جناح دولت (احمدی نژاد) تنها با یک مدعی کاندیداتوری ریاست جمهوری (مشائی) در روند انتخابات نظام جمهوری اسلامی شرکت جست، کە او هم توسط شورای نگهبان رد شد. اگر از حکم حکومتی و امید دوبارە مشائی برای بازگشت بە لیست کاندیداهای تائید شدە بگذریم، تا حالاهیچ فردی از جناح دولت در لیست گذشتە از صافی شورای نگهبان حضور ندارد. لیست موجود تنها شامل دو جناح اصولگرا (در اکثریت مطلق خود) و فردی از جناح اصلاح طلبان است.
کاملا مشخص است کە تا حالا و بر اساس افراد تائید شدە، برنامە حکومت این است کە فردی از جناح اصولگرا با خصوصیت سرسپردگی بە ولی فقیە پیروز انتخابات باشد و نامش از صندوقهای رای بیرون بیاید و فرد معرف جناح اصلاح طلب، یعنی آقای عارف، فقط برای گرم کردن تنور انتخابات از صافی شورای نگهبان گذشتە است.
اما اگر از این امر بگذریم، موضوع دیگری کە جای تامل دارد همانا حضور اصلاح طلبان در لیست انتخاباتی است و علیرغم خوش خدمتی احمدی نژاد در سالهای اخیر بە خامنەای برای تضعیف و بیرون راندن اصلاح طلبان، نمرە وی برای قبولی در امتحان لیست کاندیداها، صفر مطلق است.
علت چیست؟
علت را باید در این چند عامل جستجو کرد:
ـ احمدی نژاد، فردی بیرون آوردە شدە از طریق مهندسی انتخابات بود؛
ـ احمدی نژاد بر خلاف اصلاح طلبان فاقد پایە اجتماعی است. بنابراین عدم حضور جناحش در انتخابات، ضرری بە حضور مردم در انتخابات نخواهد زد؛
ـ و علت آخر این کە، در اصل ماموریت این جناح بنابر تشخیص دست اندرکاران اصلی، خاتمە یافتە تلقی شدە است. ماموریت این جناح عبارت بود از مشارکت (و البتە بە عنوان نیروی اصلی) در پس راندن اصلاح طلبان و نیز طرحهای مقابلەای با غرب. با موفقیت نسبی این دو عملیات و البتە با توجە بە گردنکشیهای جناح مذکور، دیگر ماموریت آن پایان یافتە تلقی می شود. نظام بعد از این طرحهای عملیاتی خود را جور دیگر و از کانال افراد دیگری بە پیش خواهد برد.
در واقع تا حالا در عمر نظام جمهوری اسلامی ایران، از هیچ کسی بە اندازە احمدی نژاد و جناحش استفادە ابزاری نشدە است.