زندگی بدون ماه
ماه در حال جابجایی است و تا اینجا، به نسبت ۵/۴ میلیارد سال پیش، نزدیک به ۱۸ برابر فاصله بیشتری از زمین گرفته است.
بدون ماه، کره زمین قابل تشخیص نخواهد بود. دریاها دیگر چندان مدی نخواهند داشت. و روزها طول دیگری خواهند داشت. بدون ماه حتی ما هم به روی کره زمین نمی‌بودیم؛ چرا که – حداقل به نظر بعضی از دانشمندان – وجود ماه برای شروع اولیه زندگی حیاتی بوده است.
در ادامه نکاتی راجع به تاثیرات تغییرات وضعیت ماه به روی زمین:
ماه با چه سرعتی از زمین فاصله می‌گیرد؟
سالی ۴ سانتیمتر، دقیق بگوییم۷۸/۳ سانتیمتر.
چطور می دانیم که ماه در حال جابجایی است؟
فاصله بین ماه و زمین را با دقت باور نکردنی می‌توان اندازه‌گیری کرد.
چرا ماه در حال دور شدن است؟
پاسخ به این سوال در جزر و مد زمین نهفته است. اصطکاک بین سطح زمین و پوشش آبی روی آن باعث چرخش کندتر زمین در طول زمان می شود. قانون سوم نیوتن می گوید: برای هر کنش، واکنشی وجود دارد برابر و در جهت مخالف.
زمین و ماه در یک چارچوب گرانشی به هم متصل اند، بنابراین هنگامی که حرکت زمین کندتر شود، سرعت ماه افزایش پیدا می‌کند. در نتیجه هر آنچه که در یک مدار شتاب پیدا کند به سمت خارج پرتاب می شود.
تاثیرات این بر زمین چه خواهد بود؟
روزهای طولانی
با کند شدن حرکت زمین، روزها طولانی تر می شوند.
هم اکنون شاهد طولانی تر شدن روزها به مقدار ۲ میلینیوم ثانیه در سال هستیم.
فصول غیر عادی
زمین با کند شدن حرکت اش به روی محور خود به حالت تلو خوردن می‌افتد.
زمستان‌ها سردتر و تابستان‌ها گرمتر خواهند شد و این به معنی به هم ریختن زندگی بروی زمین است، چرا که موجودات روی این کره به هوای خاصی عادات کرده‌اند و نه به وضعیت هوایی افراطی.
جذر و مدّ ضعیف
وجود ماه باعث جذر و مدّ‌های قوی می شود که ما شاهد آنیم.
با کم شدن تاثیرات جذب ماه، جذر و مدّ‌ها به روی زمین از قدرت کمتری برخوردار خواهند بود. جذر و مدّ هیچ گاه کاملا از بین نمی رود چرا که وجود خورشید خود ایجاد کننده نوعی ضعیف از جذر و مدّ می شود.
دیگر کسوفی در کار نیست
در صورت افزایش فاصله، ماه آن قدر کوچک به نظر خواهد رسید که دیگر قادر به جلوگیری از رسیدن نور خورشید به زمین نخواهد بود.
خوش شانسی ما این است که در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که سنّ ماه و خورشید یکسان است، و به این خاطر ماه قادر به بلوکه کردن خورشید است. خوب است قدر این خوش شانسی را بدانیم و از آن لذت ببریم.
آیا باید از این مساله نگران بود؟
پاسخ کوتاه نه می‌باشد. تغییرات جاری در طول زمان زندگی ما آنقدر محدود اند که در مجموع قابل مشاهده نیستند.
اگر روند کند شدن حرکت زمین ادامه پیدا کند، سرعت چرخش آن در نهایت برابر با سرعت چرخش ماه خواهد شد. در آن صورت به حالت تعادل رسیده و در نتیجه فرایند دوری ماه از زمین متوقف می شود. به عبارت دیگر ماه هیچ گاه قادر به فرار از دست زمین نخواهد بود.
اما در هر صورت، مدت‌ها قبل از این که به این نقطه برسیم، خورشید آن چنان گسترشی خواهد داشت که هم زمین و هم ماه را در خود ببلعد. ما چیزی نزیک به ۵ میلیارد سال فرصت داریم تا راهی برای فرار از این وضعیت پیدا کنیم.
