سه‌شنبه، ۸ تیر ۱۳۵۵، رهبر برجستهٔ سازمان ما، سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران در نبردی نابرابر به هم‌راه ده رفیق دیگر، چریک‌های فدایی خلق: رفقا طاهرهٔ خّرم، عسگر حسینی ابرده، علی‌اکبر وزیری، غلام‌رضا لایق مهربانی، غلام‌علی خرّاط‌پور، فاطمهٔ حسینی، محمّدحسین حق‌نواز، محمّدرضا یثربی، محمّدمهدی فوقانی و یوسف قانع خشکه‌بیجاری در نبردی جندین‌ساعته و نابرابر با چند لایه از نیروهای حکومتی مجهّز به سلاح‌های نیمه‌سنگین و بال‌گرد در راه مبارزهٔ خود جان باختند. کشتار رفقای ۸ تیر، پایان دوری از پیگرد فداییان خلق توسّط نیروهای امنیّتی محمّدرضا شاه بود که از پایان سال ۱۳۵۴ آغاز شده و در اردیبهشت ۱۳۵۵ اوج گرفته بود.
حمید اشرف پس از جان باختن رفقا علی اکبر صفایی فراهانی در ۱۳۴۹، امیرپرویز پویان، مسعود احمدزاده، رفیق محمّد صفاری آشتیانی تا بیژن جزنی و حسن ضیاءظریفی در فروردین ۱۳۵۴، رهبر بلامنازع سازمان ما بود. هرچند جان باختن رفیق حمید، ورزیده‌ترین و باسایقه‌ترین چریک شهری تاریخ میهن ما در روز ۸ تیر موجب نام‌گذاری این روز به عنوان نماد فداییان جان‌باختهٔ خلق شد، اما روی‌کرد جنبش ما فداییان خلق هرگز نه تمجید از مرگ، بلکه تقدیر از زندگی بوده و است. هستی انسان بزرگترین گنجینه و سرمایهٔ بی‌مثال اوست. برای ما بزرگ‌داشت روز فداییان جان‌باختهٔ خلق، پاس‌داشت هستی فرزندان مردم است که جان خود را در راه آزادی میهن و مردم و حقوق و منافع کارگران و زحمتکشان نثار کردند؛ این روز همچنین بزرگ‌داشت هزاران فدایی خلق است که در طول بیش از هفتاد سال که از آغاز شکل‌گیری نطفه‌های جنبش ما می‌گذرد، هستی خود را بدون چشم‌داشت پاداشی، سرمایهٔ مبارزه در این راه کرده‌اند.
جنبش ما فداییان خلق که در واکنش اعتراضی و انقلابی به کودتای آمریکایی – انگلیسی ۲۸ مرداد و بازگرداندن تاج و تخت خونین و ننگین به شاه کودتا شکل گرفته بود، علیرغم نشیب‌های گه‌گاهی در راه مبارزهٔ بغرنج در راه آرمان‌های انسانی عدالت‌محور خود، همواره به این بنیان پای‌بند مانده است که هرگز به خدمت بیگانگان در نیاید و جیره‌خواه و آلت‌دست و متّکی به آنان نباشد.
در ۸ تیر امسال و در روزهایی که تجاوز جنایت‌کارانهٔ حکومت نژادپرست و نسل‌کش اسراییل و دولت امپریالیستی آمریکا به میهن عزیمان ایران باز ردّ پای خونینی از جان و هستی عزیز هم‌میهنانمان در جای‌جای ایران از خود به جا گذاشته است، یادی از رفقای عزیزی نیز ضروری‌ست که در جریان دقاع از میهن‌مان در برابر تجاوز نطامی عراق طی دو سال دفاع میهنی در راه میهنی که تا پای جان دوستش داشتند، جان باختند.
جنبش و سازمان ما به عنوان یک نیرو و تشکّل میهن‌دوست و استبدادستیز، سازمان یافته و بنیان‌گذاری شده است و امروز برای صلح، آزادی، دموکراسی، برابری و عدالت اجتماعی در راه سوسیالیسم مبارزه می‌کند. در این مفهوم و با این روی‌کرد است که نه جان‌باختن رفقای عزیزمان را ، که یاد نبرد عاشقانه‌شان و نام ایشان را بزرگ می‌داریم. آنان که هستی در راه مردم و میهن و به ویژه حقوق و منافع کارگران، زحمتکشان، ستم‌دیدگان و محرومان میهن گذاشتند.
یاد و نام همهٔ مبارزان میهن‌دوست و آزادهٔ مان گرامی و همواره در یاد!
یکشنبه، ۸ تیر ۱۴۰۴ (۲۹ ژوئن ۲۰۲۵ میلادی)
هیئت سیاسی – اجرایی سازمان فداییان خلق ایران (اکثریت)
