراتیک UP * به شدت واکنش هایی از خود بروز دهند.
در انتخابات ایرلند شمالی، اکثریت احزاب، «اتحاد» با انگلیس را انتخاب نکردند. اتحاد گرایان این را به خودی خود یک توهین، خیانت به حق اصلی خود برای اداره کشور برای همیشه و همیشه می دانند. اولین قانون اساسی دستکاری شده ایرلند شمالی در سال ۱۹۲۱، نوشته شد تا اطمینان حاصل شود که اقلیت ایرلند هرگز نماینده کافی در پارلمان نخواهند داشت. جنگ داخلی سی ساله و متعاقب آن توافقنامه صلح در سال ۱۹۸۸ به این به اصطلاح قوانین جعلی پایان داد. این قانون با یک قانون بسیار پیچیده انتخابات و ثبت رأی جایگزین شد، که هدف آن تضمین نمایندگی کاملاً منصفانه از همه اقشار مردم است. به همین دلیل است که در ایرلند شمالی برای مدت طولانی پس از هر انتخابات در شمارش آراء دقت زیادی می شود تا مبادا حتی یک رای نادیده گرفته شود.
جالب تر این است که این احزاب از نظر سیاسی چه چیزی را مطرح می کنند:
Sinn Fein یک حزب سوسیالیست ناسیونالیست ایرلندی است که زمانی به عنوان “بازوی سیاسی” IRA موقت (PIRA) شناخته می شد. که هم در ایرلند شمالی و هم در جنوب فعال است و خود را “ناسیونالیست” و “جمهوریخواه” توصیف می کند. برای مدت طولانی، بخش‌های زیادی از رهبری حزب از کادرهای پیرانتخاب می شدند. اما گرایش به سمت رهبران زن و نیروی جوان حزب، به سین فین کمک کرده است تا در سال های اخیر به تدریج این مشکل را برطرف نماید. بسیاری از جوانان ایرلند شمالی که جنگ داخلی را تجربه نکرده اند، اکنون سین فین”SF” را یک حزب به شدت چپ‌گرا و مترقی می‌دانند. این امر به قیمت کاهش نفوذ حزب سوسیال دموکراتیک است SDLP که به عنوان حزبی “بورژوایی” خوانده می شود, تمام گردیده است.
اتحاد مورد خاص: هر چیزی که رشد می کند رادیکال نیست
حامیان «اتحاد» این شرایط را تهدید آمیز می دانند. دلیل کاهش تدریجی اهمیت اتحاد ها در این واقعیت نهفته است که همه پروتستان‌ها اساساً اتحاد گرا نیستند، به ویژه برگزیت باعث تغییر در تفکر و جنبش این جامعه شده است. عملکرد اتحاد، که اکنون سومین حزب بزرگ ایرلند شمالی است، از اهمیت ویژه ای در این زمینه برخوردار است. اتحاد در سال ۱۹۷۰ عمدتاً از میان بورژوازی پروتستان پدید آمد و از تلاش برای دنبال کردن یک مسیر میانجیگری اقتصادی سازنده با مواضع میانه رو و لیبرال دفاع کرد. برای دهه‌ها، ایرلند شمالی اتحاد را نوعی لابی برای دانشگاهیان و افراد تجاری می‌دید، کمی لیبرالیسم در بحبوحه جنون یک جنگ داخلی در جامعه ای که روز به روز رادیکال‌تر میشد را لازم می دید. زمانی که پیمان صلح امضا شد، ائتلاف انجام شده عمدتاً با شرکت حدود شش درصد در انتخابات با شکست مواجه شد. این حزب هنوز هم به سمت لیبرالیسم اقتصادی گرایش دارد، اما اکنون به عنوان محل تجمع افرادی که به دنبال راه حل های «غیر فرقه ای» هستند تلقی می شود. در پشت این اشتیاق برای ساختن یک کشور مترقی تر، با توجه به چرخش زمان، تغییراتی نهفته است.
نمونه بارز این موضوع، پائولا برادشاو، نماینده حزب “اتحاد” است. او کار سیاسی خود را با حزب فوق العاده محافظه کار UUP آغاز کرد، اما در سال۲۰۱۷ آن را “حزب جنسیتی، همجنس گرا و فرقه گرایانه” نامید و برای پیوستن به اتحاد کنار رفت. در شب انتخابات، به شکلی نمایشی روبان سبز رنگ ایرلند پروتستان را پوشید. ایستادن بین این اردوگاه‌ها قبلاً جان انسان‌ها را تهدید می‌کرد، اما اکنون به موقعیتی جذاب تبدیل شده است: حزب”اتحاد” ۱۳.۵ درصد آرا را به دست آورد که پنج درصد بیشتر از گذشته است.
نکته خاص در مورد حزب: به مسئله مرز و اتحاد متعهد نیست. بر اساس بررسی‌ها، تعداد بیشتری از پروتستان‌هایی که به پرسش ها پاسخ می‌دهند نیز در زیر سقف آنها یافت میشوند. این دومین روند اصلی در توسعه سیاسی ایرلند شمالی است: در حالی که اردوگاه‌های حاشیه‌ای همچنان متفاوت هستند، با هم بودن در مرکز جامعه بسیار بیشتر از همیشه به چشم می خورد.
این یکی از دلایلی است که میشل اونیل تا کنون از بحث پیرامون آن پرهیز کرده است. این واقعیت که مری لو مک‌دونالد اکنون مسئله اتحاد مجدد به عنوان رهبر حزب در جنوب مرز ایرلند را مطرح می‌کند به این دلیل است که مبارزات انتخاباتی برای او تازه شروع شده است. انتخابات حداکثر تا سال ۲۰۲۴ در جمهوری ایرلند برگزار می شود و سین فین در حال حاضر شانس خوبی برای تبدیل شدن به قوی ترین نیرو در آنجا نیز دارد. حداکثر تا آن زمان، پرسش به مرکز گفتمان سیاسی در ایرلند منتقل می شود.
زیر نویس:
*- حزب اتحاد دموکراتیک (DUP) بزرگترین حزب اتحادیه پروتستان در ایرلند شمالی است. حامیان آن ضد کاتولیک هستند و با اتحاد ایرلند شمالی با جمهوری ایرلند مخالفند. این حزب خواستار خلع سلاح کامل IRA است. در عین حال، او از حزب جمهوریخواه ایرلند Sinn Féin می خواهد که از خشونت با سلاح گرم و در نتیجه از IRA فاصله بگیرد. بنیانگذار حزب در سال ۱۹۷۱ کشیش یان پیزلی (۱۹۲۶-۲۰۱۴) بود.
سه شنبه ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۱- ۱۰ مای ۲۰۲۲
منبع: مجله آلمانی” Spiegel”
