“سحر” در سوگ مادر
ارغوان این چه رازی است که هربار بهار با عزای دل ما می‌آید!
در صبحگاه پانزدهم اردیبهشت ماه «عارفه شعیبی یگانه» همسرزنده یاد حسین قاسمی نژاد- از اعدامی‌های دسته جمعی سال ۱۳۶۷- بعد از مدت‌ها تحمل بیماری، دیده از جهان فروبست.
او خسته از ظلم و درد اعدام همسرش با آرزوهای فراوان و کارهای برزمین مانده، دخترش سحر عزیز و بستگان و یاران خود را ترک کرد. عارفه سی و چند سال را بعد از اعدام حسین با عشق به او و آرمان‌هایش، و امید زندگیش «سحر»، با عزت و سربلندی سپری کرد.
اما در سال‌های اخیر و علیرغم تحمل و مقاومت او در برابر دشواری‌ها و ظلمی که بر او رفته بود، بیماری شمع وجودش را ذره ذره از درون آب کرد، تا اینکه در صبحگاه روز دوشنبه پانزدهم اردیبهشت ماه شعله آن به خاموشی گرایید.
ما این مصیبت را به سحر عزیز و خانواده حسین و عارفه تسلیت می‌گوییم و در غم آنان شریک و همراهشان هستیم.
دوستان و یاران زنده یادان عارفه و حسین
۱۴۰۴/۲/۱۵
1 Comment
حسین قاسمی نژاد برخاسته از نیروی کار و زحمت، با آرمان های بزرگ در راه مبارزه برای رهایی آنان از رنج و ستم و بهترین آرزوها برای مردم و میهن خود، از زندانیان سیاسی دروان شاه و در صفوف مبارزه فداییان خلق ایران اکثریت، از هیچ تلاش و از خود گذشتگی فروگذار نبود. خاطره روحیه و شخصیت پرشور و استوار او که با وجود آثار شکنجه های ساواک شاه، این بار توسط جلادان حکومت جمهوری اسلامی به زیر شکنجه وحشیانه کشیده و در سال ۶۷ به دریا دلان جان باخته سازمان پیوست ، تا همیشه در یاد یاران او باقی خواهد بود و چون الماسی درخشان می ماند.
همسر و هم رزم گرامی حسین قاسمی نژاد ، عارفه عزیز نیز در همه این سالها بار تمامی فشارها و ظلم و درد حکومت جمهوری اسلامی را صبورانه متحمل بود. او همچون نشانی یگانه با پاکی همسر مبارزش، سحر عزیز را با شایستگی در دامان پر مهر خود پروراند. اکنون غم در گذشت این عزیز گرانمایه ، اندوه بزرگ همه یاران اوست. به سحر عزیز ، خانواده های گرامی آنان و همه یاران، همدردی خود را در این غم سنگین ابراز می دارم.
ا. دوستدار