بگذار این دلقکان دنیاى سیاست با پول این مردم چند صباحى نیز سیرک راه بیاندازند و به انکار هولوکاست، زوم دوربین‌هاى جهان را متوجه بندبازى خویش کنند. حرکاتى که هر روز بیشتر از پیش تاثیر خود از دست مى‌دهد و خبرگزارى‌هایى که از این پشتک و وارو زدن‌ها به شوق می‌آمدند و به سرعت خبر آن را با عکس و شرح، به سراسر جهان مخابره مى‌کردند، دیگر چنان مشتاق به نظر نمى‌رسند. هر روز که از پى روزى دیگر مى‌گذرد، این نوبران دنیاى سیاست، کوچک و کوچکتر مى‌گردند تا لحظه‌اى فرا رسد که دیگر نتوان با چشم غیر مسلح به تماشاى ایشان نشست. آنها می‌روند و تمام مى‌شوند؛ به همراه هاله‌هاى حماقتى که بر گردشان حلقه زده، دود مى‌شوند و به آسمان مى‌روند ولى بهاى این همه تخریب و نگاه تمسخرى که در سطح جهان متوجه مردم ایران شده است را تک تک ما خواهیم پرداخت و کسانى که هنوز به دنیا نیامده‌اند و آینده با همه کم و کاستى از آنشان است.
جوجه‌فاشیست‌هاى وطنى در سودای تکرار کمدى یک فاجعه تاریخى‌اند و از این رو به سبک نازی‌ها در محیط دانشگاه، در کنار نام دانشجویان فعال ستاره نصب میکنند، اما با این اعمال تنها خود را رسواتر می‌سازند.
منابع متفاوت اطلاعات
در طول این سه دهه حکومت اسلامى به هر آنچه که پرداخته، به نتیجه‌اى معکوس رسیده است. انکار هولوکاست بخشى از جهان امروز را که کم کم مى‌رفت تا فاجعه حکومت نازی‌ها را فراموش کند، دوباره متوجه جنایات نازی‌ها در حق بشریت کرد. مردمى که امروز به اخبار و روزنامه‌ها توجه مى‌کنند برخلاف دهه‌هاى پیش قادرند حداقل بخشى از اطلاعات رسیده را وارسى کنند و مطابقت دهند. برخلاف قدیم خواننده و شنونده قادر است به حجم بالایى از اطلاعات دست یابد بى‌آنکه مجبور باشد از یک کانال و منبع خاص استفاده کند. تأثیر تبلیغات حکومت اسلامى تمامى جهان را در مقابل و بخش غیر موثرى از اعراب را در کنارشان میاورد که براى نهادن مرهم بر غرور لگدمال شده خویش به هر سنگپاره‌اى دست مى‌برند.
در مقابل تبلیغات دروغین حکومت اسلامى که از یک مشت حرف و بدون دلیل و برهان، مدتهاست تکرار مى‌شود، مدارک انکارناپذیرى بر جنایت نازی‌ها موجود است. به غیر از عکس و تصاویرى که از این جنایات باقى مانده هنوز شاهدانى زنده وجود دارند که مشاهدات خود را بازگویند. شاهدانى که نه یهودى‌اند و نه نفعى از پنهان کردن حقیقت عایدشان مى‌شود به همراه عکس‌ها و فیلم‌هایى که به وسیله نازی‌ها تهیه شده است، در مقابل مشتى حرف که تنها در تلاش نفى، بدون توجه به واقعیات است.
هولوکاست ایرانى
نمى‌توان ابعاد نسل‌کشى کلیمیان به وسیله نازی‌ها را از نظر تعداد با قتل عام زندانیان سیاسى در ایران مقایسه کرد، ولى چه تفاوت که نسل‌کشى دیگرى با ابعاد کوچکتر ولى با همان درنده‌خویى در ایران پس از جنگ نیز صورت گرفته است تا نوعى دیگر از اندیشه را از صفحه روزگار پاک کند. در تابستان ١٣۶۷ در پى اعلام آتش‌بس و نوشیدن جام زهر به وسیله خمینى هزاران نفر را در زندان‌هاى اسلامى در محاکمه‌اى چند دقیقه‌اى بدون حق داشتن وکیل و هیئت منصفه قتل عام کردند. اجساد را در کامیون‌هاى سپاه روى هم انبار کردند و در گودال‌هایى که در بیابان کندند، روى هم مدفون ساختند. عاملین هولوکاست پس از شکست نازی‌ها در جنگ محاکمه شدند و به گناه خویش اعتراف کردند ولى هنوز محاکمه‌اى براى عاملین قتل عام زندانیان سیاسى در سال ۶۷ صورت نگرفته است. عاملینى که هنوز در این حکومت نقش دارند و در تلاش نفى هولوکاست و بى‌گناهى و مظلومیت نازی‌ها هستند.
پاسخ جنایات نازی‌ها را این دلقکان سیاسى مى‌دهند ولى پاسخ جنایت حکومت اسلامى را چه کسى خواهد داد؟ در برابر توهینى که به شعور مردم ما مى‌شود چه کسى خواهد ایستاد و آیا کسى مجاز است در این کنفرانس یا بهتر است بگوییم نمایش، انگشت اتهام را به سوى جانیان و بانیان قتل هزاران زندانى سیاسى بگیرد؟
