خجسته باد اول ماه مه (یازدهم اردیبهشت) روزجهانی کارگر
یازدهم اردیبهشت‌ماه، روز جهانی کارگر، برای کارگران و زحمت‌کشان و همه آنان که برای رهایی از ظلم و ستم و دستیابی به حقوق انسانی خود تلاش و مبارزه می‌کنند، همواره به‌یادماندنی است و گرامی داشته می‌شود. این روز، یادآور مبارزات سخت و خون‌بار کارگران و زحمت‌کشان جهان است که بیش از یک قرن از عمر آن می‌گذرد. آری، از آن زمان که نظم اقتصادی جهان از فئودالیسم یا مناسبات ارباب و رعیتی به سرمایه‌داری فرا رویید، دو نیروی کار و سرمایه در فرآیند تولید جهان در برابر هم قرار گرفتند.
با حاکم شدن سرمایه‌داران بر مقدرات مردم و از جمله کارگران، همواره این کارگران و سایر زحمت‌کشان‌اند که مورد ظلم و تعدی سرمایه‌داران قرار دارند، و کارگران هم برای احقاق حقوق خود به اعتراض و اعتصاب متوسل می‌شوند. این فرآیند از هنگام استقرار نظام سرمایه‌داری در کشورها، میان کارگران و سرمایه‌داران برقرار است. به‌طوری‌که آنان در مبارزه برای احقاق حقوق خود، به قتل می‌رسند، شکنجه، زندانی و اعدام می‌شوند، اما هرگز در مبارزه با زیاده‌خواهی‌های سرمایه‌داران پا پس نکشیده و از آغاز راه تا به امروز توانسته‌اند با تحمل سختی‌ها در مبارزه با سرمایه‌داران و حکومت‌های حامی آنان به دستاوردهای بزرگی نائل آیند، که البته تا دستیابی به هدف‌های مرحله‌ای، که مشارکت در برنامه‌ریزی، سیاست‌گذاری و اجرا در امر تولید و توزیع، و هدف‌های نهایی که استقرار عدالت اجتماعی و برقراری دموکراسی است، راه طولانی در پیش دارند.
در کشور ما نیز سال‌هاست که کارگران امر مبارزه با سرمایه‌داران و حکومت‌های پشتیبان آنان را تجربه می‌کنند، و در این راستا، در عین تحمل ضربات سنگین از قتل و اعدام و شکنجه و زندان، همچنان از مطالبات صنفی – سیاسی خود به اشکال گوناگون دفاع می‌کنند. چه آن زمان که رژیم مستبد شاهنشاهی حاکم بود، چه امروز که نظام جمهوری اسلامی برقرار است. امروز هم، همچون گذشته، کارگران نمی‌توانند تشکل‌های صنفی – سیاسی مستقل خود را داشته باشند و از حداقل حقوق برای معیشت و گذران زندگی خود محروم‌اند. در شرایط تحریم‌های ظالمانه آمریکای پرنخوت و زورگو و کاهش فعالیت‌های تولیدی، کارگران همواره با عدم پرداخت به‌موقع حقوق ماهانه و اخراج‌های دسته‌جمعی، تورم و گرانی و فقیرتر شدن روزافزون مواجه‌اند. آنان در سال ۱۴۰۳ برای حل مشکلات خود بیش از هزار مورد اعتصاب و راهپیمایی‌های اعتراضی داشته‌اند که با سرکوب و بی‌اعتنایی همراه بوده است. این وضعیت نه فقط کارگران، بلکه دیگر اقشار و طبقات مانند معلمان، پرستاران و بازنشستگان و… را هم در شرایط دشوار تأمین معیشت خود قرار داده است. بر اساس آمار وزیر کار دولت پزشکیان، بیش از ۳۰ درصد مردم زیر خط فقر قرار دارند که البته آمارهای غیررسمی به مراتب بزرگ‌تر از آن است.
کارگران و زحمت‌کشان کشور ما، علاوه بر مطالبات صنفی – سیاسی محقق‌نشده، از سیاست‌های نابخردانه داخلی و خارجی و ناکارآمدی نظام جمهوری اسلامی در دیگر زمینه‌های عمومی چون تأمین آب و انرژی و حفاظت از منابع طبیعی و محیط زیست کشور ناراضی‌اند. از سیاست‌های سرشاخ شدن غیرضرور و هزینه‌زا با کشورهای جنگ‌طلب مخالف‌اند و می‌خواهند با درایت و احساس مسئولیت، توطئه جنگ‌افروزان عقیم گذاشته شود و پیکر خسته وطن، ناشی از فشار تحریم‌ها، رانت‌خواری، فساد و تبعیض، خودی و غیرخودی کردن مردم و استبداد خشن، مورد حمله و تجاوز ویرانگر جنگ‌طلبان قرار نگیرد.
کارگران و زحمت‌کشان میهن‌مان در این روز، علاوه بر تأکید بر مطالبات صنفی – سیاسی خود و گرامی‌داشت یاد و خاطره همه آنان که در راه کار و زحمت فداکاری و ازخودگذشتگی داشته‌اند، با همه آنانی که در راه استیفای حقوق کارگران و زحمت‌کشان تلاش می‌کنند، دست اتحاد و همکاری دراز می‌کنند.
مردم ما نیز در روز یازدهم اردیبهشت، به اشکال گوناگون در بزرگداشت این روز و جشن کارگران کشورمان شرکت می‌کنند و به آنان به‌خاطر فداکاری‌هایشان در حفظ و حراست از سرزمین مادری، دستیابی به عدالت اجتماعی و استقرار دموکراسی و دفاع از صلح، روز جهانی کارگر را تبریک می‌گویند و بر اتحاد و همبستگی خود با آنان تأکید می‌کنند.
نهم اردیبهشت ۱۴۰۴
