آن که چون غنچه ورق در ورق خون میبست
شعله زد در شفق خون، شرف خاور شد.
آتش سینه ی سوزان نو آراستگان
تاول تجربه آورد، تب باور شد
شاخه ی عشق که در باغ زمستان میسوخت
آتش قهقه در گل زد و بار آور شد
“سعید سلطانپور”
دلهامان اگر چه خونین است و سنگینی دردهای مکرر جسم و جانمان را سخت می فشرد. اما با باوری سخت عمیق به درستی راهی که میرویم، در آستانه ی سالی نو، دوباره قامت راست کرده و گامی نو به پیش بر می داریم تا خواسته هایمان را دست یافتنی تر کنیم.
سال ۱٣۹۰ نیز گذشت و هر روزش را شاهد فشارهای سیاسی و اجتماعی شدیدتری بر خانواده های کشته شدگان و زندانیان سیاسی- عقیدتی بودیم. از دیگر سو نیز بر توهم مستبدان همواره افزوده شد، چنان که گمان برده اند با فشار بیشتر می توانند صدای اعتراض و دادخواهی مادران و خانواده ها را خاموش کنند، ولی با این توهم بزرگ، نه تنها صدای دادخواهی را خاموش نکرده اند، بلکه دادخواهان را مصمم تر از قبل به کارزار دادخواهی کشانده اند.
حضور مادران و خانواده ها در خاوران و بهشت زهرا در روزهای آخر سال، علیرغم فشارها و تهدیدهای مکرر و ممانعت نیروهای امنیتی و انتظامی، نمونه ای از آن گام هاست. خشونت و سرکوبی است که همواره عوامل حکومت بر مادران و خانواده های آسیب دیده روا داشته اند، از دید ما به شدت محکوم بوده و اعتراض شدیدمان را به این گونه رفتارها بارها و بارها اعلام کرده و میکنیم.
مابا تکیه بر آموزه های تاریخ به نیروی تغییر مردمی معتقدیم و در این درس خوانده ایم و دیده ایم که در هیچ کجای دنیا و در هیچ زمانی، ستم جاودانه نبوده و نخواهد بود. و علی رغم تمایل ستمکاران پایه های لرزان ستمکاریشان بی تردید شکسته و آوارهای آن دفنشان خواهد کرد.
اکنون که جهان و طبیعت دوباره در حال نو شدن است، ما نیز با رویشی نو به صرافت برپایی گامهایی نو هستیم. ما میخواهیم دستهایمان را به دست یکدیگر دهیم و با همیاری تمام دادخواهان، نیروی مان را دو چندان کنیم. ما دادخواهان، امروز به رغم ستمکاری های حکومت، بسیار و بی شمارگانیم. بی شک یکدیگر را می یابیم و تجارب مان را در عرصه ای مشترک به دیگران نیز می رسانیم.
ما مادران پارک لاله ایران، به همراه همبستگی جهانی حامیان در خارج از کشور، پای در این راه نو نهاده ایم که سال تازه را به سال همبستگی و اتحاد دادخواهان و فشرده تر کردن صفوف دادخواهی در حد توانمان بدل کنیم. دادخواهانی که هر کدام به نوعی در جهت افشاگری جنایت های بیشمار رژیم استبدادی حاکم بر ایران می کوشند و تلاشگران عرصه دادخواهی اند.
مادران پارک لاله ایران و همبستگی جهانی حامیان خارج از کشور، مطابق میثاق همیشگی خود خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط همه ی زندانیان سیاسی و عقیدتی بوده و معتقدند که به بند کشیدن انسان هایی که در پی کسب حقوق اجتماعی و فردی خود هستند، خلاف همه گونه اصول انسانی و قانونی است.
ما همچنان ایستاده ایم و سه خواسته خود را فریاد میزنیم و برای رسیدن به این خواست های دادخواهانه از هیچ تلاشی فرو گزار نخواهیم بود. آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی، لغو مجارات اعدام از قوانین مجازاتی ایران، مجازات آمران و عاملان جنایات رژیم طی دوران حکومت اش در دادگاه های علنی و مردمی! تا سرانجام کارزار دادخواهی را در افق عدالت بنشانیم.
سال نو را به سال همبستگی بیشتر تبدیل کنیم!
مادران پارک لاله ایران
همبستگی جهانی حامیان مادران پارک لاله ایران
۲۷ اسفند ۱٣۹۰
