خانم سطوت میتوانید برای خوانندگان ما توضیح دهید که دلایل برگزاری اجلاسهای منطقه ای چیست؟ تا کنون چند اجلاس منطقه ای برگزار شده و در آینده برگزار خواهد شد؟
اتحاد جمهوریخواهان ایران تشکلی است با حضور نیروهایی با منشا تاریخی و سمت گیری های اجتماعی متفاوت. طبیعی است که این نیروها با فرهنگ و دیدگاههای متفاوت با مسایل سیاسی برخورد داشته باشند. چگونگی طرح نظرات متفاوت، عرضه همه گوناگونی های درونی اتحاد جمهوریخواهان و راهجویی برای یافتن نقاط مشترک از موضوعات مرکزی مورد بحث در درون هیات اجرایی و شورای هماهنگی در ماههای اخیر بود. به نظر ما برگزاری همایش های منطقه ای یکی از اشکال مناسب برای دستیابی به این اهداف است. در جریان تدارک چنین همایش هایی ما امکان مییابیم که با برنامه ریزی معین و زمان بندی شده بحث های مشخصی را پیش بریم و جمبندیهای این مباحث را به همایش ها ارایه دهیم و در عین حال این امکان برای همه نیروهای درون و بیرون این اتحاد وجود خواهد داشت که در رابطه با این مباحث اظهار نظر کرده و در تصحیح و تدقیق نظرات موثر باشند. تا بحال دو اجلاس در شرق و غرب آمریکا برگزار شده و دو اجلاس در مرکز وشمال اروپا برگزار خواهد شد.
تمایز کنفرانس های منطقه ای با همایش برلین چیست؟ جایگاه حقوقی کنفرانس چیست؟ آیا کنفرانسهای منطقه ای مصوبه ای خواهند داشت و مصوبات آنها لازم الاجرا خواهد بود؟
همایش های منطقه ای همانطور که از نامش پیداست اجلاسی است منطقه ای و نمیتواند در رابطه با سیاست های عمومی جمهوریخواهان تصمیم گیری نماید. این همایش ها میتوانند مصوبه داشته باشند و چنین مصوبه ها و حتی اظهار نظرهای مطرح در این کنفرانس ها در حرکت آینده اتحاد جمهوریخواهان مورد توجه قرار خواهد گرفت.
ارزیابی شما از دو کنفرانس برگزار شده در امریکا چیست؟ آیا آنها توانستند برنامه های مورد نظر را پیش ببرند؟ و آیا برداشت شما اینست که فضای حاکم و مباحث این همایش ها یکسان است؟
در دو همایشی که در شرق و غرب آمریکا برگزار شد موضوعات تعیین شده مورد بحث قرار گرفت و اظهار نظرها و سخنرانی هایی که در این دو همایش انجام شد قطعا میتواند مورد استفاده قرار گیرد. به خصوص که تعدادی از متحصصان در رابطه با مباحث مطروحه سخنرانی های مفیدی داشتند مباحث همه همایش ها حول ۳ موضوعی است که شورای هماهنگی تعیین نموده ولی طبیعتا عرصه های فعالیت، وزن دیگر نیروها و مباحثی که در درون نیروهای سیاسی در هر منطقه وجود دارد بر مباحث موثر است. مثلا در همایش لس آنجلس در بحث چگونگی مواجهه با دیگر نیروهای سیاسی بحث توسط برخی از سخنرانان در رابطه با چگونگی برخورد به نیروهای مشروطه خواه تمرکز یافت در حالیکه من تصور میکنم در همایش کلن در همین موضوع، بحث عمدتا حول رابطه ما با سازمانهای سیاسی موجود و جریانهایی مثل جمهوریخواهان لاییک دمکرات متمرکز شود و یا آنگونه که من از طریق پالتاک مباحث همایش واشنگتن را پیگیری کردم، در این همایش در بحث سیاسی همسویی نظری قوی بود در حالیکه در همین موضوع در کلن نظرات متفاوتی که همدیگر را نقد کنند وجود دارد
چه مباحثی در این کنفرانس ها مطرح خواهد شد؟
موضوعاتی که برای این همایش ها در نظر گرفته شده است:
1. تحلیل از شرایط سیاسی ایران پس از انتخابات و سیاست های “اجا”
2. موضع “اجا” در رابطه با منطقه و سیاست های آمریکا و انرژی هسته ای
3. ساختار تشکیلاتی و اولویت ها در فعالیت “اجا”
مباحث سیاسی چکونه پیش خواهد رفت و چه نقطه نظرهایی مطرح است؟
در رابطه با این مباجث از چند ماه پیش گروههای کاری با شرکت داوطلبین تشکیل شد. در مورد شرایط بعد از انتخابات پیش نویس سندی توسط ۸ تن از اعضا شورای هماهنگی برای بحث ارایه گردیده و همچنین تعداد دیگری از دوستان در نقد این پیش نویس یا بطور مستقل پیشنهادات و نوشته هایی را ارایه داده اند که همگی در سایت جمهوری انتشار یافته است. هر چند توضیحات من نارساست و باید برای آشنایی با نقطه نظرات، خود این نوشته ها مطالعه گردد ولی اگر من بخواهم برداشتم را بطور خلاصه در پاسخ به سئوال شما مطرح کنم. در سند ۸ نفره تغییراتی که در شرایط سیاسی کشور در سالهای اخیربوجود آمده مورد بررسی قرار گرفته و بر گفتمان مبتنی بر دمکراسی ، جمهوریت و حقوق بشر که در جامعه رشد کرده است، تاکید شده است.”اجا” با معرفی صریح خود بعنوان نیروی این گفتمان، وظیفه گسترش و تقویت این گفتمان و ضرورت تغییر قانون اساسی را در برابر خود دارد. همچنین پس از شکست پروژه ۲ خرداد شکل غالب مبارزه درجامعه ما مبارزات مطالباتی و صنفی است و جمهوریخواهان با شرکت در این مبارزات در راستای باز شدن فضای سیاسی و تقویت جنبش مدنی در جامعه ما خواهند کوشید و این امر نه با شعارهای کلی بلکه با ارایه برنامه های مشخص در عرصه های مختلف حیات اجتماعی امکان پذیر است.
دربرخی از نوشته های دیگر تاکیدات متفاوتی وجود دارد. مثلا در نوشته فرخ نگهدار بر ضرورت همسویی همه نیروهایی که مخالف استبداد حاکمند و برای گشایش فضای سیاسی جامعه میکوشند، مطرح شده بر ضرورت توجه به نیروهایی که بین جمهوریخواهان و نیروی حاکم قرار دارند یعنی روشنفکران دینی و اصلاح طلبان اسلامی تاکید شده و در نوشته بابک امیرخسروی شعارهای مشخصی که میتواند به باز شدن فضای سیاسی کمک کند مورد تاکید قرار گرفته و طرح خواست تغییر قانون اساسی بعنوان خواستی که با شرایط کنونی جامعه ناهماهنگ است مورد نقد قرار گرفته. البته همانطور که گفتم این استنباط ها برداشت های من و طبیعتا ناکافی است و خود دوستان در همایش و در مقالات خود نظرات خود را دقیقتر تشریح خواهند کرد. من در نوشته های مطرح در گروه کار پیشنهاداتی که از موضع رادیکال تر مثلا خواست رفراندوم تغییر نظام با شرایط جامعه برخورد کند و یا شرایط را برای بسیج علیه رژیم مساعد بداند ندیدم ولی احتمالا در همایش نظراتی با این راستا هم مطرح خواهد شد.
در رابطه با مسایل منطقه و انرژی هسته ای چه مسایلی مطرح است؟
در این زمینه اعضا کمیسیون در خطوط کلی با هم همنظر بودند و یک سند ارایه داده اند که در سایت جمهوری منتشر گردیده است. مطابق این نظر استفاده از انرژی هسته ای حق ایران است ولی استفاده از این حق مادامی که ایران نتوانسته است جامعه جهانی را متقاعد سازد که قصد تولید سلاح های هسته ای و مقابله با جامعه جهانی را ندارد نادرست و خطرناک است. طبیعتا در این چارچوب تاکیدات متفاوت وجود دارد ولی در راستاهای عمومی وحدت نظر وجود دارد ولی در همایش های واشنگتن و لس آنجلس برخی از دوستان از راستاهای مطروحه در گروه کار انتقاد داشتند و قطعا در همایش کلن نیز نظرات انتقادی مطرح خواهد شد.
در رابطه با مباحث تشکیلاتی چه مباحثی مطرح است؟
به نظر من آنچه که تحت عنوان مسایل سازمانی و اولویت ها در فعالیت “اجا” مطرح گردیده یکی از پایه های مباحث آینده ما را تشکیل خواهد داد. متاسفانه ما در ۹ ماه اخیر بیشتر با فعالیت های عملی و مباحث سیاسی در گیر بودیم و انرژی کمی را به پیشبرد این مباجث اختصاص دادیم. همایش برلین تصویب کرد که “اجا” یک اتحاد سیاسی است متشکل از اشخاص حقیقی عضو و غیر عضو سازمانهای سیاسی موجود. در این رابطه ما باید روشن کنیم که رابطه “اجا” با سازمانهای سیاسی که اعضا آن در درون اجا فعالیت میکنند چیست؟ ساختار سازمانی و عرصه فعالیت ” اجا” چه تفاوتی با این سازمانها دارد و ما بعنوان جریانی که میکوشیم از آخرین تجربیات در این عرصه استفاده کنیم چه متد ها و اشکال نوین فعالیت را قصد داریم ارایه دهیم؟ تصمیم گیری در درون جریانی مانند “اجا” با چه مکانیسم هایی میتواند پیش برود و ابتکارات فردی، گروهی، منطقه ای و سازمانی چگونه میتواند تقویت شود و رابطه آن با کلیت اجا چگونه تنظیم خواهد شد؟ اجا در چه اشکالی برآمد سیاسی خواهد داشت و …
در این رابطه گروه کار مزبور سوالات مطرح در این زمینه را تعیین و دسته بندی نموده ولی از پاسح گروهی به این سوالات پرهیز کرده و پاسخگویی به هر یک از سوالات را مستلزم ادامه مباحث میداند. البته دوستان عضو گروه کار و سایر دوستان هریک پاسخ های خود را به سوالات مطرح شده ارایه خواهند داد.
