خواست کارگران و عموم مزدبگیران ایران رفع ممنوعیت و موانع فعالیت های سندیکایی، تأمین حق اعتصاب و اعتراض، اجرای مقاولە نامە های بنیادین سازمان بین المللی کار و مقدم بر همە، مقاولە نامە های ۸۷ و ۹۸ سازمان بین المللی کار است. طی چند سال گذشته فعالان سندیکائی بارها از مسئولان بخش اتحادیه های کارگری آی.ال.او. خواسته اند که دولت ایران را به اجرای تعهدات خود نسبت به حقوق کارگران مصرحه در مقاوله نامه های این سازمان مکلف کنند. اما این خواست به طور مؤثر پیگیری نشده است و نقض مقاوله نامه ها کماکان به قوت پیشین ادامه یافته است.
دوستان عزیز،
رهبران اتحادیە های کارگری،
اطلاع دارید ۴ دهە است کە حقوق سندیکایی در جمهوری اسلامی توسط مقامات حکومتی بە شدت پایمال می شود. سندیکاها، شوراها و تشکل‌های مستقل سندیکایی با خشونت سرکوب می شوند، رهبران آن‌ها صرفاً به‌خاطر فعالیت های سندیکایی تحت پیگرد مداوم قرار می گیرند، شمار زیادی از آن‌ها بە زندان های طویل المدت محکوم شده اند، عدەای از آن‌ها به‌خاطر شرایط سخت زندان و رفتار زندانبانان با آنان و محرومیت از درمان و دارو جان باختەاند، و عدەای نیز کە آزاد شدەاند بخشی از سلامت شان را از دست دادەاند. شمار دیگری از فعالان سندیکایی بە طرز مشکوکی به قتل رسیده اند. منتفی نیست این قتل‌ها با دستور مقامات قضایی انجام شدە باشند. قرینه این که مقامات قضایی مانع تحقیق مراجع پزشکی در مورد علت مرگ این افراد می شوند.
نیروهای امنیتی برای واداشتن کارگران زندانی بە تسلیم، علاوە بر اعمال شکنجە های جسمی و روحی بر آنان خانوادە شان را نیز در خارج از زندان تحت فشار قرار می دهند تا از انعکاس وضعیت زندانیان و شرایط بد زندان‌ها اطلاعی بە رسانە ها ندهند. آنان کارگران بازداشتی را ماه ها در سلول انفرادی قرار می دهند، آن‌ها را از ملاقات با خانوادە هایشان محروم، و دسترسی بە وکیل را برایشان غیر ممکن می کنند. حتی کارگران را به‌خاطر اعتراض به عقب افتادن چند ماهۀ دستمزد شان اخراج و زندانی می کنند. در مواردی هم دادگاە ها برای شرکت کنندگان در اعتصابات و اعتراضات کارگری دست به صدور حکم شلاق زده اند.
تنها از ابتدای ماە مە ۲۰۱۸ تا کنون دەها کارگر و معلم به‌خاطر اعتراض بە دستمزدهای زیر خط فقر و زندانی کردن رهبران سندیکایی بازداشت شدەاند. در میان بازداشت شدگان هستند کسانی کە پیش از این نیز بارها صرفا به‌خاطر فعالیت های سندیکایی و تلاش برای ایجاد سندیکا زندانی شده و بیش از ۵ سال را در زندان گذراندەاند. رسول بداقی و محمد حبیبی از زمرۀ این کسان اند. مسئولان قضایی برای عدەای از بازداشت شدگان پروندە تشکیل دادە و آن‌ها را در زندان نگاە داشتەاند. اسماعیل عبدی و محمود بهشتی لنگرودی دو تن از رهبران کانون صنفی معلمان سال‌هاست کە در زندان اند. مدت‌هاست کە بە آقای عبدی حتی مرخصی درمانی هم نمی دهند. او به‌همین خاطر و در اعتراض بە رفتار بد زندانبانان و پیگرد فعالان مدنی، بیش از ۲۰ روز است کە به‌همراە روح اللە مردانی، یکی دیگر از معلمان بازداشتی، در اعتصاب غذا بە سر می برد. سلامتی آنان جداً بە مخاطرە افتادە است.
خواست کارگران و عموم مزدبگیران ایران رفع ممنوعیت و موانع فعالیت های سندیکایی، تأمین حق اعتصاب و اعتراض، اجرای مقاولە نامە های بنیادین سازمان بین المللی کار و مقدم بر همە، مقاولە نامە های ۸۷ و ۹۸ سازمان بین المللی کار است. طی چند سال گذشته فعالان سندیکائی بارها از مسئولان بخش اتحادیه های کارگری آی.ال.او. خواسته اند که دولت ایران را به اجرای تعهدات خود نسبت به حقوق کارگران مصرحه در مقاوله نامه های این سازمان مکلف کنند. اما این خواست به طور مؤثر پیگیری نشده است و نقض مقاوله نامه ها کماکان به قوت پیشین ادامه یافته است.
با تشکر قلبی از حمایت و همبستگی تا کنونی بسیاری از اتحادیەهای کارگری از حقوق سندیکایی کارگران ایران، ما از شما می خواهیم:
– بە حمایت هایتان از مبارزە کارگران ایران برای کسب حقوق سندیکایی شان ادامه دهید.
– به‌هر وسیلە کە می توانید، از جمهوری اسلامی ایران بخواهید به سرکوب سندیکاهای کارگری مستقل پایان دهد، مقاولە نامه های سازمان بین المللی کار را در ایران بلادرنگ بە اجرا بگذارد و کلیۀ کسانی را کە بە این دلیل زندانی کردە است، آزاد کند.
– از مسئولان بخش اتحادیه های کارگری آی.ال.او بخواهید به وظائف خود در دفاع از حق تشکل مستقل کارگران ایران عمل کنند.
با احترام
حزب چپ ایران (فدائیان خلق)
۲۲ مه ۲۰۱۸
