هشت مارچ امسال در شرایطی فرا میرسد که زنان هموطن ما هنوز هم در وضعیت اسفناکی از لحاظ حقوقی و اجتماعی بسر می برند. واگرکاری وهنروحرفه ای برخلاف نظام جمهوری اسلامی انجام دهند، بلافاصله زندانی می شوند. .
وهمچنین افزایش خودسوزی ها در جامعه، مشکلات خانواد گی، فقر، ازدواج های اجباری وطلاق و دهها معضله اجتماعی و فرهنگی دیگر سرنوشت زنان هم میهن ما را تشکیل می دهد.
محرومیت زنان ایران از حقوق شان در طول تاریخ از جمله نتیجه بی توجهی ها و عدم پایبندی دولت ها در مجموع به تعهدات آنها بوده است، زیرا اگر امکانات و ظرفیت های زندگی از طرف مقامات آماده می گردید، زنان ایران ازاین حق مسلم خویش استفاده به عمل می آوردند و مشکلات بی شمار ما به میزان کنونی هرگز نمی رسید.
در ۸ مارس ۲۰۱۸ امسال می توان گفت، با اعتراضات دختران خیابان انقلاب، کە از دی ماه ۹۶ علیه حجاب اجباری، شعلە ور شد در واقع انقلاب سفید زنان آغاز گردید..
اما بقول نوشته خانم گلاویژ، تبریک ۸مارس برای چە ؟
تبریک بە زن برای چە روزی ؟
تبریک بە دخترکان سوختە با اسید، یا دخترکان سوختە در اتش «شین اباد» ،یا زنان قربانی وحشیگری مردانی کە بدنشان رامثلە نمودەاند.
بە کدامین تان تبریک بگویم روزی را کە بە جرم بودنتان بە نام زن، اینگونە محکوم بە چشیدن رنجید ؟
«۸مارس، روز زن مبارک» شعاری زیبا ولی فریبندە و غیر واقعی .خودمان را بیش از این فریب ندھیم، در دنیای واقعی چیزی بە نام روز زن وجود ندارد تا زمانی کە، برابری حقوق زن و مرد بە معنای واقعی بە وجود نیاید .تا زمانی کە باورھای پوچ مذھبی و دینی مردسالاری در جامعە در اولویت قرار دارند روزگار برای زنان بھتر از این نخواھد بود.
بھتر است روز (۸مارس) را از روز زن ،بە روز«یک لحظە تفکر دربارەی انسان بودن»تغییر دھیم و آن موقع است کە شاید بتوانیم کاری برای زنان، این نصف جمعیت جھان انجام دھیم.
اگر زنان دنیای مدرن در جهت رهایى و برابرى گام برمیدارند و شعارشان آزادى، برابرى، عدالت اجتماعى، صلح و همبستگىی ست و رویاى ساختن دنیایى دیگر را در سر میپرورانند، زنان در کشورهای خاورمیانه هنوز اندر خم یک کوچه اند و مجبورند برای به دست آوردن حقوق اولیه انسانی خود مبارزه کنند، ولی در کشور ما ایران در همین شرایط به شدت تبعیض آمیز نیز زنانی هستند که به مبارزه مستقل زنان اهمیت زیادی می دهند و بر علیه هر گونه سالاری و تبعیض و بی عدالتی مباره می کنند. .
در حالیکه در دولت جدید کانادا نیمى از وزرا را زنان تشکیل میدهند و وزارت دادگسترى این کشور به یک زن بومی و وزارت نهادهاى دموکراتیک به یک زن افغان به نام مریم منصف سپرده میشود، در ایران و افغانستان زنان شهروند درجه دو به حساب میآیند و دادخواهی مادران داغدار ایرانی همچنان با ضرب و شتم حکومتگران اسلامی ایران مواجه میگردد.
زنان اولین قربانیان استثمار، تبعیض، جنگ، ویرانى و دربدرى در سراسر جهان، از میدان تحریر تا ایستگاه قطار شهر کلن، حتى در راههاى پُر خطر فرار به سوى مناطق امن، مورد تجاوز قرار میگیرند.
در جهان بحرانزده امروز، تولید و بازتولید خشونت با هر نام و نشانى روز به روز بیشتر میشود. در کشور ما این خشونت طی چهل سال حاکمیت اسلامی بیشترین لطمه را بر نیمی از شهروندان یعنی زنان وارد کرده است.
زنان ایرانی، جدا از سرکوب و پایمال شدن آزادیها و حقوق بشر که همه شهروندان را در بر میگیرد، به عنوان زن هم مورد انواع تبعیضها قرار میگیرند و هیچ سالی نیست که رژیم اسلامی قانون تازه ای به قانونهای ضد زن خود نیفزاید.
یکی از ویژگی های حقوق بین الملل در ابتدای قرن بیست و یکم توسعه چشمگیر آن در زمینه حقوق بشر زنان است.یکی از دلایل آن این است که توسعه یک کشور با مشارکت زنان در حیات سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی آن ارتباط مستقیم دارد.از سال ۱۹۴۵ یعنی پایان جنگ دوم و تاسیس سازمان ملل متحد که وظیفه اش حفظ صلح و امنیت بین المللی و حمایت از حقوق بشر منجلمه حق توسعه است تاکنون وضعیت زنان موضوع بیش از ۲۰ سند حقوقی بین المللی بوده که هریک از این اسناد مبین و منعکس کننده مشکل خاصی در رابطه با موقعیت زن می باشد. دراین راستا کنوانسیون ۱۹۷۹ محو هر گونه تبعیض علیه زنان (از این به بعد کنوانسیون یا منشور) سند تدوین جدیدترین تلاش های عمده حقوق بین الملل برای توسعه وضع زنان در جهان است. پیشرفت های بین المللی دیگری نیز در مورد موضوع انجام گرفته به شکلی که امروزه گرچه این حقوق به صورت جهانی اجرا نمی شود در جهانی بودن حقوق بشر زنان کمتر بحثی وجود دارد. از آنجا که تبعیض ریشه در فرهنگ ها و آداب و رسوم جوامع دارد و یکی از شاخص های هر تمدن را مسلما باید در دیدگاه آن تمدن نسبت به وضعیت زنان دانست جهت مبارزه با آپارتاید جنسی در ترکیب اعضا کمیته رفع تبعیض علیه زنان حضور نمایندگان تشکل های مختلف تمدن و نظام های حقوقی جهان پیش بینی گردیده است. در این میان به عنوان کشوری با سابقه تمدنی کهن الحاق ایران به کنوانسیون مذکور گام حقوقی بزرگی برای زنان خواهد بود. .
بدون شک مبارزات مسالمتآمیز زنان ایران برای رفع تبعیض و برابری حقوقی با مردان با تکیه بر موازین بینالمللی حقوق بشر یکی از صفحات درخشان تاریخ مبارزات جهانی زنان برای برابری حقوق با مردان است. ابتکار و نوآوری زنان ایران، شجاعت و استقامتشان در مقابل خشونت و سرکوب دولتی، ستایش جامعهجهانی از فعالان ایرانی حقوق زن را برانگیخته است. اگر مبارزه با حکومتهای خودکامه برای کسب حقوق سیاسی در طول تاریخ با واکنش خشن دولتها مواجهه بوده، مبارزات حقطلبانهزنان، کمتر با این نوع خشونت روبرو گشته و بیشتر با بیتوجهی حکمرانان و جامعهمردان مواجه بوده است.
در جمهوری اسلامی ایران، هر گامی که زنان به سوی برابری حقوق برمیدارند، متهم به «توطئه علیه امنیت نظام» میشوند، و هر زنی که برای حفظ حیثیت انسانی خود مبارزه کند، از دید حاکمان، «اخلالگر سیاسی» شناخته میشود و در معرض خشونتهای جسمی و روحی دولتی قرار می گیرد.
امروزه زنان ایران، ناخواسته در صف اول مبارزهای قرار گرفتهاند که خواهرانشان در جهان، به ویژه در سه دهه اخیر، در کشورهای مختلف به پیش بردهاند. پیکار زنان ایران با تکیه بر موازین بینالمللی حقوق بشر، دنیای جانسخت جهل، خرافات و مردسالاری را نشانه رفته که در طول قرون و اعصار تحت لوای دین و سنت، نیمی از بشریت را به اسارت کشیده است. زنان ایرانی نخستین کسانی نیستند که با چنین معضلی دست و پنجه نرم میکنند، زنان آمریکای لاتین، خاور دور و افریقا نیز با سنتهای دیرپای ضدزن و رهبران واپسگرای مذهبی مبارزه کرده و میکنند. آشنایی با مبارزات آنان، نه تنها از نظر تجربهآموزی، بلکه به لحاظ روحی نیز به خاطر تقویت حس همبستگی و تنها نبودن در شرایط سخت مبارزاتی، ارزشمند است.
اما خوشبختانه در عربستان سعودی اصلاحات در مدت یکسال برای زنان انجام شد (رانندگی زنان ،ورود زنان به استادیوم ، عضویت زنان در ارتش،برگزاری کنسرت جاز
و … که انتظار می رود دولت سعودی در زمینه حقوق بشر نسبتا به گذشته تغیرات اساسی و مناسبی را اتخاذ نماید.
بیش از یکصد سال مبارزه قهرمانانه زنان برای احقاق حقوق انسانی خود، علیرغم دستاوردهای بزرگ در برخی زمینه ها، هنوز نتوانسته است نگاه کالایی نظام سرمایه داری به زن را تغییر دهد. جهان به اصطلاح پیشرفته و متمدن، زنان را به یک کالا و به یک وسیله عیاشی، خوشگذرانی و تفـریحی تبدیل کرده است. ارزش و مقام والای زن، لطافـت و زیبایی زن، در واقع، مادران، خواهران، همسران و دختران وجه المعامله سرمایه داران قرار می گیرد و شرف و حیثیت شان لکه دار می شود. دنیای «متمدن» تجارت زنان را تحت عنوان «ارائه خدمات سکسی»، بعنوان یک شغل برسمیت می شناسد.
تجارت سکس، بعبارت دیگر، یعنی کار بخش قابل توجهی از درآمد مافیای کثیف سرمایه را تشکیل می دهد. سالانه صدها هزار زن، فقط به بهانه توسعه ”صنعت“ گردشگری(توریسم) قربانی مطامع سرمایه داران می شوند. تنها به این آمار تکان دهنده توجه کـنید! « … در طول مدت ده سال اول پس از اعلام «استقلال» جمهوری اوکرایین، بیش از یک و نیم میلیون (۵ ⁄۱) نفر زن و دختر زیر ۲۵ سال، به قصد فـحـشاء کشور خویش را ترک کـرده اند…. این، تنها نمونه کوچکی از زندگی غم انگیز زنان است.
در دنیای عـقب مانده و یا به عبارتی صحیح تر، در دنیای عـقـب نگه داشته شده و به تاراج رفته، شرایط زندگی زنان، از آن هم فاجعه بارتر است. آنان، در چهار دیواری خانه و جامه محصورند، از همه نعمات آزادی محرومند، از هرگونه حـق و حقوق برابر با مردان ممنوع اند. در این باره، با یادآوری چند مورد، می توان به عمق تراژدی زنان پی برد. مثلا؛ در ایران اسلامی، عملا و قانونا، در رابطه با مسائلی همچون ادای شهادت، تقسیم ارث و قوانین ارتجاعی قصاص و غیره، دو نفـر زن، با یک مرد برابر است. در عربستان سعودی، زنان حتی، از حق رانندگی نیز محرومند، حق رفتن به سینما و تماشای فیلمرا ندارند و.
نا برابری حقوق زنان در خانه و در محل کار، و بطور کلی در تمام امور زندگی، دست ارتجاع و استثمارگران، مافیای چپاول و استعمار را باز گذاشته است.
ولی، علیرغم همه تبعـیضات و تضییقات، تاریخ بشری، زنان قهرمان و مبارز واقعی و افسانه ای بسیار زیادی را بخاطر دارد. و تلاش وفریاد دختران خیابان انقلاب جهت انتخاب حجاب خود، از جمله این قهرمانی زنان می باشد.
درهر صورت، جای بسا افتخار است که سازمانهای اجتماعی زنان، نهادهای حقوق بشر و زنان، روشنفکران، قلم بدستان و نیروهای مترقی ایران در دفاع از حقوق زنان قرار دارند و با وجود مشکلات امنیتی و موجودیت فیزیکی “وزارات اطلاعات “
و امکانات محدود اجتماعی به مبارزات شان بخاطر اعاده ای حقوق مادران و خواهران مان ادامه می دهند.
در سالروز جهانی زن، ضمن بزرگداشت، یاد و خاطره همه زنان شهید و قهرمان، زنان مبارز در راه آزادی و دفع تبعـیض جنسی را گرامی داشته، این روز تاریخی را به همه مادران، همسران، خواهران و دختران جهان فرخنده باد می گویم و با آرزوی صبر و طاقت، ایستادگی و مقـاومت باز هم بیشتر برایشان، یقین قطعی دارم که مبارزات برابری طلبانه زنان فقط در همبستگی با پیکار برای عدالت اجتماعی قرین پیروزی خواهد بود و این ممکن است!
