در روز کارگر ۴٠ نفر از افراد حاضر در تعاونی کارگران فلزکار مکانیک را بازداشت کردند. اما در همان شب تعدادی از آنها را آزاد کردند، ولی ١۶ نفر را ماموران با خود به زندان اوین بردند، که هنوز هیچ یک از آنها آزاد نشدهاند. بعضی ها می گویند که آنها در بند ٢٠٢ هستند. عده دیگری می گویند که آنها به همراه کسانی که در پارک لاله بازداشت شدهاند، همگی در بند ٢۴٠ هستند. پدر من نیز جزو ١۶ نفری است که هنوز آزاد نشده اند. به ما گفته بودند که پدرم به همراه بقیه کارگران زندانی، روز شنبه آزاد می شود ولی آزاد نشد. در حقیقت، هیچ کس را آزاد نکردند. به جای این که آنها را آزاد کنند ملاقات تعدادی از خانوادها را قطع کردند. تنها در روز چهارشنبه گذشته به ۳ نفر اجازه ملاقات دادند. تا آن روز دو، سه بار به زندانیان اجازه داده بودند از طریق تلفن با خانواده هایشان ارتباط برقرار کنند، اما از چهارشنبه گذشته کلیه ارتباطات تلفنی با خانواده ها را قطع کرهاند. از بستگان کارگران و افراد زندانی امروز شنیدم که هنوز هیچ کس را آزاد نکردهاند. آنها می گفتند کسانی که آزاد شددهاند، افرادی بودند که رهگذر بوده اند و یا کسانی هستند که بطور اتفاقی دستگیر شده بودند. ما از روز ١٢ اردیبهشت، هر روز برای آزادی کارگران زندانی اجتماع کرده یا به ارگانهای مختلف مراجعه کردهایم، اما به ما یا وعده دادهاند یا می گویند هنوز پرونده آنها تکمیل و بررسی نشده است.
امروز دو شنبه (٢١اردیبهشت) رفته بودیم مرکز شورای عالی قضایی و دادخواستی را به آنها دادیم. می گفتند قرار است بعضی از زنان زندانی را با گرفتن وثیقه آزاد کنند. اما تا آخر وقت امروز، تا ما در آنجا بودیم، کسی آزاد نشده بود. وکیل هم گرفتهایم. امیدواریم نتیجه بگیریم. خیلی از خانواده ها تنها نان آور خود را فعلاً از دست دادهاند. بزودی آخر ماه می شود، باید کرایه خانه بدهند، فرزند مدرسهای و دانشگاهی دارند، با این هزینه های زندگی نمی دانند چه کار باید بکنند. اگر نان آوران خانواده ها آزاد نشوند خانوادهای کارگران زندانی با دشوریهای زیادی باید سر کنند. خوشبختانه با این حال همبستگی و پیگیری خانواده ها تا حالا خیلی خوب بوده است… امیدوارم این همبستگی و پیگیری، تا خلاصی همه کسانی که در زندان هستند ادامه پیدا کند.
این گزارش به دنبال یک مکالمه تلفنی با خانواده یکی از کارگران بازداشت شده تهیه شده است.
