۲ فروردین, ۱۳۸۴
ما هم‌صدا با همۀ ایرانیان آزادی‌خواه و استبداد ستیز که به بیش از صد سال ارتجاع و استبداد و سرکوب و آزادی‌ستیزی و ستمگری چه در شکل پادشاهی استبدادی پهلوی و چه در شکل حکومت استبدادی جمهوری اسلامی معترض و عمری است تشنۀ آزادی‌اند، فریاد اعتراض خود را به سرکوب مردم معترض ایران بلند می‌کنیم!
سال‌های بعد از انقلاب (۱۳۵۹ تا۱۳۶۰) حکومت به بهانه انقلاب فرهنگی دانشگاه ها را بست و اساتید را به بهانه های گوناگون اخراج کرد. این شیوه تا کنون همچنان ادامه داشته و بی گمان ادامه خواهد داشت. تسویه و اخراج این اساتید که هر کدام از سرمایه های علمی و فرهنگی کشور هستند و در نبود آنان قاعدتاً پایه های علم و دانش در دانشگاه از استحکام کافی بر خوردار نخواهد بود، ضربه های جبران ناپذیری به رشد فرهنگی و علمی دانشگاه ها زده است.
روند طبقاتی شدن آموزش در هماهنگی با سیاست‌های خصوصی‌سازی بانک جهانی پیش می‌رود. نابرابری آشکار در زمینۀ آموزش، تنها امروزِ زحمتکشان و محرومان را تباه نمی‌کند؛ بلکه آیندۀ جامعه را از نیروهای مؤثر و مفید محروم م خواهد کرد.
