روز جمعه ۳۱مرداد ۱۴۰۴ (۲۲اوت ۲۰۲۵میلادی) «سیستم طبقه‌بندی یکپارچه امنیت غذاییIPC » رسماً اعلام کرد: شمال غزه در وضعیت قحطی قرار دارد. هرچند استفادۀ اسرائیل از گرسنگی به عنوان سلاح علیه مردم غزه، واقعیتی تلخ و تکراری به‌نظر می‌رسد، اما برای نخستین بار در یک گزارش رسمی بر این نکته تاکید شده و گفته می‌‌شود که اسرائیل در غزه، گرسنگی عامدانه و حساب شده را به یک سلاح مرگ‌بار تبدیل کرده است.
بر مبنای این گزارش:
بیش از ۵۱۴ هزار نفر اکنون در شرایط قحطی‌اند؛ یک‌چهارم جمعیت غزه.
این رقم تا پایان سپتامبر به ۶۴۱ هزار نفر خواهد رسید.
در شمال غزه، ۲۸۰ هزار نفر رسماً با قحطی دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
۱۳۲هزار کودک زیر پنج سال با سوءتغذیه شدید روبه‌رو هستند؛ از این میان ۴۱ هزار نفر در آستانه مرگ‌اند.
آماری که هرکدام‌شان داستان رنج و مرگ کودکی را حکایت می‌کند که با چشمان گود افتاده و شکم خالی جان می‌دهد، مادری که از ناتوانی در سیر کردن فرزندش اشک می‌ریزد، و خانواده‌هایی که مرگ تدریجی را نفس به نفس تجربه می‌کنند.
چند دقیقه پس از انتشار این گزارش تکان‌دهنده، وزارت خارجه اسرائیل در بیانیه‌ای مدعی شد که «هیچ قحطی گسترده‌ای در غزه وجود ندارد» و همه چیز را به «تبلیغات حماس» نسبت داد. این در حالی است که چهار نهاد اصلی بین‌المللی – فائو، یونیسف، سازمان بهداشت جهانی و برنامه جهانی غذا – همگی پشت این گزارش ایستاده‌اند. انکار اسرائیل اما نوعی اعتراف به بی‌اعتنایی مطلق در برابر واقعیتی است که جهان به چشم می‌بیند.
از سوی دیگر، پیش از این، دبیرکل سازمان ملل، آنتونیو گوترش، بارها هشدار داده بود که غزه در آستانه یک «فاجعه انسانی عظیم» قرار دارد. دولت اسرائیل و شخص نتانیاهو حتی پیش از اعلام رسمی قطحی، در دادگاه‌های بین‌الملل به جنایت جنگی محکوم شده‌اند. گزارش‌گران سازمان ملل در کنفرانس خبری ارائۀ گزارش بر این نکته تاکید داشتند که قحطی در غزه نه یک تراژدی اجتناب‌ناپذیر، بلکه نتیجۀ تصمیم‌های سیاسی اسرائیل است. آنان بر این مبنا که اسرائیل با جلوگیری از ورود آزاد کمک‌ها، گرسنگی را به سلاح بدل کرده است، این کشور را مسئول و بانی این فاجعه دانستند.
غزه امروز به صحنه‌ای برای آزمون «قوانین بین‌الملل»، تبدیل شده است؛ آزمونی که اعتبار و کارایی نهادهای بین‌المللی و میثاق‌های جهانی را به شدت زیر سئوال برده است. پرسش این‌جاست که نتانیاهو با چه اطمینانی، علیرغم اعتراض‌های بی‌سابقۀ جهانی به غزه لشکرکشی می‌کند؟ در حالی که جنبش صلح تا تل‌آویو گسترش یافته و اعتراض‌ها به ادامۀ جنگ و اشغال غزه ده‌ها هزار شهروند اسرائیلی را نیز به خیابان‌ها کشانده، وزیر دفاع کابینۀ جنایت‌کار نتانیاهو با تکیه بر کدام قدرت، چشم در چشم دوربین‌ها می‌گوید که درهای جهنم را در غزه باز کرده است؟ درهای کدام جهنم را به روی چه کسی باز می‌کند؟ مگر دومیلیون ساکن غزه اکنون در جهنم برپا شده توسط دولت اسرائیل، در آتش گرسنگی، ویرانی و قحطی با مرگ و نابودی دست‌وپنجه نرم نمی‌کنند؟
بی‌شک، گستردگی و عمق جغرافیایی و سیاسی جنبش عظیم صلح می‌تواند اراده‌ای برای پایان دادن به محاصره، گشودن گذرگاه‌ها و رساندن کمک‌های حیاتی به غزه را باز کند. این جنبش خواهد توانست صاحبان قدرت نظامی و سیاسی را روزی به واکنش‌های جدی‌تر از «محکوم کردن» روی کاغذ و جلوی دوربین‌ها و «ابراز تاسف» وادارد. عظمت این جنبشی قادر خواهد شد امریکا را روزی مجبور می‌کند دست حمایت نظامی و مالی‌اش را از جنایت جنگی و نسل‌کشی در غزه بردارد. اما تا آن زمان، آتش جهنم غزه چندهزار جان دیگر را باید بسوزاند، میزان فاجعه کدام مرزهای غیرقابل تحمل دیگر را باید طی کنند تا وجدان‌ها بیدار شوند، تا دست‌های آتش‌افروز و جهنم‌ساز و جانی از سر کودکان غزه کوتاه شود؟
پروین همتی
