در صبحدم روزجمعه ۲۳ خرداد ماه، در شرایطی که وزیرامورخارجه ایران وهمراهان وی برای ششمین دورمذاکرات با نمایندگان امریکا آماده می شدند، رژیم اشغالگراسرائیل غافلگیرانه ایران را مورد تجاوزنظامی قرارداد. ایران قبل ازاین که واکنشی نشان دهد، در همان لحظات اولیۀ تجاوز حدود ۳۰ نفر از فرماندهان نظامی تراز اول و تعدادی ازدانشمندان اتمی خود را در این حمله از دست داد، وهمزمان تعدادی از سامانههای نظامی ومجتمعهای هستهای کشور با هواپیماها، موشکها و پهپادهای رژیم تجاوزکاراسرائیل مورد حمله قرارگرفت.
مسئولان کشور پس ازتکانههای چند ساعت اولیه ناشی از این تجاوز آشکار، با صدها موشک و پهپاد به تهاجم اسرائیل پاسخ دادند. ادامۀ درگیریهای طرفین باعث شد تا حملات متقابل به زیرساختهای اقتصادی- اجتماعی کشیده شود. در این نبرد ایران به دلیل فقدان زیرساختهای لازم برای حفاظت از جان شهروندان در برابر حملات هوایی و موشکی اسرائیل متحمل خسارتهای مالی و جانی زیادی شد. طی ۱۲ روز حملات اسرائیل به مؤسسات اقتصادی، اماکن مسکونی و حتی زندان، مطابق آمارهای رسمی بیش از۱۰۰۰ نفر،عمدتاً غیرنظامی، کشته و چند هزار نفر نیز مجروح شدند وخسارتهای زیادی به کشور تحمیل شد. حملات موشکی و پهپادی ایران به اسرائیل به تلافی تجاوز به خاک میهنمان، با عبور از سیستم پدافند چندلایه ، خسارتهای زیادی به این کشور وارد آورده است. در این حملات بر پایۀ گزارشها نزدیک به ۳۰ نفر از شهروندان اسرائیلی کشته و بیش از سههزار نفر نیز مجروح شدهاند.
گرچه در روزهای آغازین جنگ تعداد زیادی از شهروندان کشور برای درامان ماندن از حملات جنگندهها، موشکها و پهپادهای اسرائیلی، بهویژه در شهرهای بزرگ، به مناطق پیرامونی دوردستتراین شهرها کوچ کردند، اما باگذشت چند روزازشروع جنگ، اغلب آنان، به رغم ادامه حملات اسرائیل، به شهرهای خود بازگشتند و فعالیتهای خود را از سرگرفتند. در همین مدت کوتاه، حس همدلی و همبستگی مردم در برابرتهاجم رژیم جنایتکاراسرائیل به اشکال گوناگون: در صف خرید مایحتاج روزانه، پرهیز از انبارکردن نیازهای روزمره، پذیرایی از آنانی که ازشهرهای بزرگ به محدودههای پیرامونی وارد می شدند توسط مردمان این نواحی، توزیع آب و مواد خوراکی به مسافران و آنان که در صفهای تامین نیازهای روزانه بودند، خود رانشان داد.
در میان فعالان سیاسی درصد قابل توجهی از آنان که با حاکمیت زاویه دارند و حتی خواهان عبور از آن هستند، با حملۀ اسرائیل و ایالات متحده آمریکا، به گفتمان جدیدی رو آورده اند، و منادی دفاع ازمیهن در برابرتجاوزکاران شده اند، و اقدامات آنان را در کشتن فرماندهان نظامی و مردم بیپناه و حمله به تاسیسات هستهای، زیرساختهای اقتصادی و اماکن مسکونی به شدت محکوم میکنند. آنان معتقدند که اسرائیل، امریکا و متحدان آنان بربستر سیاستهای منطقهای نظام جمهوری اسلامی ایران فرصت را مغتنم شمردهاند، تا نه فقط تاسیسات هستهای ایران و در ادامه نظام جمهوری اسلامی را ازمیان بردارند، بلکه باتکهپاره کردن ایران به هدف اصلی و نهایی خود یعنی تغییر جغرافیای خاورمیانه نائل آیند. آنان با این ارزیابی از رویکرد اسرائیل، و متحدان آن، با اغلب مردم ایران در برابرتجاوزکاران همدل و همراه شدهاند، و دفع تجاوز، آتشبس پایدار و برقراری صلح در شرایط کنونی را مقدم بررویکرد و برنامهای میدانند که پیش ازشروع جنگ در دستورکارداشتند. چه در غیراینصورت، چنانچه متجاوزان بخواهند اهداف شوم خود را محقق کنند، فقط همبستگی مردم باهم و یا حاکمیت با اتکاء به ظرفیتهای بالفعل خود به تنهایی، بدون ترمیم شکاف میان دولت- ملت، دستیابی به صلحی عادلانه با امریکا و عقیم گذاردن رؤیاهای اسرائیل که به پشتوانۀ امریکا در تدارک ازسرگیری جنگ است، میسرنمی باشد.
ازاین رو نظام جمهوری اسلامی باید صدای میهندوستان و دلسوزان کشور و مردم رابشنود، برای اقدامات دیپلماتیک و ادامۀ مذاکرات اولویت قائل شود، زندانیان سیاسی و عقیدتی را آزاد کند، ازهمۀ ظرفیتهای ملی برای پیشبرد مذاکرات سیاسی و آمادگی نظامی استفاده کند، بساط خودی و غیرخودی را برچیند. رسانۀ” میلی” را ملی کند. به خدمتگزاران صدیق میهن و همۀ میهنپرستان فرصت خدمت به ایران عزیز داده شود. امروزبر خلاف زمان جنگ تحمیلی هشت ساله باعراق، شعار”همه بامن” پاسخ تجاوزکاران نیست. نظام جمهوری اسلامی باید صادقانه به شعار”همه با هم” برای گذر از بحران کنونی روی آورد.
برای ناکام گذاردن متجاوزان که چشم طمع به کشور دوختهاند، به نیرویی قدرتمندتر از آنچه امروز شاهدیم نیازاست. آن نیرو، نیروی وسیع مردمی است که نباید مورد غفلت قرارگیرد.
شانزدهم تیرماه ۱۴۰۴
1 Comment
آزادی زندانیان سیاسی، عقیدتی کمترین پاداش به این مردم دانا و دلیر است.