دومین سالگرد جان باختن مصطفی کریم بیگی در سه شنبه ششم دی ماه ۱۳۹۰ با حضور انبوه شرکت کنندگان شامل خانواده های چند تن از کشته شدگان وقایع پس از انتخابات سال ۸۸، بازداشت شدگان فاجعه کهریزک، مادران پارک لاله(حامیان مادران عزادار)، مادران صلح و تنی چند از طرفداران جنبش سبز در منزل آن شهید برگزار شد.
در این مراسم تعدادی از خانواده های جان باختگان از جمله خانواده های محمد کامرانی و امیر جوادی فر از کشته شدگان فاجعه کهریزک، محمد مختاری، علی حسن پور، سهراب اعرابی، احمد نجاتی کارگر، سعید زینالی(که ۱۲ سال پیش دستگیر شده و تاکنون خانواده اش هیچ اطلاعی از وی ندارند) حضور به هم رساندند.
در این مراسم ، یکی از طرفداران جنبش سبز با نواختن سنتور به آواز خوانی سرودهای « تفنگت را زمین بگذار»، «غم مخور» و «مرغ سحر» پرداخت که ضمن خواندن سرود «مرغ سحر» حاضرین در این مراسم با وی همخوانی کردند. پس از آن مادران صلح و همچنین پروین فهیمی مادر شهید سهراب اعرابی اشعاری را از هوشنگ ابتهاج، سیاوش کسرایی و احمد شاملو خواندند وسپس جمع حاضران به صورت گروهی سرود « سر اومد زمستون» را همخوانی کردند و پس از آن به خواهش مادر مصطفی و به یاد او سرود «یار دبستانی من» را با یکدیگر و با هماهنگی خواندند.
در ادامه این مراسم، شهناز اکملی مادر مصطفی کریم بیگی یادداشت خود را به مناسبت مرگ فرزندش برای حاضرین خواند. او یادداشت خود را چنین آغاز کرد: «فردا بوسه مرگ را بر لبانم جشن خواهم گرفت، این است اوج تنهایی من…» .
در این مراسم همچنین دو تن از دوستان مصطفی کریم بیگی با ذکر خاطراتی از وی به بینش و آگاهی سیاسی- اجتماعی و به روز این شهید، شجاعت و جسارت وی و خصائص و ویژگیهای نیک و انساندوستانه او اشاره کردند.
در دومین سالگرد شهادت مصطفی کریم بیگی چند تن از شرکت کنندگان در مراسم به بستن دستبندهای سبز و به سر کردن شالهای سبز رنگ اقدام کرده بودند، همچنین شمع های روشن که با آنها نام مصطفی نوشته شده و عکس های برخی از کشته شدگان در میانشان گذاشته شده بود و نیز استفاده از نمادهای سبز در جای جای این مراسم جلوه ای خاص به آن بخشیده بود که از تداوم جنبش مردمی سبز نیز خبر میدهد.
بسیاری از شرکت کنندگان در این مراسم یاد و خاطره مصطفی کریم بیگی را با تقدیم گل گرامی داشتند، در سبد گلی که بابک جوادی فر، برادر امیر جوادی فر از کشتگان فاجعه کهریزک به همراه آورده بود، شعری با این مضمون ضمیمه شده بود:
به خاطر برادرم
جاوید نام «مصطفی کریم بیگی»
بار دگر تو
فصل تو
خوانش دوباره تو…
از کسی مپرس
دی ماه خوب می داند
آنکه بوسه بر کاکل خورشید زد
سبزترین درخت زمستان بود.
