حملۀ جنایتکارانۀ رژیم نژادپرست اسرا ییل به زندان اوین و انتقال خشونت‌بار زندانیان سیاسی زخمی و وحشت‌زده توسط جمهوری اسلامی به زندان‌های قرچک و تهران بزرگ که از کمترین حداقل‌های زندگی و امکانات بهداشتی و درمانی و حتی آب سالم و فضای کافی و تمیز برخوردار نیستند، موج دستگیری‌های اخیر، اعدام‌های شتاب‌زده، و مصوبۀ اخیر مجلس در مورد تشدید مجازات جاسوسی که شامل فعالیت‌های سیاسی و رسانه‌ای نیز می‌شود برای ما خانواده‌های دادخواه زندانیان سیاسی اعدام شده در دهۀ ۶۰ و تابستان خونبار ۶۷ یادآور انتقام خونین حاکمان از مخالفان سیاسی خود در زندان‌های سراسر ایران و قتل‌عام زندانیان سیاسی در مقطع پایانی جنگ در دهۀ سیاه ۶۰، به ویژه تابستان ۶۷ بود.
ما خانواده‌های خاوران که دهه‌ها رنج از دست دادن عزیزان خود را کشیده‌ایم و مدت‌هاست با درهای بستۀ گلزار خاوران روبه‌روایم و از حضور بر خاک عزیزانمان محروم شده‌ایم، نگران جان زندانیان بی‌دفاع و بی‌پناه، به ویژه زندانیان سیاسی و عقیدتی در شرایط جنگی حاضر هستیم.
ما خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط همۀ زندانیان سیاسی و عقیدتی و زندانیان عادی و همچنین انتقال زندانیان جرائم خشن به محیط‌های امن و دارای استانداردهای لازم برای نگهداری هستیم. قوۀ قضاییه موظف به اجرای فوری و دقیق مصوبۀ شماره ۲۱۱ شورای عالی قضایی مصوب ۲۲ دی ۱۳۶۵ است که بر اساس آن در شرایط جنگی ملزم شده با بهره‌گیری از ابزار قانونی نظیر تبدیل قرار بازداشت، آزادی مشروط، پذیرش وثیقه یا قرار کفالت اقدامات لازم برای آزادی زندانیان و حفظ جان و امنیت آن‌ها را به عمل آورد. این قانون به ویژه بر آزادی موقت زندانیان بی‌خطر، شامل زندانیان سیاسی، زندانیان جرائم مالی، جرائم غیرعمدی جرائم خُرد تاکید دارد. همچنین در مورد زندانیان جرائم خشن انتقال به اماکن امن الزامی است. اجرای این مصوبه و حفظ جان زندانیان وظیفۀ قانونی قوۀ قضاییه است. همچنین سازمان زندان‌ها در قبال جان تک‌تک زندانیان به ویژه زندانیان سیاسی و عقیدتی که تنها به سبب ابراز عقیده و اندیشۀ سیاسیِ خود، از جمله دفاع از آزادی و حقوق مردم تحت ستم و استبداد، در زندان هستند مسئول است.
۱۶ نیر ۱۴۰۴
جمعی از خانواده‌های خاوران (داخل)
برگرفته از سایت اخبار روز
