سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) سازمان فدائیان خلق ایران (اکثریت) تشکل داوطلبانه افرادی است که چارچوب کلی دیدگاهها و آماجهای سازمان را پذیرفته و آمادگی دارند با پایبندی به اساسنامه برای تحقق اهداف برنامه ای سازمان فعالیت کنند. عضویت در سازمان، استعفا و کناره گیری از آن امری آزاد و داوطلبانه است.سازمان ما به مثابه سازمان چپ دمکرات و مدرن بر پذیرش ایدههای نو، بر تحول پذیری و بر پیریزی مناسبات درون سازمانی و ساختار تشکیلاتی بر اساس تلفیق دمکراسی نمایندگی، مشارکتی و مستقیم تاکید دارد. اساسنامه سازمان حقوق برابر اعضا را تامین کرده و امکان مشارکت مستمر آنها را در حیات سازمان فراهم میآورد.
فصل اول: نام و آرم سارمان
نام سازمان: سازمان فدائیان خلق ایران(اکثریت)
آرم سازمان: گل پنجپر با گلبرگ سرخ،میانه زرد و ساقه و برگ سبز رنگ
فصل دوم: پرنسیپها دمکراسی درون سازمانی ساختار تشکیلاتی سازمان و مناسبات درونی آن مبتنی بر تلفیق دمکراسی نمایندگی، دمکراسی مشارکتی و دمکراسی مستقیم است.
دمکراسی نمایندگی به این معنی است که: ـ ارگانهای ادارهکننده سازمان، منتخب کنگره بوده و در مقابل کنگره و اعضای سازمان پاسخگو هستند و مستمرا از فعالیتها و تصمیمات خود به اعضا گزارش میدهند. ـ تصمیمات در ارگانها بر اساس رای اکثریت اتخاذ میشود. ـ اعضای سازمان از حقوق برابر برخوردارند.
دمکراسی مشارکتی بدین معنی است: ـ مکانیسمهای ضرور برای تاثیر گذاری و مشارکت اعضای سازمان در حیات سیاسی و سازمانی، شکل گیری کنش متقابل و ارتقای نقش آنها تعبیه میشود.
دمکراسی مستقیم بدین معنی است که: ـ ساختار تشکیلاتی بر پایه تلفیق سیستم هرمی و شبکهای پیریزی شده و از تعداد لایهها کاسته میشود. ـ اعضای سازمان در کنفرانسها و کنگرهها تا آنجا که مقدور است، مستقیما مشارکت میکنند. ـ سیستم همهپرسی در سازمان به کار گرفته میشود.
مسئولیت پذیرش مسئولیت در سازمان داوطلبانه است. هیچیک از اعضای سازمان به اجبار و برخلاف تمایل خود به پذیرش مسئولیت و یا انجام کاری موظف نمیشوند. پذیرش مسئولیت به معنای تعهد به انجام آن، رعایت موازین سازمانی و امر پاسخگوئی است.
تنوع و انسجام سیاسی و سازمانی سازمان پذیرای تنوع سیاسی در چارچوب کلی اسناد دیدگاهی و برنامهای سازمان است و مکانیسمهای ضرور را برای تامین حقوق صاحبان گرایشهای سیاسی فراهم میآورد. سازمان هم بر ارتقای انسجام سازمانی و تقویت عنصر حزبیت پای میفشارد و هم وجود گرایشها و فراکسیون رابه رسمیت میشناسد.
ساختار غیر متمرکز ساختار تشکیلاتی سازمان غیر متمرکز است. ساختار غیرمتمرکز به این معنی است که تمامی ارگانهای هدایتگر منطقهای توسط کنفرانس وسیع این واحدها انتخاب میشوند و به آن پاسخگو هستند. این ارگانها در محدوده فعالیت خود و در چارچوپ اسناد مصوب کنگره و مصوباب کنفرانس وسیع واحدها، از حق تصمیمگیری برخوردارند.
فصل سوم: عضویت شرایط عضویت در سازمان ۱. ایرانی بودن ۲. داشتن حداقل ۱۸ سال سن ۳. پذیرش چارچوب کلی “دیدگاهها و آماجها” و “برنامه” و تعهد به رعایت اساسنامه سازمان ۴. عدم عضویت در دیگر احزاب ایرانی
شرایط پذیرش ۱. پذیرش عضو انفرادی است و توسط سازمان پایه و با تائید گروه کار تشکیلات انجام میگیرد. ۲. تقاضاى عضویت به صورت کتبی و با پر کردن فرم ویژه صورت میگیرد. ۳. متقاضی عضویت باید از جانب دو عضو که دارای سابقه حداقل سه سال عضویت در سازمان هستند، معرفی شود.
وظائف عضو ۱. یاری به سازمان برای پیشبرد وظایف جاری و تلاش برای تحقق اهداف برنامهای سازمان ۲. پرداخت حق عضویت ۳. پایبندی به اساسنامه سازمان و احترام به مصوبات ارگانها
حقوق اعضا هر عضو حق دارد: ۱. برای عضویت در ارگانهای سازمانی کاندیدا شود و یا کاندیداهای خود را انتخاب کند. ۲. گزارش عموم ارگانهائی را که در انتخاب آنها سهیم است دریافت کند. ۳. در بحثهای نظری، برنامهای و سیاسی سازمان شرکت کرده، نظرات خود را آزادانه در اجلاسها بیان و به شکل فردی یا جمعی در رسانههای سازمانی و غیرسازمانی انتشار دهد. ۴. در صورت مخالف بودن با سیاستهای سازمان از تبلیغ و اجرای آن خودداری کند. ۵. امر مشاوره و تشکیل جلسه و همکاری با دیگر اعضای سازمان برای تدوین و تنظیم نظرات، اسناد، قرارها و پیشنهادها و ارائه به ارگانهای سازمانی را پیش برد. ۶. در همه پرسیها مشارکت کند، درخواستها، پیشنهادها و طرحهای خود را ارائه دهد، داوطلب پذیرش مسئولیت در ارگانهای سازمان شود. ۷. در تشکلهای صنفی و سازمانهای غیردولتی شرکت نماید. ۸. از دیگر اعضای سازمان و ارگانها به نهاد رسیدگی به شکایات و داوری (رشد) شکایت کند.
تبصره: ۱. اعضای سازمان به صورت فردی مجاز به مشارکت در اتحادهائی هستند که با برنامه و استراتژی سیاسی سازمان مغایرت نداشته باشند.
فصل چهارم: ساختار تشکیلاتی ۱. ساختار تشکیلاتی سازمان تلفیقی از ساختار هرمی و شبکه ای است. در ساختار تشکیلاتی سازمان از تشکیل لایههای متعدد اجتناب میشود. ۲. ساختار سازمان دو پایه ای است. سازماندهی در جهان واقعی و سازماندهی در جهان مجازی.
سازمان پایه ۱. سازمان پایه، واحد جغرافیائی ـ منطقهای و حوزه مجازی است.
تبصره: ۱. آئیننامه تشکیل حوزه مجازی توسط شورای مرکزی تهیه و به تصویب کنگره میرسد.
کنگره ۱. کنگره عالیترین ارگان سازمان است و سند دیدگاهها و آماجها، برنامه، اساسنامه و جهات عمومی سیاستها و فعالیتهای سازمان را بررسی و تصویب میکند و گزارش فعالیت ارگانهای منتخب خود را مورد بررسی قرار میدهد. ۲. کنگره عادی به فاصله دو سال و کنگره فوقالعاده به درخواست یک سوم اعضای سازمان و یا شورای مرکزی تشکیل میشود. ۳. کنگره شورای مرکزی، نهاد رسیدگی به شکایات و داوری (رشد)، کمیسیون نظارت مالی و کمیسیون تدارک انتخاب ارگانهای مرکزی را برای فاصله بین دو کنگره با رای مخفی انتخاب میکند. کاندیداهای عضویت در ارگانهای مزبور، لازم است حداقل ۵ سال سابقه عضویت در سازمان و فعالیت مستمر در ارگانهای سازمان را داشته باشند. ۴. اساسنامه و اسناد دیدگاهی با حداقل دو سوم آرا و اسناد برنامهای باحداقل ۶۰ درصد آرا تصویب میشود.
تبصره: ۱. در شرایط کنونی همه اعضای سازمان مستقیما در کنگره شرکت میکنند. ۲. شورای مرکزی مجاز نیست بیش از سه ماه برگزاری کنگره را به تاخیر بیاندازد. ۳. عضو سازمان نمیتواند همزمان عضو دو ارگان از ارگانهای منتخب کنگره باشد.
شورای مرکزی ۱. شوراى مرکزى سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت) منتخب کنگره و عالىترین ارگان سازمانى در فاصله دو کنگره است. شورای مرکزی در مورد فعالیتهای سازمان در مقابل کنگره مسئول است. ۲. وظائف شورای مرکزی عبارتند از: ـ تدوین سیاستهای عمومی سازمان در چارچوب مصوبات کنگره ـ انتخاب هیات سیاسی ـ اجرائی و مسئول آن و سخنگوی سازمان با رای مخفی ـ کنترل و نظارت بر کارکرد هیات سیاسی ـ اجرائی، اظهار نظر و تصمیمگیری پیرامون گزارش آن ۳. شمار اعضای شورای مرکزی را کنگره تعیین میکند. مسئول هر واحد کشوری، مسئول هر گروه کار و اعضای شورای سردبیری که عضو شورای مرکزی نیستند، مشاورین شورای مرکزی به حساب میآیند. ۴. شورای مرکزی از بین اعضای خود سه نفر را به عنوان هیات رئیسه و از بین اعضای هیات رئیسه یک نفر را به عنوان مسئول هیات رئیسه با رای مخفی انتخاب میکند. اعضای هیات رئیسه نمیتوانند عضو هیات سیاسی ـ اجرائی باشند. ۵. جلسات حضوری شورای مرکزی هر شش ماه یکبار تشکیل میشود. یک سوم اعضای شورای مرکزی میتوانند جلسه حضوری فوق العاده شورای مرکزی را فرا خوانند. ۶. شورای مرکزی مجاز است از میان اعضای هیات سیاسی ـ اجرائی یک نفر را به عنوان سخنگوی سازمان انتخاب کند.
هیات سیاسی ـ اجرائی ۱. هیات سیاسی ـ اجرائی مسئول هدایت سیاسی ـ تشکیلاتی سازمان در چارچوب مصوبات کنگره و شورای مرکزی در فاصله بین جلسات حضوری شورای مرکزی است. ۲. شمار اعضای هیات سیاسی ـ اجرائی را شورای مرکزی تعیین میکند و هر یک از اعضای آن مسئولیت و نظارت یکی از مسئولیتهای مرکزی را بر عهده دارند. ۳. وظائف هیات سیاسی ـ اجرائی عبارتند از: ـ سیاستگذاری و سیاستورزی ـ نمایندگی سازمان در رابطه با سایر نیروهای سیاسی داخلی و خارجی ـ هدایت، کنترل و نظارت بر کارکرد گروههای کار و مراکز نظری ـ پژوهشی و فنی ـ پردازشی ـ هدایت تشکیلات سازمان
گروههای کار، مراکز نظری ـ پژوهشی و فنی ـ پردازشی ۱. هیات سیاسی ـ اجرائی برای پیشبرد وظائفش در عرصههای مختلف فعالیت سازمان، گروههای کار را تشکیل میدهد. تشکیل گروه کار جدید باید به تائید شورای مرکزی برسد. ۲. هیات سیاسی ـ اجرائی مرکزی برای کارهای نظری، پژوهشی و برنامهای دایر میکند. این مرکز کمیسیونهای موضوعی را برای پیشبرد کارش تشکیل میدهد. ۳. هیات سیاسی ـ اجرائی مرکزی را برای جمع آوری اطلاعات از مطالبات و نگرشهای گروههای اجتماعی، ایجاد بانکهای اطلاعاتی، تنظیم فرمهای نظرخواهی و اخذ نظرات در درون سازمان و در سطح جامعه و پردازش آنها و ارائه پیشنهادها و سیاستها به ارگانهای مرکزی تشکیل میدهد. ۴. هیات سیاسی ـ اجرائی مسئول گروههای کار و مراکز را از بین اعضای شورای مرکزی و دیگر اعضای سازمان انتخاب میکند.
تبصره: ۱. ماده ۲ و ۳ بعد از فراهم آمدن امکانات ضرور عملی میشود.
فصل پنجم: همه پرسی ۱. همهپرسی، رایگیری از همه اعضای سازمان در موضوع معین و مشخص است. ۲. انتخاب مسئولین سازمانی و تصویب اسناد دیدگاهی، برنامهای و اساسنامه مشمول همهپرسی نمیشوند. ۳. شورای مرکزی و هیئت سیاسی ـ اجرایی سازمان میتوانند اقدام به همهپرسی از اعضای سازمان کنند. ۴. درخواست یکسوم اعضای سازمان، برای همهپرسی در موضوع خاص یا یکی از تصمیمات و مصوبات ارگانهای مرکزی سازمان کافی است. ۵. همه پرسی زمانی از اعتبار برخوردار خواهد بود که حداقل دو سوم اعضای سازمان در آن مشارکت داشته باشند. نتیجۀ همهپرسی الزامآور است.
تبصره: ۱. مضامین تکموضوعی منطبق بر بند یک میتوانند به همهپرسی گذاشته شوند. ۲. آییننامه همهپرسی توسط شورای مرکزی تهیه و به تصویب کنگره میرسد.
فصل ششم: گرایش و فراکسیون ۱. گرایش و فراکسیون گروهی از اعضای سازمان را دربر میگیرند که دستکم در یکی از عرصههای مسائل دیدگاهی، برنامهای و یا سیاسی اشتراک نظر نسبتا پایدار دارند. گرایش فاقد سازماندهی و پلاتفرم است. فراکسیون دارای پلاتفرم، نام و هویت جمعی بوده و سازمانیافته است. ۲. فراکسیون برپایۀ پلاتفرم کتبی تشکیل و رسمیت آن بر اساس اساسنامه توسط شورای مرکزی اعلام میشود. فراکسیون رابطی را برای ارتباط با نهادهای سازمانی انتخاب و به شورای مرکزی معرفی میکند. فراکسیون باید لیست نام اعضای خود را به شورای مرکزی ارائه کند. ۳. فعالیتهای فراکسیون شفاف و علنی است. موازین حاکم بر مناسبات درونی فراکسیون همان اساسنامه است. فراکسیون حق ایجاد تشکیلات جدا از تشکیلات سازمان را ندارد. ۴. فراکسیون حق تشکیل جلسه برای تبادل نظر و تدوین اسناد برای ارائه جهت تصویب توسط نهادهای سازمان را دارد. جلسات فراکسیون به اطلاع اعضای سازمان میرسد و اعضای سازمان میتوانند در جلسات فراکسیونها شرکت کنند. هر فراکسیون حق دارد با یک یا چند فراکسیون دیگر اسنادی برای تصویب توسط نهادهای سازمان ارائه دهد و نامزد برای پذیرش مسئولیتهای سازمانی معرفی کند. ۵. رسانههای سازمانی در چارچوب اساسنامه، موضعگیریهای فراکسیونهای سازمان را انتشار میدهند. در ارگان سازمانی بخشی برای انتشار نظرات فراکسیونها اختصاص داده میشود. هر فراکسیون حق دارد نظرات و موضعگیریهای خود را در رسانههای خارج از سازمان انتشار دهد. فراکسیون حق راه اندازی نشریه و یا سایت جداگانه بنام فراکسیون را ندارد. ۶. فراکسیونها مجاز به همکاری و اتحاد با نیروهای سیاسی منفرد و متشکل نیستند ولی از حق گفتگو و تبادلنظر با سایر سازمانهای سیاسی برخوردارند. ۷. گرایشها و فراکسیونها از حقوق برابر برخوردارند. ۸. چنانچه فراکسیون موازین سازمانی را رعایت نکند، شورای مرکزی بر پایه قضاوت رشد، حق تعلیق فعالیت فراکسیون را دارد. تصمیم نهائی در این موارد با کنگره سازمان است.
فصل هفتم: نقض اساسنامه ۱. در موارد نقض اساسنامه برخورد انضباطی با عضو صورت می گیرد. برخورد انضباطی از تذکر شفاهی تا اخراج از سازمان را شامل می شود. اخراج از سازمان، حداکثر برخورد انضباطی است. ۲. اگر عضوی طی شش ماه متوالی از پرداخت حق عضویت بدون عذر موجه خودداری کند، از سازمان اخراج میشود. ۳. تعلیق و اخراج عضو به پیشنهاد سازمان محلی و با تصویب شورای مرکزی و یا ارگانی که شورای مرکزی به آن اختیار میدهد، قابل اجرا است. عضو تعلیقی و اخراجی حق شکایت به “رشد” را دارد. داوری “رشد” معتبر است. ۴. مشارکت اعضا در سازماندهی ارادهای مغایر با مواضع سازمان در بیرون از سازمان، نقض موازین اساسنامه به حساب می آید. داوری در این مورد با “رشد” است. در این موارد شورای مرکزی و هیئت سیاسی ـ اجرائی برپایه داوری رشد تصمیم میگیرند.
فصل هشتم: نهاد رسیدگی به شکایات و داوری (رشد) ۱. نهاد رسیدگی به شکایات و داوری برای رسیدگی و داوری پیرامون شکایات اعضای سازمان از یکدیگر، اعضا از ارگانهای سازمانی و بالعکس، بشرط آنکه مبنای دعوی و شکایت، فعالیت و زندگی سازمانی باشد، تشکیل میگردد که باختصار “ر.ش.د.” (رشد) خوانده میشود. ۲. کنگره سازمان از میان اعضای داوطلب ۳ نفر را به عنوان عضو اصلی و دو نفر را به عنوان علی البدل برمیگزیند. ۳. داوری رشد برای همه اعضا و نهادهای سازمان از اعتبار برخوردار است. تنها کنگره حق تجدیدنظر در مورد داوری رشد را دارد. ۴. هرگاه تعداد اعضای رشد به هر دلیلی به کمتر از ۳ نفر برسد، شورای مرکزی سازمان موظف است با رای موافق دست کم دو سوم اعضای خود رشد را تکمیل کند.
فصل نهم: امور مالی ۱. درآمدهای سازمان را حق عضویت و کمکهای مالی اعضا و دوستداران سازمان و درآمدهای حاصل از دارائیهای سازمان تشکیل میدهد. ۲. درآمدها و هزینههای سازمان به شورای مرکزی و کنگره گزارش میشود. ۳. کمیسیون نظارت مالی وظیفه حسابرسی و بازرسی مالی سازمان را برعهده دارد و از سه عضو سازمان تشکیل میشود. کمیسیون نظارت مالی هر سال یکبار نتیجه حسابرسی مالی را در اختیار شورای مرکزی قرار میدهد.
فصل دهم: دوستداران سازمان ۱. دوستداران سازمان کسانی هستند که به تحقق اهداف و برنامه سازمان علاقمند بوده و به انحای مختلف به سازمان در پیشبرد اهداف و برنامهاش یاری میرسانند. ۲. دوستداران سازمان میتوانند در بحثهای نظری، برنامهای و سیاسی مشارکت کرده و به کنگره سازمان دعوت شوند. ولی از حق رای و کاندیدا شدن برای ارگانهای مرکزی سازمان برخوردار نیستند.
فصل یازدهم: سازمانهای غیردولتی و صنفی ۱. سازمان مشوق شرکت اعضای خود در تشکلهای صنفی و سازمانهای غیردولتی است. ۲. سازمان از وابسته کردن تشکلهای صنفی و سازمانهای غیردولتی به خود و از ایجاد فراکسیون سازمان در آنها اجتناب می ورزد. اعضای سازمان بر پایبندی به پرنسیپهای دمکراتیک در این سازمانها تاکید کرده و در پیشبرد برنامه آنها فعالانه شرکت میکنند. ۱. قانونگذاری بر عهده کنگره سازمان است. تغییرات در اسناد دیدگاهها و آماجها، برنامه و اساسنامه به تصویب کنگره میرسد. تدوین آئیننامه ارگانها بر عهده خود ارگانها است. ۲. تغییرات در اساسنامه میتواند تنها در کنگره و با اکثریت دوسوم آرا به تصویب برسد.
