در تاریخ مبارزات اجتماعی ایران، روز ۱۶ آذر اسطوره مقاومت دانشجو در برابر استبداد و نماد پایداری در مقابل هجوم نظام دیکتاتوری و عوامل آن به حریم دانشگاه و دیگر عرصه های جامعه بوده و هست؛ اگر از ۱۶ آذر ۱۳۳۲ تا کنون، قندچی ها، بزرگ نیاها، رضوی ها و همه دانشجویان آزادیخواه برای مبارزه با استبداد و کوتاه شدن دست قوای نظامی از دانشگاه، سینه خود را سپر کردند و با فریاد آزادی جان باختند، به این دلیل است که می خواهند مکان و فضای آموزش علوم و تبادل نظر و اندیشه، از دخالت خودکامگان در امان بماند و دانشجویان و استادان بتوانند آزادانه در مسایل علمی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و هنری اظهار نظر نمایند.
پس از ۵۶ سال، اما نظام جمهوری اسلامی ایران با هدف سرکوب اعتراض های دانشجویی و خیزش های مردمی و با صدور احکام اعدام، ضرب و شتم و شکنجه و آزار و زندان و بیکار کردن استادان و بیرون راندن دانشجویان، کوشش دارد دانشگاه ها را به مکتب خانه های دینی تبدیل ساخته و افکار عقب مانده ارتجاعی را بر محیط دانشگاهی و علمی اعمال کند.
شواهد عینی نشان می دهد که هرچه به ۱۶ آذر نزدیک می شویم، هجوم وحشیانه جمهوری اسلامی ایران بیش از پیش شدیدتر شده و بازداشت دانشجویان مبارز و اعدام مبارزان در زندان در ماههای گذشته، نشان از ترس و وحشت نظام جمهوری اسلامی از خیزش های مردمی دارد، اما به موازات آن اقدام دانشجویان و مردم بیشتر شهرهای کشور ایران با برگزاری اعتصاب ها و اعتراض های جنبش دانشجویی، زنان و کارگران حق بدیهی و طبیعی خود را برای آزادی بیان و حقوق شهروندی ابراز می دارند.
دانشجویان ایران، نه تنهاهمواره در کنار دیگر اقشاراجتماعی در مبارزه علیه جمهوری اسلامی ایران حضور داشته اند و هزینه های بسیاری پرداخته اند، بلکه موتور حرکت و یکی از عوامل مهم سازماندهی اعتراض ها و اعتصاب ها هستند.
۱۶ آذر ۱۳۸۸، پیش روی ماست و به جهت تداوم مقاومت مردم در برابر حاکمیت استبداد که به بهانه انتخابات، منجر به خیزش مردمی سراسر کشور شد و افکار عمومی و رسانه های گروهی جهان را تحت تأثیر قرار داد، می تواند ویژگی های نوینی را فراروی داشته باشد.
رژیم جمهوری اسلامی ایران، برای سرکوب اعتراض های به حق مردم، بار دیگر برای به انحراف کشاندن اذهان عمومی داخلی و خارجی و به ویژه حرکت های اجتماعی، موضوع تسلیحات اتمی را عمده کرده است، در حالیکه در عرصه داخل کشور به علت تاراج ثروت و اموال ملت و تمرکز قدرت در دست مافیای مذهبی (تئومافیوکراسی)، همه پایگاههای خود را از دست داده است و برای بقای خویش حتا در واپسین روزهایش به سرکوب عریان خواهد پرداخت.
کانون روزنامه نگاران و نویسندگان برای آزادی، از مبارزات هم میهنان و دانشجویان و از همبستگی مردم ایران علیه نظام جمهوری اسلامی ایران در سالروز ۱۶ آذر پشتیبانی می کند. عمر هیچ نظام استبدادی طولانی نیست و با استمرار آهنگ اعتراض های مردمی نوید پیروزی نزدیک است.
کانون روزنامه نگاران و نویسندگان برای آزادی
دوازدهم آذر ماه ۱۳۸۸ برابر با سوم دسامبر ۲۰۰۹
