اقتصاد کشور با بحران رکود و بیکاری دامنهداری روبرو است. بحران اقتصادی تاثیرات خود را بر واحدهای تولیدی گذاشته و آنها را به بحران کشانده است. طی یک سال گذشته و به ویژه ماههای اخیر، ما شاهد ورشکستگی تعداد زیادی از واحدهای صنعتی و کاهش ظرفیت تولیدی آنها بودیم. طبق آمارهای غیررسمی در سال گذشته بیش از ۵۰۰ واحد تولیدی تعطیل شدهاند. به نوشته مطبوعات بیش از ۱۴۰۰ واحد صنعتی کشور با بحران دست و پنجه نرم میکنند. از ۱۸۳ واحد صنعتی مورد تحقیق اتاق بازرگانی، تمام واحدها با مشکل نقدینگی روبرو بوده و اکثریت آنها با تولید حداکثر ۵۰ درصد ظرفیت به کار ادامه میدهند. به گفته رئیس اتاق بازرگانی هم اکنون شهرکهای صنعتی با یک سوم ظرفیت خود کار میکنند. صنایع واگنسازی، فولاد سازی، کشتی سازی و صنعت تولید تایر با بحران روبرو هستند. کارخانه بزرگ آلومنیم سازی ایرالکو اراک در حال تعطیل است. انجمن مدیران صنایع در گزارش رسمی خود مدعی شده است که ۹۷ واحد تولیدی فقط در ۲ استان خراسان رضوی و فارس و دو شهر ساوه و مراغه در مرز ورشکستگی قرار گرفتهاند. بخش ساختمان در وضعیت رکود به سر میبرد. تعداد پروانههای ساختمانی صادره برای تهران در نیمه اول امسال نسبت به نیمه اول سال گذشته کاهش معادل ۶۲ درصد را نشان میدهد. با رکود بخش ساحتمانی بسیاری از واحدهای تولیدی وابسته به صنعت ساختمان تعطیل شده و یا ظرفیت تولید خود را کاهش دادهاند. صنایع خودرو سازی که بیشترین نیروی کار را جذب کردهاند، در حال ورشکستگی هستند. صنایع نساجی نیز با بحران جدی روبروند. با واردات بیش از یک میلیون تن شکر در سال گذشته ۵۰ درصد واحدهای تولیدی شکر در مدار زیاندهی قرار گرفتهاند. کارخانه فیبر بابلسر پس از ۵۰ سال فعالیت به خاطر عدم فروش محصولات و مشکلات نقدینگی خط تولید خود را متوقف کرده است. در چند ماه اخیر کارخانه های کاغذ سازی مازندران و دستمال کاغذی حریر نیز در آستانه تعطیلی قرار گرفته اند. صنعت نفت و گاز هم با رکود مواجه است. به گفته فرمانده قرارگاه خاتمالانبیاء مشکلات مالی به رکود کار در فازهای ۱۵ و ۱۶ میدانهای گازی پارس جنوبی انجامیده و اخراج کارکنان را در پی داشته است. ابعاد ورشکستگی و تعطیلی واحدهای کوچک به مراتب بیشتر است. براساس فهرست مشترک وزارت امور اقتصادی و دارائی و سازمان بورس به شورای پول و اعتبار، ۲۱۳ شرکت بزرگ کشور دچار بحران شدهاند و بخش عمدهای از این شرکتها بهخاطر زیاندهی پیدرپی یا از بورس اخراج شده و یا به خاطر زیاندهی، از تابلو اول به تابلوهای پایینتر بورس سقوط کردهاند. در فهرست اعلامی، برندها و شرکتهای معروف مشاهده میشود. تولید کنندگان لوازم خانگی با ۴۰ درصد ظرفیتشان کار میکنند. بر اثر بحران اقتصادی نرخ رشد اقتصادی پائین آمده است. بانک مرکزی گزارش داده است که رشد اقتصادی در شش ماه اول سال به ۳.۳ درصد کاهش پیدا کرده که نسبت به سال گذشته تقریبا نصف شده است. اولین پیآمد بحران واحدهای تولیدی، تولید بحران کارگری است. با ورشکستگی مداوم واحدهای تولیدی و کاهش ظرفیت تولیدی آنها، کارگران دسته دسته از واحدهای تولیدی اخراج میشوند و به صف طویل بیکاران میپیوندند. با تعطیلی ۵۰۰ واحد تولیدی در سال گذشته، ۲۴۰ هزار کارگر بیکار شدهاند. موج اخراج کارگران در واحدهای تولیدی آذربایجان شرقی، کرمانشاه، ایران صدرای بوشهر، لوله سازی اهواز، کشت و صنعت شمال، کارتن سازی مشهد، کشت و صنعت چین چین، پلی اکریل اصفهان، پتروشیمی شیراز، کارخانههای لاستیک دنا، آلبرز و آرتاویل، تراکتور سازی تبریز، آلومنیمسازی ایرالکو و صدها واحد تولیدی دیگر ادامه دارد. در یک ماه گذشته اخراج ۵۰۰ کارگر از شرکت روکش چوبی ایران، ۹۰۰ کارگر از کارخانه صنایع مخابراتی از راه دور و ۲۳۰ کارگر هتل آزادی در رسانهها گزارش شده است. ۶۰۰۰ نیروی مشغول به کار در پارس جنوبی بیکار شدهاند. با اخراج کارگران، رقم بیکاری در کشور باز هم افزایش یافته است. بنابر گزارش مرکز پژوهشهای مجلس، ایران از لحاظ نرخ بیکاری رتبه اول را در منطقه و رتبه هفدهم را در جهان داراست. گفته میشود که نرخ بیکاری از رقم رسمی اعلام شده ۱۲ درصد در سال گذشته به رقم ۱۵ درصد رسیده است که رقم واقعی به مراتب بیشتر از این است. در کنار تشکیل لشکر بیکاری، کارگران با مشکل عدم پرداخت حقوق از جانب کارفرماها روبرو هستند. واحدهای تولیدی بحران زده قادر نیستند که دستمزد کارگران را بپردازند. به نوشته سایت الف ۲۰۰ هزار کارگر در ۵۰۰ کارخانه بین ۳ تا ۵۰ ماه حقوق خود را دریافت نکردهاند. بحران واحدهای تولیدی منجر به بحران کارگری و شکلگیری حرکات اعتراضی کارگران شده است. اعتراضات کارگری به خاطر اخراجهای گسترده و عقب افتادن پرداخت دستمزد کارگران در طی سه ماه گذشته به طور محسوسی افزایش یافته است. در روز ۱۸ شهریور صدها تن از کارگران کشت و صنعت هفت تپه دست به اعتصاب زدند. کارگران کارخانه واگنسازی پارس در اعتراض به عدم پرداخت حقوق خود، در روز سوم شهریور مقابل کارخانه تحصن کردند. بسیاری از کارگران قراردادی این واحد صنعتی به دلیل بحران مالی اخراج شدهاند. کارگران کارخانه نساجی سیمین اصفهان ۱۲مرداد ماه روبروی استانداری اصفهان تجمع کردند. کارگران دلیل تجمع خود را عدم دریافت حقوق طی ۶ ماه گذشته عنوان کردند. کارگران شرکت چینی البرز مقابل استانداری قزوین روز هشتم شهریورماه به خاطر عدم پرداخت ۴ ماه حقوق گرد آمدند. کارگران کارخانه مهیا مان اصفهان ـ واقع در شهرک صنعتی مورچه خورت ـ صبح روز چهارشنبه ۲۹ مهرماه در اقدامی اعتراضی به پرداخت نشدن حقوق و مزایای ۱۰ ماهه سال در مقابل استانداری اصفهان دست به تحصن و اجتماع زدند و خواستار احقاق حقوق خود شدند . کارگران کارخانه لوله چدنی اهواز که بین ۱۰ تا ۱۴ ماه حقوق و مزایای خود را دریافت نکردهاند چندین بار در خیابانهای اهواز دست به راهپیمایی زدهاند. جمع کثیری از کارگران شرکت کارخانجات مخابراتی راه دور شیراز نیز در هفتههای گذشته در اعتراض به نحوه خصوصی سازی صنایع خواستار مطالبات صنفی خود شدند و با تجمع در مقابل استانداری فارس اعتراض کردند. کارگران و مزدبگیران! تعمیق بحران اقتصادی و تشدید بحران واحدهای تولیدی نتیجه سیاستهای دولت احمدی نژاد است که چنین ضربات مرگباری را بر اقتصاد کشور و بر گروههای مختلف اجتماعی وارد آورده است. گرچه گروههای مختلف اجتماعی از سلطه جریان حاکم آسیب دیده و حقوق اجتماعی، اقتصادی و سیاسی آنها نادیده گرفته شده است، اما آسیبهائی که به وضعیت معیشتی شما کارگران و مزدبگیران وارد آمده است، بیش از سایر طبقات و گروههای اجتماعی است. راه مقابله با پیآمدهای مخرب سیاستهای اقتصادی و کارگری جریان حاکم، اعتراض به سیاستهای دولت کودتا و تشکلیابی در سندیکاها و اتحادیههای کارگری است. اما بلوک قدرت حاضر به پذیرش حق اعتصاب و حقوق سندیکائی شما نیست. تا کنون سندیکاهای مستقلی که در شرایط اختناق به همت شما کارگران شکل گرفته است، توسط جریان حاکم سرکوب شده و فعالین آن دستگیر و به چندین سال حبس محکوم گردیدهاند. با تداوم حیات دولت کودتا و پیشبرد سیاستهای اقتصادی مخرب، بر دامنه بحران واحدهای تولیدی افزوده شده، اخراج کارگران ادامه یافته و رقم بیکاران بالا رفته و کارگران امکان نخواهند یافت که با تشکیل سندیکا به دفاع از حقوق خود برخیزند. کارگران و مزدبگیران! اعتراضات شما در ماههای گذشته همزمان بوده است با برآمد جنبش اعتراضی اکثریت مردم کشور ما. شما آگاهید که از بطن انتخابات ۲۲ خرداد و در اعتراض به کودتای انتخاباتی جنبشی شکل گرفته است که مبارزه آن متوجه جریان حاکم و دولت کودتا است. جنبش اعتراضی مردم، جنبشی دمکراتیک و مدنی است و خواهان تامین مطالبات و حقوق مدنی مردم ایران است. اما تا کنون پیوند نزدیکی بین حرکت اعتراضی شما کارگران با جنبش اعتراضی به وجود نیآمده است. در حالی که سمت اعتراضات شما و جنبش اعتراضی متوجه دولت کودتا است و مطالبات شما با مطالبات جنبش اعتراضی همپوشانی دارد. اگر جنبش اعتراضی به اهداف خود دست یابد، دولت کودتا را کنار زند و در پرتو آن آزادیهای سیاسی و اجتماعی در کشور تامین گردد، زمینه برای تامین مطالبات شما فراهم خواهد آمد. امروز ضرورت جدی وجود دارد که جنبش کارگری از جنبش اعتراضی مردم حمایت کرده و فعالانه در آن مشارکت ورزد. جنبش اعتراضی به حمایت شما نیاز دارد و تامین خواستهای شما به موفقیت جنبش اعتراضی بستگی دارد. برخی از فعالین کارگری این ضرورت را دریافته و اقدام به تشکیل کمیته کارگری دفاع از آرای مردم کردهاند. متقابلا لازم است که جنبش اعتراضی از اعتصابات و اعتراضات شما کارگران و مزدبگیران پشتیبانی کند، مطالبات شما را در پلاتفرم خود بگنجاند و از حرکات اعتراضی شما حمایت به عمل آید. بدون تردید پیوند این دو جنبش، به هردوی آنها توان جدیدی خواهد بخشید. هیئت سیاسی ـ اجرائی سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) ۷ آبان ۱۳۸۸ (۲۹ اکتبر ۲۰۰۹)
