این روزها بار دیگر چرخهی محاکمات فرمایشی و اعترافگیریهای ضدانسانی به گردش افتاده است. پیشینهی این محاکمات و اعترافگیریها به رژیم گذشته برمیگردد. خواستِ مبرم مردم آن بود که با سقوط رژیم پیشین بساط این روشهای ضدانسانی برای همیشه برچیده شود، اما طی دههی ۱۳۶۰ با ابعادی گستردهتر و هولناکتر از سر گرفته شد و تا به امروز به شیوههای گوناگون همچنان ادامه یافته است. آنچه در این محاکمات و اعترافگیریهای فرمایشی پایمال میشود ابتداییترین حقوق و آزادیهای انسانی است. تاریخ ما گواه آن است که صحنهگردانان و مجریان این نمایشها سرانجام خود نیز قربانی این تبهکاری خواهند شد.
همزمان، رژیم دستنشاندهی عراق نیز پناهجویانی را که دستشان از همه جا کوتاه است در شهر اشرف به سبعانهترین شیوه مورد حمله و سرکوب و سلاخی قرار داد. این جا نیز آنچه پایمال میشود بدیهیترین حقوق انسانی است.
کانون نویسندگان ایران صرفنظر از دیدگاههای سیاسی و سوابق قربانیان محاکمات اخیر و بدون توجه به مواضع سیاسی سازمان مجاهدین خلق ایران، اعترافگیریها و پروژهی پلشتِ توّابسازی و نیز حمله به ساکنان شهر اشرف را محکوم میکند و خواهان احقاق حقوق همهی سرکوفتگان و پناهجویان است.
کانون نویسندگان ایران
۱۳ مرداد ۱۳۸۸
