چهلمین سالگرد ۱۹ بهمن، سالگرد بنیانگذاری جنبش فدائیان خلق ایران را به همه رهروان این جنبش تبریک میگوئیم، به همه رفقائی که با قلم و قدم به تداوم حیات این جنبش یاری رساندهاند، ادای احترام میکنیم، در برابر همه جانباختگان فدائی سر تعظیم فرود میآوریم و به خانواده، مادران، پدران، همسران و فرزندان آنها درود می فرستیم! چهل سال پیش در چنین روزی با حمله یک گروه از فدائیان حلق به پاسگاه ژاندارمری در سیاهکل، بنیان جنبشی در تاریچ کشور ما گذاشته شد که هشت سال بعد و در آستانه انقلاب ۲۲ بهمن ماه ۱۳۵۷ به بزرگترین جریان چپ ایران فراروئید. سیاهکل یک نقطۀ عطف در تاریخ چپ بود و جریان برآمده از آن به نماد پیکار علیه استبداد و مبارزه برای آزادی، عدالت اجتماعی و سوسیالیسم مبدل شد و رابطه ای مستقیم بین این مبارزان با بخش مهمی از نسل برخاسته از خاکستر شکست ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ برقرار کرد. ایستادگی بر اهداف، ازخودگذشتگی و شجاعت در عمل و نظر، مقابله رو در رو با دیکتاتوری حاکم، بیان روحیۀ نسل پیکارجوی آن روز بود. فدائیان سازمانی را بنیان گذاشتند که سرمنشا جنبشی نوین در چپ ایران و پژواک نوزائی درونی آن شد. هنر بزرگ گروه های تشکیل دهندۀ سازمان (گروه رفقا بیژن جزنی و حسن ضیا ظریفی و گروه امیرپرویز پویان، عباس مفتاحی و مسعود احمدزاده) تدارک برنامه و سیاستی بود که حتی با از بین رفتن بخش اعظم کادرهای اولیه و رهبری سازمان، امکان رشد، بقا و فعالیت مستمر یافت. به نقطۀ ثقل چپ جدید ایران بدل شد. آن ها توانستند با پشتکار و خلاقیت خود راه پر کردن خلا بزرگی را در جنبش چپ ایران هموار کنند. سازمان فدائیان خلق از لحظۀ تشکیل تا آستانه انقلاب بهمن، قربانیان بیشماری را داد. در همان سال نخست بحش اعظم کادرها و اعضای آن در درگیری ها جان باختند، و یا بازداشت و اعدام شدند. سی ام فروردین سال ۱۳۵۴ رفیق بیژن جزنی و بارانش را در زندان ترور شدند، و دست آخر، طی ضربات سال۱۳۵۵ تعداد زیادی از کادرها و تمام اعضای رهبری سازمان در درگیری با نیروهای سرکوب حکومتی کشته شدند. اما علیرغم همه این ضربات، جنبش ما گسترده تر شد و سازمان فدائی با اتکا به نیروی وسیع حول خود تجدید قوا نمود. رمز ماندگاری فدائیان خلق بسیج نیروئی بود که بر مبارزه علیه استبداد و بر پیریزی ایرانی آزاد، دمکراتیک و مستقل و بر تامین زندگی انسانی برای کارگران و زحمتکشان پای میفشرد. همین واقعیت هم در آستانه انقلاب بهمن و در هشتمین سالگرد بنیانگذاری، فدائیان خلق را قوی ترین جریان چپ و مهم ترین نیروی اپوزیسیون حکومت جدید تبدیل کرد. در فردای انقلاب بهمن، سازمان ما با وضعیت جدید مواجه شد. از یک سو با رویکرد وسیع تودهای به سازمان با مساله تغییر سازماندهی و ایجاد ظرفیت های لازم برای پاسخگوئی به وظائف جدید مواجه بود، از سوی دیگر ساختار موجود آن امکان انطباق سریع با شرائط متحول و جدید را محدودتر می کرد. از یک سو نیروهای سازمان در اقصی نقاط ایران و به خصوص در مناطق ملی با نیروهای حاکمیت جدید درگیر بودند، از سوی دیگر هنوز تحلیل دقیق از حاکمیت برآمده از انقلاب بهمن و سیاست روشنی در مواجهه با آن وجود نداشت. در چنین شرایطی اختلافات بر سر خط مشی گذشته و نحوه برخورد به حکومت حاد شد و منشا انشعابات از جمله انشعاب بزرگ اقلیت و اکثریت گردید و موجبات تضعیف نقش و موقعیت جنبش فدائی در صحنه سیاست کشور را فراهم آورد. ضرورت پاسخگوئی به مطالبات پایۀ اجتماعی جنبش فدائی از یک سو، و از سوی دیگر تحولاتی که در طی چند دهه گذشته در اندیشه و عمل دو سازمان صورت گرفته، ما را به هم نزدیک کرده است. اولین بار است که در کنار هم سالروز بنیانگذاری جنبش فدائی را جشن می گیریم. بسیاری از رفقای ما آخرین باری که در سالگرد ۱۹ بهمن با هم بودند، سی و یک سال پیش بود. زمانی که هنوز انشعابی رخ نداده بود. هر کدام از ما مسیرهای متفاوتی را در سی سال گذشته طی کرده ایم. این راه بدون سنگلاخ نبوده است. اما امروز بدون آن که بر اختلافات و مشکلات تاریخی فیمابین، از جمله تبدیل ولو موقت بخشی از جنبش فدائی به نیروی حامی رژیم حاکم چشم ببندیم، با علم به عمق اشتباهاتی که در گذشته رخ داده است، و یا نقد سکتاریسم سیاسی حاکم بر بخش دیگری از فدائیان خلق، به گام هائی ارج میگذاریم که در نقد کاستی ها، در جهت احیای اعتبار و ارزش های جنبش فدائی برداشته شده است و بر آغاز دیگری در جهت نوزائی چپ ایران پای می فشارد. هر دو سازمان تاکید دارند که که فدائیان خلق به عنوان وسیع ترین بخش فعالان چپ می توانند نقش شایسته خود را در وحدت چپ دمکرات و سوسیالیست ایران حول برنامه و اهداف روشن در جهت استقرار دمکراسی و عدالت اجتماعی در ایران و همراهی با تمامی نیروهای دمکرات و آزادیخواه کشورمان ایفا کنند. کشور ما برای رهائی از بختک استبداد مذهبی و برای استقرار یک جمهوری دمکراتیک و سکولار در ایران، نیازمند یک چپ قدرتمند و موثر در حیات سیاسی کشور است. گذار به دمکراسی و استقرار عدالت اجتماعی و تحقق اهداف سوسیالیستی که بر سرلوحه برنامه جنبش فدائیان خلق از همان آغاز حک شده است، به خودی خود تحقق نخواهد یافت. تحقق هر برنامه ای در گرو سازماندهی و بسیج نیرو برای پیشبرد آن است. امروز همه شواهد حاکی از آن است که جامعه ما آبستن تحولات جدیدی است. جنبش اعتراضی مردم بعد از انتخابات ۲۲ خرداد سال ۸۸ اگر چه با سرکوب و تهدید و زندان به عقب رانده شده است، اما آتش زیر خاکستر است. هر جا که امکان بروز پیدا کند، سر ریز خواهد کرد. تحولات منطقه و تغییرات در کشورهای عربی نیز شمارش معکوس سقوط دیکتاتوری ها را آغاز کرده است و استبداد حاکم بر کشور ما نمی تواند استثنا باشد. ما بر این باوریم که جنبش چپ ایران، امروز بیش از هر زمان دیگری برای آن که بتواند نقشی در خور در تحولات آتی جامعه ایفا کند، نیازمند برآمدی متحدتر و با قدرت عمل بیشتر در صحنه سیاسی کشور است. چپ متحد و قدرتمند تضمینی برای استقرار یک جامعه آزاد و عادلانه است. در چهلمین سالگرد بنیانگذاری جنبش فدائیان خلق، ما بار دیکر با وظیفه سازماندهی وحدت چپ مواجهیم و معتقدیم که فدائیان خلق، به مثابه بزرگ ترین طیف فعالان چپ، می توانند همگام با دیگر نیروهای چپ دمکرات و سوسیالیست نقش برجستهای در تحقق چنین وحدتی ایفا کنند و با الهام از بنیانگذاران این جنبش موانع بر سر راه شکلگیری یک چپ قدرتمند و موثر در سیاست ایران را بر طرف سازند. وحدت چپ دمکرات و سوسیالیست مهم ترین چالش پیش روی فدائیان خلق و همه محافل چپ دمکرات و آزادیخواه ایران است. بار دیگر یاد جانباختگان سیاهکل و دیگر یاران فدائی را گرامی می داریم. با فراگیری از تجارب چهل سال مبارزه و تلاش، بر اهداف آزادیخواهانه و عدالت طلبانه آنان پای میفشاریم. سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران
۱۹ بهمن ۱۳۸۹ – ۸ فوریه ۲۰۱۱
