در جریان مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری امریکا، بودند تحلیلگران و سیاستمدارانی، از جمله در میان اصلاح طلبان ایرانی، که ترجیح شان به جانب ترامپ بود با این استدلال که ترامپ “بیزینسمن” (اهل کسب و کار، تاجر) است و می شود با او معامله کرد.
روز گذشته برای ترامپ روز باخت بزرگی در صحن سازمان ملل بود. در این روز مجمع عمومی فوق العادۀ سازمان ملل تشکیل شد تا به تصمیم ترامپ دایر بر شناسائی اورشلیم به عنوان پایتخت اسرائیل رسیدگی کند. ترامپ تهدید کرده بود که اگر مجمع عمومی قطعنامه ای را در رد این تصمیم تصویب کند، او سهم امریکا از بودجۀ این سازمان را قطع خواهد کرد و کشورهائی را که به قطعنامه رأی مثبت دهند مشمول تحریمهای اقتصادی خواهد کرد. علیرغم این تهدیدها، نمایندگان اکثریت بزرگی از کشورهای دنیا به قطعنامه ای رأی دادند که تصمیم ترامپ را “فاقد ارزش” نامیده شده است. از ۱۹۳ کشور عضو سازمان ملل، ۱۲۸ کشور به قطعنامه رأی مثبت، و فقط ۹ کشور – به شمول امریکا – به آن رأی منفی دادند.
علاوه بر تهدیدهای ترامپ، نیکی هیلی، نمایندۀ امریکا در سازمان ملل، “زبان تجارت” را به حد اعلی رساند و اعلام کرد: “ما اسامی کشورهائی را که علیه ما رأی دهند، یادداشت خواهیم کرد.”
پیش نویس قطعنامۀ دیروز توسط ترکیه و یمن، اولی در مقام رئیس سازمان همکاری کشورهای اسلامی و دومی در مقام رئیس گروه کشورهای عرب در سازمان ملل، به مجمع پیشنهاد شده بود. رأی بالای مجمع عمومی سازمان ملل به این قطعنامه، اگرچه تعهدآور نیست، اما دو نکته را آشکار می کند: ۱- انزوای امریکا و اسرائیل در جامعۀ به واقع جهانی بر سر مسئلۀ فلسطین، و ۲- این که ترامپ زیان تجارت را می داند، اما گویا زبان تجارت برده را.
