دوشنبه ۱۶ تیر ۱۴۰۴ - ۲۰:۰۵
در ۸ تیر امسال و در روزهایی که تجاوز جنایتکارانهٔ حکومت نژادپرست و نسلکش اسراییل و دولت امپریالیستی آمریکا به میهن عزیمان ایران باز ردّ پای خونینی از جان و هستی عزیز هممیهنانمان در جایجای ایران از خود به جا گذاشته است، یادی از رفقای عزیزی نیز ضروریست که در جریان دقاع از میهنمان در برابر تجاوز نطامی عراق طی دو سال دفاع میهنی در راه میهنی که تا پای جان دوستش داشتند، جان باختند.
یک مقام آگاه امروز به من گفت: «این فرصتی است برای از بین بردن این رژیم برای همیشه، و بنابراین بهتر است که ما به سراغ بمباران گسترده برویم.» … بمباران برنامهریزیشده آخر هفته اهداف جدیدی نیز خواهد داشت: پایگاههای سپاه انقلاب اسلامی، که از زمان سرنگونی خشونتآمیز شاه ایران در اوایل سال ۱۹۷۹ با کسانی که علیه رهبری انقلاب مبارزه میکنند، مقابله کردهاند.
و حال، ترامپ، به اصطلاح رئیس جمهور ابرقدرت جهان بر سر دو راهی است. شیر یا خط بیندازد؟ نه! در انتظار باد دو هفته خواهد ایستاد. تا کدام سو رانده شود.
دستکم دو دهه است که تغییر جغرافیای سیاسی منطقۀ ما بخشی از اهداف امریکا و اسراییلاند . نتانیاهو بارها بیپرده و باافتخار از هدفاش برای «تغییر چهرۀ خاورمیانه» سخن گفته است. در اولین دیدارش با دونالد ترامپ در آغاز دور دوم ریاست جمهوری نیز مدعی شد که اسراییل و امریکا به طور مشترک در حال مبارزه با دشمنان مشترک و «تغییر چهرۀ خاورمیانه»اند.
امروزبر خلاف زمان جنگ تحمیلی هشت ساله با عراق، شعار”همه بامن” پاسخ تجاوزکاران نیست. نظام جمهوری اسلامی باید صادقانه به شعار”همه با هم” برای گذر از بحران کنونی روی آورد. برای ناکام گذاردن متجاوزان که چشم طمع به کشور دوختهاند، به نیرویی قدرتمندتر از آنچه امروز شاهدیم نیازاست. آن نیرو، نیروی وسیع مردمی است که نباید مورد غفلت قرارگیرد.
کانون نویسندگان ایران بر مبنای روح کلی منشور و اساسنامۀ خود از حق امنیت، سرپناه و زندگی انسانی برای همگان بیهیچ قید و شرط حمایت میکند و رفتارهای نژادپرستانه و شوونیستی را خواه از سوی حکومت و خواه از سوی گروههای دستراستی افراطی محکوم میکند و خواهان توقف این چرخۀ ستم و نامردمی است
گردش به راست افراطی در این رسانه بهتدریج آشکار شد و گرچه گفته میشد برخی کشورهای عربی تأمین مالی آن را برعهده دارند امروزه تمامقد در خدمت اهداف تبلیغاتی اسرائیل قرار گرفته است. معلوم نبودن منابع مالی این شبکه و ایجاد ابهام عمدی در این باب از طرف مدیران «ایران اینترنشنال» این شبکه را به رسانهای غیرشفاف بدل کرده که تنها ایرانستیزی آن شفاف است.
روند اخراج گسترده مهاجران افغان از ایران، که با دامن زدن به افغانستیزی و با هدف انحراف افکار عمومی صورت میگیرد، اقدامی تلخ، ناعادلانه و تأسفبرانگیز است. این سیاست در تضاد آشکار با پیوندهای تاریخی، فرهنگی و زبانی عمیق میان دو ملت ایران و افغانستان قرار داشته و می تواند تاثیرات منفی بر امنیت ملی ایران نیز داشته باشد.
همزمانی این اقدامات با آتشبس موقت در جنگ تجاوزکارانه اسرائیل و آمریکا علیه میهنمان، پرسشبرانگیز و نگرانکننده است.
اساساً مفهومی به نام «جرم سیاسی» موضوعیت و معنایی ندارد. جرمشماری این فعالیتهای حقوق بشری غیرقانونیست و باید ممنوع شود. فعالیت سیاسی، اجتماعی و فرهنگی اقدامی مجرمانه نیست و نمیتواند موجبی برای محکومیت و زندانی شدن باشد.
آخرین پاراگراف بیانیه که بخودی خود خطرناکترین گزاره این بیانیه است آنجایی است که میگویند: ” ما از سازمان ملل و جامعهی بینالمللی میخواهیم که با برداشتن گامهای فوری و قاطع، جمهوری اسلامی را به توقف غنیسازی، و هر دوطرف جنگ را به توقف حملات نظامی به زیرساختهای حیاتی یکدیگر، و توقف کشتار غیرنظامیان در هر دو سرزمین وادار نمایند.” مفهوم حقوقی این جملات اجرای مواد ۴۱ و ۴۲ ذیل فصل هفتم اساسنامه ملل متحد است.
در ۸ تیر امسال و در روزهایی که تجاوز جنایتکارانهٔ حکومت نژادپرست و نسلکش اسراییل و دولت امپریالیستی آمریکا به میهن عزیمان ایران باز ردّ پای خونینی از جان و هستی عزیز هممیهنانمان در جایجای ایران از خود به جا گذاشته است، یادی از رفقای عزیزی نیز ضروریست که در جریان دقاع از میهنمان در برابر تجاوز نطامی عراق طی دو سال دفاع میهنی در راه میهنی که تا پای جان دوستش داشتند، جان باختند.
ما بر این باوریم که چپ اگر نتواند در برابر ماشین جنگی سرمایهداری بایستد، اگر چپ صدای رنج مردمان بیپناه نباشد، اگر چپ در خیابانها، کارخانهها، اردوگاهها و مناطق جنگزده حضور نداشته باشد، از رسالت تاریخی خود فاصله گرفته است. ما برای بنای جهانی دیگر مبارزه میکنیم – جهانی فارغ از استثمار، از سلطه، از مرزهای ساختگی، از جنگ و نژادپرستی.
در ۸ تیر امسال و در روزهایی که تجاوز جنایتکارانهٔ حکومت نژادپرست و نسلکش اسراییل و دولت امپریالیستی آمریکا به میهن عزیمان ایران باز ردّ پای خونینی از جان و هستی عزیز هممیهنانمان در جایجای ایران از خود به جا گذاشته است، یادی از رفقای عزیزی نیز ضروریست که در جریان دقاع از میهنمان در برابر تجاوز نطامی عراق طی دو سال دفاع میهنی در راه میهنی که تا پای جان دوستش داشتند، جان باختند.