جهادی ها بدون کمترین مقاومتی شهر های مهمی از شمال عراق را به تصرف خود در آورده اند و در حال حاضر چشم به تصرف بغداد دوخته اند. کامیونهای حامل صد ها نفر از جنگنده های جهادی و ده ها تانک و نفر برهای زرهی تصرف شده از ارتش عراق، ترس و وحشت و ویرانی را با خود همراه دارند و موجب فرار هزاران نفر از خانه و کاشانه خود شده اند.
گروه اسلامی که نام‌اش مخفف « دولت اسلامی شام و عراق» است تاکنون موفق شده اند تا چندین هزار نفر از مسلمانان را از کشور های عربی و اسلامی تحت تاثیر تبلیغات خودشان قرار بدهند. آنها میتوانند بحران های زیاد و جنگ های جدیدی را در این منطقه بوجود بیاورند. آنها آنچه را که در کشور سوریه بوجود آوردند و از خود به جا گذاشتند میتوانند در عراق هم به شکل خونین تری بوجود بیاورند. جنگی میان سنی ها و شیعه ها، جنگی میان عربستان سعودی و جمهوری اسلامی ایران، بحرانی که پایان نخواهد گرفت.
در واقع پیدایش چنین شرایطی با به قدرت گیری نوری المالکی نخست وزیر کنونی و شیعه عراق که از سال ٢٠٠۶ میلادی در راس دولت کشور عراق قرار گرفته است، آغاز شده است. در اوایل سال جدید، ارتش عراق شهر مهم “فلوجه” را در منطقه غرب عراق در مبارزه و جنگ با “جهادی ها” از دست داد و مجبور به عقب نشینی گردید. اما امروز “جهادی ها” در شمال عراق در حال کشتار و جنگ و ویرانی این منطقه هستند. کسانی که از رژیم شیعه نوری المالکی بریده اند، به “جهادی ها” پیوسته اند و امروز به امید تسلط بر عراق در این جنگ ویرانگر شرکت کرده اند. گرچه نوری المالکی تلاش بر این کرد که همه نیروهای غیر نظامی سنی که در سال ٢٠٠٧ میلادی در کنار ارتش آمریکا علیه “القاعده” مبارزه کردند و پیروز شدند را جذب ارتش عراق کند، اما تلاش او بی نتیجه ماند و آنها از حضور در ارتش عراق خود داری کردند. اکنون در کنار “جهادی ها”، افسران ارتش صدام حسین هم هستند که در سال ٢٠٠٣ میلادی با شکست رژیم عراق همه موقعیت های شغلی خود را از دست داده اند. “موصول ” آخرین شهری بود که توسط ارتش آمریکا آزاد شد، در هیچ شهری مانند”موصول “تعداد افسران وابسته به ارتش صدام حسین زیاد و چشمگیر نبود، حال همه آنها به کمک “جهادی ها” آمده اند. نیرو های غیر نظامی و افسران رژیم صدام حسین، در آغاز از اسلامیست ها”جهادی” حمایت نمیکردند و نمی خواستند به دلیل یک ایدئولوژی به دو بخش تقسیم شوند، اما بعدا همه آنها علیه یک دشمن بنام نوری المالکی به هم نزدیک شدند.
در حال حاضر به دلیل ترور هایی که توسط “جهادی ها ” در سالهای اخیر در خاک کشور عراق صورت گرفته است، تعداد زیادی از سیاستمداران سنی، رژیم نوری المالکی را ترک کرده اند و همچنین خیلی از مبارزان سنی هم صحنه را ترک کرده اند و در حال حاضر فقط چند هزار نفر از “جهادی ها” در این درگیری ها شرک کرده اند. اما آنها به اسلحه های زیادی دست پیدا کرده اند که از ارتش عراق به آنها به غنیمت رسیده است و همچنین از بانکهای شهر “موصول ” مبلغ ٣٠٠ میلیون دلار به چنگ آنها افتاده است که از کشور های عربی، عربستان سعودی، امارات متحده و قطر در آن بانکها سپرده شده بود. اما این ها که گفته شد تنها ممر و مفر درآمد “جهادی ها ” نیستند؛ آنها از طریق فشار و تهدید به شهروندان و ساکنین منطقه تقاضای حمایت مالی میکنند. آنها همچنین با فروش نفت تولید شده که در کنترل آنها آمده است دست به دزدی و چپاول میزنند. در صورت به چنگ آوردن پالایشگاه های نفت، درآمدهای جدیدی به منابع مالی آنها اضافه خواهد شد.
در راس جهادی های معروف به “کشور های اسلامی” مردی بنام البغدادی است. ستون فقرات نیروهای این گروه مانند جهادی های افغانستان را فقط افراد کشورهای عربی تشکیل نمیدهند، بلکه از همه جا و همه ملت ها نیرو جذب کرده اند. آنها از کشور های عربی، منطقه قفقاز، چچنی ها و اروپایی ها جذب نیرو کرده اند. امروز به خوبی میتوان گفت که نیمی از نیروهای آنها از کشور های اروپایی هستند. “جهادی ها” پس از تصرف “موصول “، همه دزدان و جنایتکاران زندانی را آزاد کردند و به طریقی به جمعیت حمایتگران خود افزودند. آنها در صورت تصرف شهر بغداد به طرف کربلا شهر شیعه نشین مشهور عراق خواهند رفت. در آنصورت مدت زیادی طول نخواهد کشید تا اتحاد و هم پیمانی موجود بین ارتش عراق از هم بگسلد و چنانچه این اتحاد موجود به طور جدی به خطر بیفتد میتواند متحد شیعه عراق، یعنی ایران را واقعا نگران کند. آنوقت تهران باید یک رژیم شیعه شکست خورده را که توسط تروریست های سنی تصرف شده است را در غرب خود تحمل نماید.
ایران و ایالات متحده آمریکا علیه حکومتی سنی به رهبری یک خلیفه اسلامی در عراق میباشند. کشور اسرائیل هم تمام تلاش خود را در جلوگیری از به قدرت رسیدن “جهادی ها” در عراق مصرف خواهد نمود. نیروهای “جهادی کشورهای اسلامی” با نیرو های جهادی منطقه سینایی در ارتباط هستند و ارتش اسرائیل در حال آماده باش در آمده است. از طرف دیگر، عربستان سعودی که سالها شریک اصلی ایالات متحده آمریکا شمرده میشد دیگر انگیزه ای برای حفظ آن ارتباط استراتژیک با آمریکا نمیتواند داشته باشد:
١ – آمریکا در مورد تولید نفت و گاز بطرف خودکفائی پیش میرود و علاقمندی خود را نسبت به شبه جزیره عربستان سعودی کمتر نشان میدهد.
٢ – آمریکایی ها و ایران کم کم به هم نزدیک تر میشوند و سیاست مربوط به عربستان سعودی کمتر مورد توجه قرار میگیرد و قترت شیعه ها در منطقه و بویژه پس از انقلاب اسلامی ایران در سال ١٩٧٩ میلادی و سقوط صدام حسین در سال ٢٠٠٣ میلادی، مورد توجه بیشتری قرار گرفته است!
قابل ذکر است که در صورت سقوط رژیم بشار اسد در سوریه، شرایط مناسبی برای حضور هر چه بیشتر سیاستهای عربستان سعودی بوجود می آمد اما علیرغم همه تلاش های این کشور و حمایت هایش از تمام نیروهای مخالف رژیم بشار اسد و دیگر نیروهای افراطی و از جمله همه “جهادی ها”، اما خواست مورد نظر عربستان سعودی اتفاق نیفتاد و بشار اسد دوباره قدرت گرفت و در انتخابات جدید هم دوباره به ریاست جمهوری کشور سوریه انتخاب شد. “جهادی ها ” که توسط کمک های رژیم عربستان سعودی بهم نزدیک شده و نیرو گرفته اند، خود به خود باعث نزدیکی هر چه بیشتر آمریکا و ایران شده اند.
پیشروی جهادی های « دولت اسلامی شام و عراق» داعش نه فقط خطری برای کشور عراق، بلکه برای همه منطقه خاورمیانه محسوب میشوند. حضور آنها مانند نفتی است که بر آتش دعوای شیعه و سنی ریخته شود. پس از خروج نیروهای ارتش آمریکا از عراق، این کشور تا به امروز امکان آرامش به خود ندیده است و دائما ترور و کشتار مردم بی گناه این کشور در خانه ها و کوچه ها و خیابان ها و بازار و مساجد ادامه پیدا کرده است. آنچه که بر سر سوریه آمد، آنچه که بر سرافغانستان میگذرد، شرایط بهتری را در انتظار عراق نمی گذارد.
منبع : فرانکفورتر آلگماین – Frankfurter Allgemeine
