پنجشنبه ۱۴ تیر ۱۴۰۳ - ۱۳:۵۶
جمهوری اسلامی کە ابتدا سعی در کتمان اعتراضات مردمی داشت، و سپس از حضور بیگانگان در میان آنها گفت، سرانجام با رهسپارکردن نیروهای سرکوبگر خود، طبق معمول بە زبان زور و سرکوب متوسل شد و طبق خبرهای رسیدە تا حالا متاسفانە چندین تن از هموطنان خوزستانی کشتە و دهها تن دیگر زخمی و دستگیر گردیدەاند. حاکمان با محاصرە فیزیکی و دیجیتالی منطقە و تلاش برای ممانعت از اطلاع رسانی آزاد، سعی دارند گستردگی اعتراضات مردم و حقیقت سرکوب خشن خود را پنهان کنند.
کم پیش نمی اید که در توصیف اوضاع ایران، از زبان کسانی که از ایران آمده اند، می شنویم: “ایران؟ اوضاع سوررئالیستی است”.
این تعبیر البته همیشه با عنایت به معنای جاافتادۀ “سوررئالیسم” صورت نمی گیرد و گوینده غالباً معانی متفاوتی چون وضع دشوار، غیرقابل پیش بینی، غیرقابل فهم، قاراشمیش و … را در نظر دارد.
جرقە اعتراضات اخیر با اقدام اصولگرایان علیە دولت روحانی در مشهد شروع شد، و سپس مردم بسرعت آن را بە نفع خود و اعتراض علیە شرایط سخت زندگی مصادرە نمودند. حرکتی سریع، زیرکانە و غیر قابل انتظار.
از جهتی، خیزش این بار مشابهتی با خیزش سال ٨٨ دارد، و آن هم اینکە اختلافات درون حکومتی امکان و جرقە آن را فراهم آورد، اما اگر صحبت بر سر کیفیت نیروهای حکومتی شروع کنندە در آن است، تفاوت بسیار بارز است. در ٨٨، نیروئی پشت اعتراضات قرار گرفت کە ضد تندروها بود و بە بنوعی بە باز شدن شرایط سیاسی ایران می اندیشید. این نیرو حتی امر امکان تغییرات اساسی در قانون اساسی را هم مطرح کرد.
در یک سالی که گذشت شرایط سخت زندگی کارگران و مزدبگیران ایران سخت‌تر شد. علاوه بر پیامدهای موقتی کردن هر چه بیشتر مشاغل که منجر به فقر هر چه بیشتر طبقۀ کارگر شده، بالا رفتن نرخ تورم ارزش دستمزد کارگران و قدرت خرید آنان را بسیار ناچیز کرده است. در این شرایط، امنیت شغلی و ایمنی کارگران در محل‌های کارشان نیز در معرض خطر دائمی است. بر بستر چنین شرایطی نیروهای کار در سراسر کشور مرتب دست به تظاهرات و تجمع‌های اعتراضی می‌زنند. در چنین شرایطی اتحاد و همبستگی نیروهای کار با جامعۀ مدنی و دیگر زحمتکشان و تقویت تشکل های مستقل کارگری تنها راه رهایی مزدبگیران است …
اگر در دور اول “نه” به شرکت در انتخابات، شاکله نظام ونظارت استصوابی را هدف قرار داد و در همه ارکان نظام و در دل و جان مردم تاثیر خود را بر جا گذاشت، این بار هم نامزد مورد نظر نظام با رای “نه” اکثریت شرکت کنندگان روبرو، و به شکل دیگری، ظرفیت و قدرت مردم را تجربه خواهد کرد.
در دور دوم انتخابات، دو نامزدی که در برابر هم قرار می‌گیرند، هر چند در وفاداری به نظام جمهوری اسلامی و ولی فقیه مشترک‌اند، اما به لحاظ اهداف، گرایشات، تعلق جناحی و طیف حامیان و خصوصیات شخصی و کارنامه گذشته، تفاوت‌های بارزی دارند. آقای جلیلی مورد حمایت جبهه پایداری است که از زمان تشکیل آن در دوران ریاست جمهوری احمدی‌نژاد تاکنون، روز به روز بر قدرت و نفوذش در ارکان حاکمیت جمهوری اسلامی افزوده شده است.
در ارتباط با چرایی عدم استقبال توده‌ها در مشارکت انتخاباتی دلایل متعددی را می‌توان شمرد ولی بدون شک تمامیت‌طلبی، اقتدارگرایی و قشریت دخیل در هستۀ مرکزی قدرت سیاسی نقش مهمی را در این رابطه ایفا کرده است
عدم شرکت در این دوره می‌تواند تاکید مجددی باشد بر یک اقدام ثابت شده. اما اگر بپذیریم که چینش و مهندسی این‌چنینی انتخابات با همهٔ اهدافی که به دنبال داشته یکی از اصلی‌ترین پیامدهای جنبش «زن، زندگی، آزادی» بر حاکمیت بوده است، در چنین شرایطی، دوستان و عزیزانی که با عدم شرکت موافقند باید توضیح دهند برای بعد از تحریم و عدم مشارکت چه برنامه‌ای دارند.
تا نظام جمهوری اسلامی پابرجا است وضع را نمی‌شود از این بهتر کرد اما می‌شود بسا بدتر کرد. براندازی نه فعلا ممکن است نه فعلا مطلوب. آیا انتخاب میان بد و بدتر معقول است؟ بد اندر بدتر در وضع کنونی ریاست جمهوری جلیلی است و بهترین بد همانا دفع جلیلی است.
مردم از «روزنه‌گشایی» و اصلاحات معنا‌دار در درون ساختار عملاً موجود عبور کرده‌اند و به آن امیدی ندارند. جامعه در مرحلۀ تحول‌طلبی و ایجاد تغییرات اساسی در ساختار موجود قراردارد…
سعید جلیلی، نامزد مورد حمایت جبههٔ پایداری، با پیشینۀ وابستگی فکری و تشکیلاتی به انجمن حجتیه، از چهره‌های متحجر و تاریک‌اندیش جمهوری اسلامی و نماد ایستایی در برابر مطالبات بر حق مردم برای تغییر و تحول اساسی است. او با دشمن‌تراشی کورکورانهٔ خود از عوامل مهم عدم حصول توافق بین‌المللی در راستای تأمین منافع مردم و مصالح میهن ما بود. جلیلی فردی از هستهٔ سخت قدرت و ادامه‌دهندۀ حتی افراطی‌تر دولت رئیسی است. راهبرد او در انتخابات تکیه بر تشکیلات پایداری و سوءاستفادۀ آشکار از امکانات دولتی است.
رفیق البرز شخصیتی آرام، فروتن و کم‌توقع داشت. بی‌ادعایی، رفتار اعتمادآفرین و لبخند ملایم‌اش آرام‌بخش جمع رفقای‌اش بود. فقدان این انسان نازنین، این رفیق باورمند، این رفیق به‌معنای واقعی رفیق، دردناک است و خسران بزرگی است برای سازمان‌مان، سازمان البرز و ما!
سعید جلیلی، نامزد مورد حمایت جبههٔ پایداری، با پیشینۀ وابستگی فکری و تشکیلاتی به انجمن حجتیه، از چهره‌های متحجر و تاریک‌اندیش جمهوری اسلامی و نماد ایستایی در برابر مطالبات بر حق مردم برای تغییر و تحول اساسی است. او با دشمن‌تراشی کورکورانهٔ خود از عوامل مهم عدم حصول توافق بین‌المللی در راستای تأمین منافع مردم و مصالح میهن ما بود. جلیلی فردی از هستهٔ سخت قدرت و ادامه‌دهندۀ حتی افراطی‌تر دولت رئیسی است. راهبرد او در انتخابات تکیه بر تشکیلات پایداری و سوءاستفادۀ آشکار از امکانات دولتی است.
