آقای خامنه ای در صبح چهارشنبه ای که گذشت در آستانه روز کارگر در دیدار با کارگران سخنانی را مطرح کرد، که ذیلا تلاش می کنم، تا بر اساس سخنان خودِ ایشان راستی آزمایی در رابطه با سخنانش داشته باشم.
ایشان می گوید؛ «…آمریکایی‌های غیر قابل اعتماد، با اصرار بر تحریمهای مختلف ایران، تلاش می کنند با ایجاد “ایران‌هراسی”، عملاً در راه تعاملات اقتصادی کشور با خارج، مانع تراشی کنند…» بی آنکه تردیدی در این سخن آقای خامنه ای بخودم راه دهم، میخواهم نشان دهم، که آقای خامنه ای و نظامی که ایشان رهبرش هست نیز در قبال اقشار واقعاً تحتِ فشار کارگران و رحمتکشان کشور عملاً شیوه ای آمریکایی را دنبال می کند.
به بیانی دیگر جمهوری اسلامی(ج.ا.) جز حمایتِ کامل و بی چون و چرا از صاحبان سرمایه و “مانع تراشی” در راهِ تأمین و ایجاد زندگیی انسانی و شرافتمندانه برای کارگران و زحمتکشان کشور کاری دیگر انجام نمی دهد.
کیهانِ آقای شریعتمداری به نقل از آقای خامنه ای در دیدار صبح چهارشنبه اش با کارگران می نویسد؛ «…ایشان، “ترویج محصول کارگر ایرانی”، “سلامت محیط کار” و “افزایش سهم دستمزد در هزینه تولید” را از دیگر عوامل تأثیرگذار در افزایش کیفیت کار کارگران دانستند… (۱)»
اما آقای خامنه ای در باره ی همه ی بحثها و جدلهایی که اخیراً در باره ی تعیین حداقل دستمزد کارگران انجام، و نهایتاً حداقلِ دستمزد زیر خطِ موسوم به خط فقر جامعه تثبیت گردید، هیچ سخن و دخالتی مبذول نداشته، و در خاموشیی تأییدآمیز از کنار ماجرا می گذرد.
و به این بسنده می کند که بگوید؛ «…کارفرما و کارگر در منطق اسلام مکمل یکدیگرند نه معارض و دشمن…»
او اصلا توجه ندارد که مبارزات کارگران و زحمتکشان کشور برای بنیادِ معارضه و دشمنی نیست، بل ایجادِ نظامی است که اقشار کارگر و زحمتکش جامعه بتوانند بر حسبِ دستمزدشان زندگیی شرافتمندانه و انسانی برای خود و خانوادهاشان مهیا سازند.
و وقتی اختلافِ بین طبقاتِ جامعه تا حدی است که گروهی سوار بر اتومبیلهای چندین میلیارد تومانی می شوند، و دیگرانی در همان جامعه با دستمزدهای ناچیزیشان نا و توانِ پرداختِ کرایه خانه و تأمین هزینه ی زندگی کودکان خود را ندارند، کارگران و صاحبان سرمایه در چنین جامعه ای نمی توانند “مکمل یکدیگر” باشند.
و تنها در اثر توجهی واقعی و مؤثر به سلامت و معیشتِ کارگران است که میتوان انتظار؛ «…همکاری صمیمانه کارگران با کارفرمایان…» را داشت.
اما وقتی علناً و رسماً معاون تنظیم و نظارت بر روابط کار وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی اعلام میکند؛ «… تا زمانی که هزینه‌های تولید برای کارفرمایان کاهش پیدا نکند، امکان اجرای بند دوم ماده ۴۱ قانون کار که به موضوع افزایش مزد کارگران براساس سبد معاش خانواده‌های کارگری مربوط می‌شود، وجود ندارد…(۲)»
این یعنی اعلام آشکار و بی پرده ی اینکه؛ ج.ا. هیچ قصدی برای ایجاد نظامی عادلانه برای تقسیم سودِ حاصل از تولید، یا به عبارتی دیگر توجهی به سلامت و معیشتِ کارگران ندارد.
و به راستی نیز بنا به گفته ی عضو هیات مدیره کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگری کشور؛ «…انتقاد کارگران از پایین بودن مزد و درخواست برای اجرای کامل قانون در مورد افزایش واقعی دستمزدها موضوع تازه‌ای نیست…(۲)»
نظام ج.ا. و رهبرش در پس این همه دورویی و عدم صداقت نسبت به کارگران و زحمتکشان که بنا به گفته ی خود آقای خامنه ای در نشان دادن «…وفاداری و ثبات قدم در قبال انقلاب…» تردید نداشته اند، در واقع کبکی سر در برف فرو کرده را ماند، که گمان می کند، فرومایگی و بردگیش در بارگاه سرمایه از نظر روشن بین کارگران و زحمتکشان جامعه پوشیده خواهد ماند.
دهم اردیبهشت ماه ۱۳۹۵
البرز
********************************************
منابع؛
۱-
http://kayhan.ir/fa/print/۷۳۵۵۵
۲-
اعتراض به پایین بودن مزد امر تازه‌ای نیست/ اجرای ماده ۴۱ قانون کار تکلیف است
