هم میهنان!
در این واپسین دم از سال سخت ۱۳۹٨ و با پشت سر گذاشتن روزهای پایانی سالی همه دلهره، پیشواز رفتن دگرگشتی دیگر، گام نهادن در چرخه‌ای تازه و فرارسیدن نوروز را به شما شادباش می‌گوییم.
سالی رنجبار در پشت سر داشتیم که آغازش به غرقابه سیلاب‌هایی ویرانگر و جان‌ستان گذشت و پایانش گرفتار تب مرگزای کرونا. از دوازده ماهی گذر کرده‌ایم که سخن در آن بیشتر از بیم و دغدغه رفت و داس مرگ و کشتار با گرفتن جان مردمانی از این آب و خاک، خانواده‌های فراوانی را در سوگ و شیون نشاند. در سالی که گذشت سفره تهیدستان تهی‌تر شد و شمار بر خاک نشستگان کشور باز هم فزونی یافت. سیل و توفان و زلزله از یک‌سو و پیامدهای ماجراجویی‌ها و سرکوبگری‌های جمهوری اسلامی از سوی دیگر، مردم را در درازای سال و پهنه‌ی کشور زیر درو خود برد. کابوس هیولای جنگ، کشتار به‌پاخاستگان دادخواه در برابر بیدادگری جمهوری اسلامی به آبان خونین، زیر پا له شدن مردمان در جنازه گردانی کرمان و تیراندازی به‌سوی هواپیمای مسافربری در تهران، از نمایان برهه‌های تلخناک سال سپری شده بود که برگ برگ آن در تبهکاری نوشته شد. سال کبیسه‌ی ۹٨، با پیچاندن ایرانیان در انبوهه‌ای از درد برای پر‌شماران از این سرزمین سال اشک و خون بود.
سال ۱۳۹٨ولی، با همه‌ی دردهایش امیدبخش هم بود. آن‌جایی که، جامعه‌ی مدنی ایران بارها در برابر یورش‌های شوم، نیرومندی هستی‌بخش از خود نشان داد. به‌پاخاستن‌های پی در پی این مردم پویا در برابر ستم‌های گوناگون و به زانو درنیامدن آنان در برابر هر پیامد، از پیشامدهایی که یکی از پس دیگری تازیانه برگرده‌ی شهروندان نواخت، گویای توانمندی‌های این جامعه بود. مردم ایران در برابر دشواری‌های جان‌فرسا سر خم نکردند و با به تماشاگذاشتن همبستگی ستایش‌برانگیز خود نشان دادند که سزاوار هزاران درودی هستند که درخور بزرگی آن‌هاست. ارزنده‌ترین عیدی به مردم ایران نیز انگشت نهادن است بر این توانمندی‌هایی که آنان در خود دارند.
آرزوی ما آن‌ست که این نوروز، بیش و پیش از همه در چیرگی بر آفت سیاه ویروس کرونا بشکفد و تحویل سال در آسیب هرچه کم‌تر از این واگیری کشنده بگذرد. آرزو می‌کنیم که به پاسداشت تندرستی انسان – این ارزش فراگیر بشری- هفت سین را با ماندن در خانه به جشن برخیزیم که بهترین روش برگزاری نوروز امسال همین است. زیرا می‌تواند از نگرانی‌هایمان در باره‌ی خود و پیرامونیان بکاهد. هیچ عیدی‌دادنی هم، شایسته تر از ارج گذاری به تلاش‌های شبانه‌روزی کادر درمانی ازخود گذشته‌ی کشور- پزشکان و دیگر کارکنان بخش‌های بهداشت، نیست. به ویژه رساندن یاری مالی به پرستاران زحمتکشی که در درازای سال‌های گذشته بارها فریاد دادخواهی سردادند ولی کم‌تر پاسخ گرفتند، با این‌همه اینک در زمانه‌ی آزمون سخت، از هیچ تلاشی برای رهایی جان گرفتاران به بیماری مرگبار «کوئید۱۹» باز نایستاده‌اند و ژاندارک‌گونه مایه از جان می‌گذارند. همچنین بی آن‌که خود در دام بیماری بیفتیم، بکوشیم از خانواده‌ی آنانی که جگر گوشه‌‌ای در این سال کشتار از دست دادند، یادی نوروزانه داشته باشیم. باشد که هلهله شادی نوروز سال ۱۳۹۹ در هر آن کوشش انساندوستانه‌ای جسته و دیده شود که در تلاش برای چیرگی بر این بیماری و دور کردن هر پلیدی دیگر از جان مردمان رخ می‌نماید.
هم میهن!
حزب چپ ایران(فدائیان خلق) در آستانه‌ی فروردین گل و سنبل، عید را با گرامی‌داشت نام و یاد همه‌ی جانبختگان راه آزادی، دمکراسی و عدالت اجتماعی به پیشواز می‌رود و به آینده‌ی مردم کشورش با گشاده رویی و امید می‌نگرد. از روزنه‌ی چنین نگاهی، جامعه‌ی ایران این توانایی را دارد که از سختی‌های روز و روزگار سربرآورده در برابر خود بگذرد، پیکار خویش علیه هر نشانه و سرآغاز تباهی را پشتوانه‌ی گذر از این روزها و زمانه سازد و بر تیرگی‌ها پیروز آید. روزهایی که، در اکنون خود با ویروس کرونا شناخته می‌شوند و روزگاری که، جا دارد آن را بختک هستی‌سوز نشسته بر جان ایران از سوی جمهوری اسلامی نام داد. بهار واقعی مردم ایران در راه است تا آفتاب آن بر آید و جان‌ها را در گرما بنشاند. بهاری خجسته، در شکوفایی تلاش برای رهایی از بند جمهوری اسلامی واپسگرا، خرافه‌پرور، خودکامه و ناکارآمد. دیر نیست آن روزی که دست در دست هم نوروز شاد را به شادمانی باز یابیم.
هیئت سیاسی – اجرائی حزب چپ ایران (فدائیان خلق)
٢۶ اسفند ماه -۱۳۹۸ -۱۶ مارس ۲۰۲۰
